Politika dwar turiżmu sostenibbli

L-Awtorità Maltija tat-Turiżmu għadha kif ħabbret li tul l-2019 2.75 miljun turist żaru Malta. Din qabża kbir fuq perjodu ta’ għaxar snin. Fl-2010 iċ-ċifra kienet ta’ 1.33 miljun turist. Ġejna infurmati wkoll li t-turisti li żaru Malta tul l-2019, kemm damu fostna, nefqu iktar minn 2.2 biljun euro, ċifra li taqbeż ir-rekord stabilit fl-2018.

Dawn numri impressjonanti, sakemm tistaqsi (u jkollok tweġiba għal) mistoqsija bażika. Dan kollu, sostenibbli?

Xi snin ilu l-Awtorità tat-Turiżmu kienet ikkonkludiet studju li minnu joħroġ li t-turist li jiġi jżura, ras għal ras, jikkonsma 50% mir-riżorsi iktar minna li noqgħodu hawn. Din l-informazzjoni kont sibtha jiena u naqra wieħed mir-rapport dwar il-qagħda ambjentali tal-pajjiż (State of the Environment Report). Fil-qosor, dan ifisser impatt addizzjonali ras għal ras fuq ir-riżorsi li nagħmlu użu minnhom u mhux biss l-ilma u l-elettriku imma wkoll l-iskart iġġenerat, it-trasport, l-art żviluppata u ħafna iktar.

L-istatistika ppubblikata mill-Uffiċċju Nazzjonali tal-Istatistika tiffoka fuq l-aħbar pożittiva relatata mat-turiżmu lejn Malta. Imma dan kollu xejn ma jispjega l-impatti ġġenerati bħala riżultat. L-istatistika, wara kollox, m’għandiex dan l-iskop! Mhuwiex xieraq li tiffoka fuq l-aħbar li timpressjona mingħajr ma tfisser u tispjega l-impatti kkawżati biex jitlaħqu dawn ir-riżultati. .

Xi ġimgħat ilu, fuq dawn il-paġni kont iddiskutejt turiżmu li qed jikber iżżejjed (overtourism). Dakinnhar kont staqsejt jekk l-impatt ekonomiku tat-turiżmu jiġġustifikax l-effetti soċjali u ambjentali tiegħu. Dak li jiflaħ pajjiżna, jiġifieri dak li nirreferu għalih bħala l-carrying capacity tal-gżejjer Maltin, ċioe n-numru ta’ turisti li għalihom għandna riżorsi adegwati, hu ta’ importanza fundamentali f’din id-diskussjoni. Politika dwar it-turiżmu li dan kollu ma tqiesux sewwa hi politka difettuża.

Julia Farrugia Portelli, Ministru għat-Turiżmu, donnha hi tal-istess ħsieb. Fil-fatt, hi u titkellem dwar iċ-ċifri tat-turiżmu għas-sena 2019 ħabbret li l-abbozz tal-pjan għat-Turiżmu li għandu jwassalna sal-2025 ser ikun ibbażat fuq il-prinċipji ta’ turiżmu sostenibbli, kif ukoll fuq il-kisbiet tas- snin li għaddew.

Jista’ t-turiżmu qatt ikun sostenibbli? Kif bosta minna bla dubju ntebħu, is-sostenibilità hi terminu minn l-iktar abbużat.

Aħna u neżaminaw il-kontribut tat-turiżmu lis-soċjetà Maltija m’għandniex nillimitaw ruħna għad-dħul finanzjarju: għandna nagħtu każ ukoll tal-ispejjeż, mhux biss f’termini ta’ flus imma wkoll l-ispiża soċjali u ambjentali.

B’żieda mal-eċċessività ta’ riżorsi ikkunsmati ras għal ras mit-turisti wieħed għandu jżid mhux biss l-iżvilupp esaġerat tal-art, li għalih it-turiżmu wkoll jagħti sehem mhux żgħir, imma ukoll il-kontribuzzjoni lejn it-tibdil fil-klima mill-industrija tal-avjazzjoni. Din hi materja li ma nistgħux nibqgħu ninjorawha. Bla dubju ser nisimgħu ħafna iktar dwar dan matul il-ġimgħat u x-xhur li ġejjin huwa u jiżviluppa d-dibattitu dwar il-Patt Ġdid Aħdar tal-Unjoni Ewropea (EU Green Deal) ippilotat mill-Kummissarju Frans Timmermanns. Dakinhar nifhmu aħjar dwar kif jaħsbuha dwar is-sostenibilità u l-iżvilupp sostenibbli dawk li jfasslu l-politika.

