The Parliamentary Opposition

The fact that government has been forced by the Venice Commission of the Council of Europe to loosen its stranglehold on the Commissioner of Police appointment process is a positive democratic development. It is not as good as it could be, but it is definitely a welcome first step: there is however room for substantial improvement in the process.

In this context the Opposition’s decision to boycott the public hearing process is retrograde.

The Parliamentary Opposition, in any democratic jurisdiction worthy of being so described, is the champion of transparency and accountability. A Parliamentary Opposition demands more opportunities to scrutinise major appointments to public office. Boycotting the first substantial opportunity to scrutinise an appointee to the post of Commissioner of Police is not just a lost opportunity. It risks undermining the democratic requests for more public scrutiny of top appointments to public office.

The PN Parliamentary Opposition is arguing that the existence of the possibility for government to terminate the appointment of the new Police Commissioner within a one-year probationary period is unacceptable as it would keep the new appointee on a leash. The justified preoccupation of the Opposition is that the probationary period could be abused of. This is not unheard of. There is however a solution in seeking to subject the possible dismissal of the Police Commissioner at any stage to a Parliamentary decision as a result of which the Minister for the Interior would be required to set out the case for dismissal and the Police Commissioner himself would be afforded the right to defend himself. This would place any government in an awkward position as it would not seek dismissal unless there is a very valid justification for such a course of action. This would ensure, more than anything else, the integrity of the office of Commissioner of Police.

The Opposition has also sought to subject the appointment of the Commissioner of Police to a two-thirds parliamentary approval, indirectly seeking a veto on the appointment to be considered.

It would have been much better if the debate focused on the real decision taker in the whole matter: that is to say the Public Service Commission (PSC). Originally set up in the 1959 Constitution, the PSC has a role of advising the Prime Minister on appointments to public office and on the removal or disciplinary control of appointees to public office. Section 109 of the Constitution emphasises that when the PSC is appointed by the President of the Republic, he acts on the advice of the Prime Minister who would have consulted with the Leader of the Opposition.

Wouldn’t it be more appropriate if both the Prime Minister and the Leader of the Opposition are taken out of the equation in such matters? Parliament should seriously consider squeezing them both out of the process not just in the appointment of the PSC but in the case of the appointment of all Constitutional bodies. That is an instant where it would be justifiable in ensuring that all appointments are subject to a two thirds approval threshold in Parliament.

In boycotting the scrutinising process, the Opposition is doing a disservice to the country.

Since 2018 it has been possible for Parliament to scrutinise a number of public sector appointments. Perusal of the proceedings of the Parliamentary Public Appointments Committee indicates the very superficial manner in which consideration of appointments is dealt with. Serious objections raised on the non-suitability of candidates are ignored before the proposed appointment is generally rubber-stamped.

Unfortunately, Parliament is not capable of holding government to account. Having a retrograde Parliamentary Opposition certainly does not help in overturning a rubber-stamping practice!

published on The Malta Independent on Sunday : 14 June 2020

Owen’s latest gimmick

Earlier this week, Justice Minister Owen Bonnici explained to the press the measures proposed by the government in order that Parliament will be in a position to examine its political appointees nominated to head various state agencies or institutions as well as those appointed to ambassadorships from outside the civil service.

Naturally, the first reaction to Owen Bonnici’s declaration is that government’s proposal is a positive small first step. However, when the detailed proposal was published, it was clear that this was another gimmick. It is proposed that a Parliamentary Standing Committee will be able to examine potential political appointees through written questions. On the basis of the answers received, and supplementary (written) questions, the Parliamentary Standing Committee will be expected to advise the government on the appointments under consideration.

This is a far cry from what is expected in a modern democracy.

Parliament, either directly or through a standing committee, should not be expected to simply advise. It should decide on the suitability or otherwise of the government nominees. This should be done after the nominees have been examined in a public hearing in the same manner as that of the US Senate Committees or the Parliamentary Committees of various other countries. This can only be done if Parliament reclaims the powers it has ceded to the government over the years.

Parliamentary scrutiny means much more than answering a set of written questions. Examining the nominees to ascertain their suitability for the post they have been nominated goes much further than the superficial examination of their professional competence. It also entails the examination of their past performance in order to ascertain whether they are capable of withstanding political pressure which seeks to sway their judgement in favour of political expediency and consequently influence their behaviour.

Such an exercise cannot be done through written questions but through a viva voce examination where it is not only what is said that matters. Interpreting body language and reactions to unexpected questions or statements is generally more relevant than deciphering boring, long-winded answers that go around in circles and generally avoid providing an answer at all.

During the general election campaign a few months ago, we were told that we needed “Labour-proof institutions”. In reality, government institutions and agencies should be at arms length from the government of the day in all day to day matters. This is done by ensuring that the running of government institutions and agencies is not the prerogative of political cronies but of suitably qualified appointees.

The government proposal is one that ensures that Parliament, through it’s Standing Committees, will not be in a position to carry out any meaningful scrutiny.  Parliament needs to have the authority to block the appointments which it considers to be unsuitable and in order to be able to act in this manner, the government’s proposal needs to be heavily revisited.

It is for this reason that – in the recent general election manifesto (and even in that of the previous general election) – we Greens proposed a much more effective policy: that parliament (or its committees) should have the authority to decide, and not merely advise on, public appointments and that this should be done through a public hearing without limitations.

These are the essential building blocks of a healthy democracy.

published in The Malta Independent on Sunday – 1st October 2017

L-għarbiel ta’ Owen Bonnici : b’toqob kbar

Il-pass li ħabbar Owen Bonnici li l-Gvern ser jitlob il-parir ta’ kumitat parlamentari qabel ma jagħmel numru ta’ ħatriet hu pass il-quddiem. Pass żgħir iva. Imma xorta l-quddiem. Dan ma nistax niċħdu, avolja hu fermi l-bogħod milli wieħed jistenna fid-dinja tal-lum.

Il-liġi proposta għadna ma rajnihiex u għalhekk dawn il-kummenti huma bbażati fuq dak li qal Owen Bonnici. Il-Gvern, qal Owen Bonnici, ser jibqa’ jkollu l-aħħar kelma, imma ser ifittex il-parir ta’ kumitat parlamentari qabel ma jagħmel ħatriet politiċi ta’ ambaxxaturi u ċ-Ċhairpersons ta’ numru ta’ entitajiet pubbliċi. Dan hu tajjeb imma imbagħad, dejjem skond ma qal Owen Bonnici l-iskrutinju li jista’ jsir mill-kumitat parlamentari hu wieħed limitat ħafna. Għax jista’ jsir biss bil-miktub u ser ikun limitat dwar kompetenza professjonali.

Din il-limitazzjoni fil-poteri ta’ skrutinju hi daħq fil-wiċċ u jfisser li fil-prattika l-iskrutinju li jista jsir hu limitat ħafna u ftit li xejn jista’ jservi ħlief fejn ikunu nominati persuni inkompetenti.

L-aħbarijiet ta’ TVM qalulna li l-ħatriet ser jgħaddu mill-għarbiel tal-Parlament. Imma ma qalux li l-għarbiel ta’ Owen għandu toqob kbar, li minnu jgħaddi kważi kollox.

Fil-Manifest Elettorali tal-aħħar elezzjoni (u anke f’dak ta’ qabilha) Alternattiva Demokratika ipproponiet miżura ferm iktar drastika u ċjoe li l-Parlament (jew il-kumitati tiegħu) jiddeċiedi u mhux sempliċiment jagħti parir. U biex jagħmel dan għandu jgħarbel sewwa permezz ta’ skrutinju pubbliku (public hearing) mingħajr limitazzjoni.

U mela mistoqsijiet bil-miktub!

L-għarbiel hu meħtieġ

 

MEPA_building

Id-dibattitu ambjentali fil-pajjiż qed irabbi l-għeruq. Iktar nies huma konxji ta’ dak li qiegħed  jiġri. Peró dan mhux rifless biżżejjed fil-mod kif in-nies iġġib ruħha. F’dan is-sens għadna ftit lura. Imma, wara kollox, dan huwa proċess li jieħu żmien mhux żgħir biex minn għarfien aħjar ngħaddu għall-impenn.

Waħda mid-diffikultajiet li rridu niffaċċjaw kuljum hi l-frammentazzjoni tas-settur pubbliku b’mod li r-riżorsi li għandu, l-pajjiż ma jagħmilx użu tajjeb biżżejjed tagħhom, għax dawn huma mifruxa żżejjed. Il-qasma tal-MEPA f’żewġ awtoritajiet jiena nħares lejha f’dan is-sens.

Il-MEPA ma kienitx qed taħdem tajjeb, imma li taqsamha f’żewġ biċċiet, qatt ma kienet soluzzjoni, għax kull waħda miż-żewġ biċċiet qatt mhu se tkun b’saħħitha biżżejjed, l-anqas fil-qasam tagħha.

Il-MEPA ma kienitx b’saħħitha biżżejjed minħabba li fil-ħidma tagħha tul is-snin, qatt ma poġġiet l-interess tal-komunità sħiħa fiċ-ċentru tal-ħidma tagħha. Dejjem iffukat fuq l-iżvilupp tal-art u assigurat li l-bqija ta’ ħidmieta ma jtellifx dan l-iskop primarju. Meta fl-2002 l-ambjent ingħaqad mal-iżvilupp tal-art f’awtorità waħda kien hemm opportunità tad-deheb, li sfortunatament ma ġietx użata sewwa.

F’pajjiż żgħir bħal tagħna, l-eżistenza ta’ awtorità waħda għall-ambjent u l-ippjanar għall-użu tal-art kienet opportunità unika biex il-ħidma ambjentali tkun iffukata u effettiva. (Il-ħidma ambjentali tinkludi l-ippjanar għall-użu ta’ l-art.) Minflok, din l-opportunità intużat ħażin. Kien hemm il-possibilità ta’ sinerġija, imma din ġiet skartata. Minflok, ġie assigurat li d-Direttorat tal-Ambjent jibqa’ bla riżorsi umani u tekniċi inkluż bla direttur għal diversi snin, kif għadu sal-lum li qed nikteb. Kif kien, bla snien u bla idejn, id-Direttorat tal-Ambjent ftit seta jkun effettiv.

Fil-bidu ta’ din il-ġimgħa ġiet konkluża d-diskussjoni fil-Parlament biex il-MEPA tinqasam mill-ġdid f’żewġ awtoritajiet: awtorità għall-ambjent u oħra għall-ippjanar għall-użu tal-art. Il-liġijiet li tressqu f’ħafna aspetti huma identiċi għal-liġi l-qadima, bid-difetti b’kollox.

Kull waħda miż-żewġ liġijiet ewlenin ippreżentati, fiha lista ta’ prinċipji li qegħdin hemm biex iservu ta’ gwida għall-Gvern, u anke għall-awtoritajiet il-ġodda infushom, dwar il-mod kif għandhom jaġixxu. Imma, sfortunatament dawn tħallew biss bħala prinċipji fuq il-karta għax mhuwiex possibli li ċittadin ordinarju inkella għaqda ambjentali tmur il-Qorti bl-insistenza li dak li l-Parlament approva fil-prinċipju jitwettaq. Din mhix xi ħaġa ġdida, għax dan id-difett fil-liġijiet ġie ikkupjat mil-liġi l-qadima li fis-sustanza tgħid l-istess affarijiet.

Bid-difetti kollha tal-liġijiet, dawn jitħaddmu, tajjeb jew ħażin, skond x’tip ta’ persuni jinħatru biex imexxuhom. Kellna, u għad għandna, kemm persuni kapaċi kif ukoll persuni li mhumiex kapaċi biex imexxu dawn it-tip ta’ awtoritiajiet. Kultant, xi persuni kapaċi ddakkru mill-bqija.

Qatt mhu tajjeb li l-Gvern jiddeċiedi waħdu dwar il-persuni li għandhom ikunu fdati bit-tmexxija ta’ dawn l-awtoritajiet. Il-prattika fl-Unjoni Ewropeja u anke fl-Istati Uniti tal-Amerika hi li l-persuni li jinħatru jkunu mgħarbla fil-pubbliku minn kumitati tal-Parlament. Il-proċess fl-Istati Uniti tal-Amerika huwa ħafna iktar rigoruż minn dak fl-Unjoni Ewropeja. Hemmhekk anke l-imħallfin prospettivi jgħarblu u mhux l-ewwel darba li kien hemm persuni nominati li ma kisbux l-approvazzjoni biex jinħatru.

Dan ifisser li wara li l-Gvern jinnomina lill-persuni li għandhom imexxu dawn jidhru quddiem kumitat parlamentari li jistaqsihom diversi mistoqsijiet, u jiddibatti magħhom il-fehmiet u l-esperjenzi tagħhom relatati mall-oqsma differenti ta’ ħidma tal-awtorità li jkunu ġew nominati biex imexxu. Dan isir biex ikun stabilit jekk humiex kompetenti biex imexxu.

Hi sistema li meta tkun addottata għandha isservi ta’ xprun fuq il-Gvern tal-ġurnata biex joqgħod iktar attent dwar il-persuni maħtura, għax id-difetti jew in-nuqqasijiet tagħhom b’dan il-mod hemm ċans tajjeb illi jiġu esposti immedjatament.

Din il-proposta saret kemm fil-manifest elettorali tal-Alternattiva Demokratika kif ukoll fil-manifest elettorali tal-Partit Laburista. Fil-Parlament f’dawn il-ġranet, ġew ippreżentati proposti f’dan is-sens kemm minn Marlene Farrugia f’isem Alternattiva Demokratika kif ukoll minn esponenti tal-Partit Nazzjonalista.

Minkejja li kien hemm l-opportunità ta’ kunsens dwar dawn il-proposti, il-Gvern sfortunatament għażel li jirreżisti dak li kien ikun ċertament pass kbir il-quddiem fil-kontabilità tat-tmexxija tal-awtoritajiet.

Kien biss nhar il-Ġimgħa 4 ta’ Diċembru, li waqt id-diskussjoni pubblika organizzata mill-Kummissjoni Ambjent tal-Knisja li l-Prim Ministru iddikjara illi l-Partit Laburista ma abbandunax l-idea imma li għadu qed jiżviluppa qafas li jkun japplika għal firxa wiesa’ ta’ awtoritajiet. Filwaqt li dan hu tajjeb jibqa’ l-fatt li intilfet opportunità unika fid-dibattitu parlamentari li tiġi introdotta s-sistema tal-għarbiel bi prova fil-qasam li hi l-iktar meħtieġa, dak ambjentali.

Għax wara koIlox huma dawk afdati bit-tmexxija li jistgħu jagħmlu d-differenza, anke jekk il-liġijiet jibqgħu difettużi. Għalhekk il-ħtieġa li ngħarblu aħjar il-ħatriet li jsiru, illum qabel għada. Hu b’hekk li l-għarfien aħjar tal-obbligi ambjentali tagħna nistgħu nittrasformawhom f’awtoritajiet impenjati bis-serjeta biex jagħmlu dmirhom.

ippubblikat fuq Illum: il- Ħadd 13 ta’ Diċembru 2015

Il-backbenchers tal-PN u l-botta dijabolika ta’ JPO

Silta mill-intervista li Andrew Azzopardi ghamel lil Carmel Cacopardo.

Jekk trid tara l-intervista kollha :

aghfas hawn ghall-ewwel parti

aghfas hawn ghat-tieni parti

Mistoqsija :  Kif tanalizza dak li seħħ fil-Parlament f’ dawn l-aħħar seba’ xhur?

Tweġiba : Il-mod kif aġixxew it-tlett membri parlamentari tal-PN (JPO, Franco Debono u Jesmond Mugliette)  naħseb li  kien wieħed żbaljat. Setgħu kienu kritiċi b’mod konsistenti tul il-leġislatura fis-sens li ressqu proposti konkreti u bil-vot tagħhom ġielgħu l-Gvern jieħu azzjon speċifika jew oħra.

Li għamlu hekk fil-fehma tiegħi kienu jkunu mhux biss iktar effettivi imma setgħu jagħtu rwol pożittiv lill-backbench fuq in-naħa tal-Gvern. Li l-backbench ikun kapaċi jieqaf lill-Gvern hu minnu innifsu fatt pożittiv imma huwa meħtieġ li l-enerġija tkun ikkanalizzata f’direzzjoni li tħares il-quddiem. Ma dawn it-tlett deputati hemm oħrajn li kienu kritiċi imma sfortunatament ma kien hemm l-ebda attentat li jikkordina l-inizzjattivi diversi tal-backbench nazzjonalista bħal per eżempju in-1922 Committee tal-Konservattivi Ingliżi. Dan in-nuqqas serva biex jirbaħ l-individwaliżmu fuq l-azzjoni favur il-ġid komuni. Ħsibt f’hekk meta smajt il-botta dijabolika ta’ JPO waqt id-dibattitu fuq il-mozzjoni RCC meta qal li kien hemm ta’ l-inqas 10 deputati oħra li xtaqu jagħtu l-appoġġ. F’dak il-mument JPO jidher li irrealizza li kien hemm il-potenzjal ta’ appoġġ li iżda ma ġiex ikkultivat.

Meta allura nqiesu lil dawn it-tlett deputati d-diffikulta hi li kif anke’ diġa ntqal minn bosta oħrajn il-motiv ta’  tnejn minnhom  jidher li kien prinċipalment wieħed negattiv.  Fil-każ tat-tielet wieħed ma tantx kien jidher konvint mill-ispjegazzjoni li huwa ta għal astjensjoni.

Naħseb li l-vot ta’ sfiduċja f’Carm Mifsud Bonnici bħala Ministru tal-Intern ma kienx ġustifikat. Dan deher iktar ċar mill-kummenti li ġew attribwiti lil Franco Debono immedjatament wara l-vot li jfisser biss illi dak il-vot kien riżultat ta’ animosita’ personali.

Lawrence Gonzi għandu tort strateġiku dwar dak li ġara dwar Carm Mifsud Bonnici. Kellu quddiemu żewġ mozzjonjiet: il-mozzjoni ta’ sfiduċja imressqa mill-Opposizzjoni u l-mozzjoni ta’ policy imressqa minn Franco Debono iktar minn xahar qabel. Meta Gonzi għażel u ta’ priorita’ lill-mozzjoni tal-Opposizzjoni fuq dik ta’ Franco Debono kien qed jisfida f’mument delikat ħafna u naħseb li sa ċertu punt ġieb l-sfiduċja b’idejh. Carm m’hux biss huwa vittma tal-attitudni ta’ Franco Debono iżda hu fuq kollox vittma tal-istrateġija żbaljata ta’ Lawrence Gonzi.

Il-mozzjoni dwar RCC kienet logħba ċess mill-Opposizzjoni li waqt li kulħadd kien iffukat fuq x’ser jagħmel Franco Debono fehmet kmieni dak li kien għaddej minn moħħ JPO u tagħtu l-għodda biex iwettqu. Jekk kienx hemm kompliċita’ jew le ma nafx imma hu ċar li kienet mossa maħsuba u kkalkulata bi preċiżjoni. L-argumenti fil-mozzjoni, li kieku huma minnhom, ma jirriflettux fuq l-imġieba ta’ RCC iżda fuq il-Gvern.

Sfortunatament JPO biss semma’ r-raġunijiet reali li immotivaw appoġġ għall-mozzjoni liema raġunijiet kienu primarjament ta’ natura personali u irrelevanti għall-mozzjoni.

Dan iġibni għal punt ieħor:  kemm hu għaqli li l-Gvern jagħmel ħatriet politiċi f’postijiet daqshekk sensittivi mingħajr l-approvazzjoni tal-Parlament? Għidt diversi drabi li RCC ma nqiesux li kien uffiċjal pubbliku. Tiegħu kienet ħatra politika. Baqa’ attiv politikament fil-PN u fl-istess ħin kien inkarigat mir-rappresentanza ta’ Malta fi Brussels. Dawn it-tip ta’ ħatriet, fil-fehma tiegħi, għandhom jiksbu l-approvazzjoni tal-Parlament permezz ta’ public hearing kif jagħmel is-Senat Amerikan dwar l-ambaxxaturi Amerikani.  Il-persuna li tkun ser tinħatar għandha tkun mgħarbla fil-pubbliku. Il-Parlament permezz ta’ wieħed mill-kumitati tiegħu għandu jesprimi opinjoni li jekk ma tkunx favorevoli għandha twassal biex il-ħatra ma ssirx.

Past mistakes, present-day decisions

by Carmel Cacopardo

published on Saturday June 12, 2010

___________________________________________________________________________________

“Our environment is too small to afford to suffer any more mistakes than we have already committed in the past, sometimes even in the name of tourism and progress.” This was not stated by AD chairman Michael Briguglio but by Parliamentary Secretary Mario de Marco with reference to the pending Ħondoq ir-Rummien Mepa application (The Sunday Times, May 30).

In considering large projects for development permission, the Malta Environment and Planning Authority is not considering environmental and social impacts adequately, opting instead to focus on perceived short-term economic gains. Unfortunately, the paths leading to decisions are guided by experts who should know better.

Some time ago, Mepa approved the extension of the Malta Freeport. In the process, it ignored that such an extension gobbled up the existing buffer zone established way back in 1995. The end result will be a Freeport operating area that is much closer to the Birżebbuġa residential area. The Freeport as it is operating already severely impacts the daily lives of the Birżebbuġa residents. Making things worse will only raise tensions and the loss of at least part of the accumulated social capital of the locality. No amount of mitigation will ever restore what is being lost with Mepa’s blessings.

In deciding on the matter, Mepa has been misguided by an EIA process, which, being financed by the developer, had an interest to shift attention on the over-emphasised perceived economic gains, simultaneously downplaying social and environmental impacts.

The Ħondoq ir-Rummien project seems to be the next issue which further highlights the developing tensions between the residential community and those interested in making a fast buck. The proposal, which involves substantial rock excavation, aims to develop a 170-room hotel, 25 villas, 60 self-catering apartments, 200 residences, parking space and a 150-berth yacht marina.

This proposed development will squeeze out the current uses at Ħondoq ir-Rummien. It will conflict with the public recreational uses the Gozitans and Maltese alike make of the area.

Jeremy Boissevain, in a report commissioned by the Qala local council, has highlighted that the massive scale of the project will practically double the Qala population. The local community has not accepted the proposed intrusion into their lives, which the proposed project suggests. As evidenced by the local referendum held in Qala some years back, the community does not consider the economic aspect on its own. Rather, it should be weighed and compared to the environmental and social impacts it will necessarily generate.

The social and environmental externalities of the project are being repeatedly downplayed by those who want to cash in on the economic benefits such a project will undoubtedly generate for the few. After having cashed in the benefits of property speculation aimed at a 70 per cent foreigner occupancy target, they will then leave the community to carry the burdens and pay the costs, deprived of basic facilities which, to date, have been much used by the public.

Mepa has yet to decide on this project and there is no way of knowing the direction such a decision would take. It is however logical to assume that the line of reasoning the current Mepa board has applied in other cases is of relevance. Hence, the validity of Dr de Marco’s warning on the need to ensure that past mistakes are not repeated, not even on behalf of  “tourism and progress”.

The government is aware that, to date, it has given conflicting signals. Very late in the day, it is realising that it cannot run with the proverbial hares while simultaneously hunting with the hounds. The current state of affairs is the direct result of the ambivalent attitude to environmental issues by politicians from the major parties which have developed the skill of quickly switching mode depending on their audience.

The causes are various.

AD is on record as pointing to two immediate solutions: firstly regulating the funding of political parties and, secondly, for the government to share with the community the process of appointing the Mepa decision-makers, by having the appointees subjected to a public hearing prior to their being appointed.

The major political parties are hostage to the construction industry. This is also evident by the reluctance of Parliament to legislate on party political funding. The parliamentary select committee appointed two years ago has, to date, been ineffective in this respect. Likewise, the Mepa reform process will result in a wasted opportunity, as while it will tinker with a number of issues, it will retain the most essential matters requiring reform untouched.

It is one thing to speak on past mistakes and quite another to move up the learning curve. Past mistakes will most probably be reflected in present-day decisions. At least for the time being.

I hope that I will be proven wrong.

original at Times of Malta website

Il-Parlament u l-MEPA

24 ta’ Frar 2010

________________________________________________________

Matul il-ġranet li ġejjin fil-Parlament se tibda d-diskus­sjoni dwar ir-riforma tal-MEPA.

Meta teżamina l-proposti li l-Gvern qiegħed jippreżenta biex jemenda l-liġi biex jagħti bidu għar-riforma tal-MEPA ssib li l-iktar affarijiet essenzjali huma neqsin. Dan ta’ bilfors iwassal għal mistoqsija, allura din x’riforma se tkun?

Jien dejjem sostnejt li għalkemm dejjem se jkun hemm x’tirranġa fil-MEPA, il-problema fundamentali mhumiex il-‘policies’ iżda min jinterpretahom. Jiġifieri kemm ikunu kapaċi jaqdu dmirhom il-membri li jinħatru fuq il-Bord u l-Kummissjonijiet tal-MEPA.

Għaġina

Mhux waħdi li smajt l-istejjer dwar x’ġara fil-passat, kemm riċenti kif ukoll imbiegħed. Ħafna minnhom huma pubbliċi. Uħud minnhom huma pruvabbli, oħrajn diffiċli ħafna li ssib il-provi dwarhom għax il-kobba mħabbla sew.

Il-punt dejjem hu jekk min jinħatar huwiex ta’ fibra. Sfortunatament dan mhux dejjem kien il-każ u għalhekk il-MEPA hi fl-istat li hi llum. Għax filwaqt li min inħatar mhux dejjem għaraf jirreżisti għall-pressjoni, sfortunatament kien hemm min inħatar apposta biex iservi ta’ ‘remote control’ għal ħaddieħor. F’dan il-każ il-kwalifika prinċipali tiegħu kienet li kien kapaċi jkun għaġina f’idejn ħadd­ieħor.

Il-funzjoni

X’inhi l-funzjoni tal-MEPA? Fil-fehma tiegħi l-MEPA għandha tkun il-garanti tal-komunità kollha li l-oqsma li għalihom hi responsabbli jitmexxew sew. Sfortunatament bosta drabi l-MEPA dehret kompliċi biex ikun hemm min tgħaddi tiegħu minkejja kollox. Il-messaġġ li ħareġ kien wieħed ċar ħafna, li minkejja l-formalitajiet u r-regoli kollha, id-deċiżjonijiet il-kbar u l-iktar iebsin, diversi drabi kellhom tiċpisa partiġ­ġjana. Jiġifieri iktar minn deċiżjonijiet li dwarhom kien hemm ġustifikazzjoni teknika ambjentali u ta’ ppjanar fl-użu tal-art, fejn kien hemm ġbid lejn il-politika tal-Gvern tal-ġurnata.

Hu dan li r-riforma teħtieġ li tindirizza u dan fil-fatt qiegħed jiġi injorat apposta, bi ħsieb.

Rieda tajba

Il-ħatra tal-membri tal-Bord tal-MEPA hi ta’ importanza fundamentali fl-eżerċizzju kollu li qiegħed isir.

Għax anke jekk nikkonċedi rieda tajba fil-proċess kollu tar-riforma, jekk din ir-rieda tajba tissarrafx jew le, se jiddependi minn bnedmin tad-demm u l-laħam li ma jkunux lesti li jitgħawġu. Kif se jsir dan?

Il-Parlament

Il-Bord tal-MEPA ma jistax jaħtar lilu nnifsu! Alternattiva Demokratika sa minn qabel l-elezzjoni tal-2008, kienet ipproponiet li l-Parlament għandu jkollu rwol ikbar fil-mod kif jintgħażlu n-nies li jmexxu l-MEPA. Il-Parlament għandu jiżviluppa rwol bħal dak tas-Senat Amerikan li jagħrbel u japprova ħatriet ta’ importanza nazzjonali, anke jekk in-nomini jibqgħu jsiru mill-Gvern tal-ġurnata. Naħsbu li l-Gvern m’għandux jaħtar bħala membri tal-Bord tal-MEPA persuni li dwarhom, il-Kumitat Magħżul tal-Parlament dwar l-Ambjent u l-Ippjanar ikollu diffikultà.

Id-diffikultà tista’ tkun kemm dwar kompetenza kif ukoll dwar sebgħa dritt.

Għandu jkun possibli li l-Parlament permezz tal-Kumitat Magħżul dwar l-Ambjent u l-Ippjanar jgħarbel fil-pubbliku lil dawk li jkunu se jinħatru. Hekk pereżempju jintgħażlu l-Ambax­xaturi kollha li taħtar l-Istati Uniti tal-Amerika, jinnominahom kollha l-President u jikkonfermahom is-Senat permezz ta’ wieħed mill-Kumitati tiegħu. Fl-Istati Uniti dan isir għall-ambaxxaturi kollha, anke għall-membri tal-Kabinett u għal uħud mill-organizzazzjonijiet tal-Istat Federali.

Jekk għandna nikkopjaw għandna nibdew nikkopjaw sistemi li ġew imfasslin apposta biex l-eżerċizzju tal-poter tal-ħatriet ikun imrażżan. Jekk min jaħtar jagħraf li ħatra importanti trid qabel ma sseħħ tgħaddi mill-passatur tal-opinjoni pubblika, jaħsibha darbtejn dwar min iressaq ’il quddiem. B’hekk forsi jkollna nies fit-tmexxija li jkunu aċċettabbli għal firxa iktar wiesa’ mill-popolazzjoni.

Dan hu rwol importanti li fil-fehma tal-Alternattiva Demokratika għandu jkollu l-Parlament ta’ Malta. Hu aktar importanti milli jibqa’ jaħtar żewġ membri minn tiegħu (kif jagħmel sal-lum) bħala membri tal-Bord tal-MEPA.

Naħseb li l-Membru Parlamentari m’għandux jinvolvi ruħu f’deċiżjoni dwar liema permess għandu joħroġ u liema għandu jinżamm. Iktar importanti li l-Membru Parlamentari jara li dawk li jinħatru jkunu kapaċi jimxu sew. Sfortunatament dan s’issa la sar u lanqas m’hemm il-ħsieb li jsir.

Iżda jekk dan isir, ir-riforma tkun tista’ tagħti l-frott. Jekk le, naħseb li se nibqgħu fejn aħna.