Il-viżjoni għat-turiżmu għas-snin li ġejjin tkun waħda werċa jekk ma tagħtix kaz tal-impatti soċjali u ambjentali tal-industrija. Dawk li jfasslu l-politika għat-turiżmu għandhom iħarsu lil hinn mid-dħul finanzjarju.

Lura fl-2008 l-antropologu Katalan Manoel Delgado kien ħoloq it-terminu turistofobia, biża’ mit-turiżmu, terminu li jwassal taħlita ta’ sentimenti ta’ stmerrija, nuqqas ta’ fiduċja u tmaqdir tat-turiżmu. Il-politika dwar it-turiżmu għandha tindirizza dawn l-impatti tat-turiżmu billi tassigura li t-turiżmu jkun limitat u ma jaqbiżx dak li jiflaħ il-pajjiż (carrying capacity). Dan ikun pass tajjeb il-quddiem għat-turiżmu u jikkuntrasta mal-qagħda xejn sostenibbli li għandna illum.

 

Ippubblikat fuq Illum : Il-Ħadd 9 ta’ Frar 2020

A sustainable tourism policy!

The Malta Tourism Authority has announced that, during 2019, the Maltese Islands received a record 2.75 million tourists, an impressive jump from the 2010 figure of 1.33 million.

We are told that the expenditure on the part of tourists visiting Malta during 2019 exceeded €2.2 billion, surpassing the previous record set in 2018.

The numbers are quite impressive but the basic question to ask, however, goes beyond impressive numbers. Is this sustainable?

Some years back, a study carried out by MTA concluded that a tourist visiting the Maltese islands makes use of 50 per cent more resources that locals. I originally came across this information when going through one of the State of the Environment Reports. In brief, this signifies an additional per capita impact on all resources that we use – not just water and electricity, but also waste generated, transport, land developed and much more.

The statistics published by the National Statistics Office give positive news regarding inbound tourism to Malta. They do not, however, explain in any way the impacts generated as a result, which is something beyond the scope of statistics. It is not, however, appropriate to sing the praises with numbers and ignore these impacts. Some weeks ago, I discussed the issue of over-tourism in these pages. I posed the question as to whether the economic impact of tourism justifies its social and environmental impacts. The carrying capacity of our islands – that is, the number of tourists with which our resources can reasonably cope – is of fundamental importance. A tourism policy that does not adequately consider the carrying capacity of the Maltese Islands is fundamentally flawed.

Tourism Minister Julia Farrugia Portelli is apparently thinking on the same wavelength. When discussing the 2019 tourism results, she announced that a draft tourism policy leading us up to 2025, will be based on the principles of sustainable tourism “while building on achievements of the past years”.

Can tourism ever be sustainable? The term “sustainability”, as most of us are by now aware, is a much-abused word and it is often used out of context in an effort to try and justify anything.

In order to gauge the contribution of tourism to Maltese society, we should not only consider the earnings derived there from but should also factor in the costs – not just financial ones but also social and environmental costs.

To the 50 per cent excess consumption of resources per capita one must add not only the overdevelopment of land generated by tourism but also the contribution to climate change by the aviation industry. This is certainly not negligible and we only ignore it at our peril. We will undoubtedly hear much more about this as the debate on the EU Green Deal – piloted by EU Commissioner Frans Timmermans – unfolds over the coming weeks and months. We will then understand much better what policy-makers assume when they use the terms “sustainability” and “sustainable development”.

The proposed tourism vision for the years ahead will be myopic if it does not factor in environmental and social impacts. Policy makers should look beyond the financial bottom-line.

Way back in 2008, Catalan anthropologist Manoel Delgado had coined the term “turistofobia” which term conveys a mixture of repudiation, mistrust and contempt for tourists. A tourism policy should address these negative impacts of tourism by ensuring that it is restrained within the carrying capacity of the Maltese Islands. This would be a reasonable first step towards a tourism that is less unsustainable than at present.

published on The Independent on Sunday : 9 February 2020

Turiżmu li jagħti kas lin-nies

Id-dibattitu dwar l-impatti tat-turiżmu hu wieħed li ma jispiċċa qatt. X’impatti soċjali u ambjentali huma ġustifikabbli minħabba l-gwadann ekonomiku tat-turiżmu? Ir-riżorsi tal-pajjiż, fi ftit kliem x’numru ta’ turisti jifilħu?

Iktar kmieni din il-ġimgħa, Tony Zahra, President tal-MHRA (l-Assoċjazzjoni Maltija tal-Lukandi u r-Restoranti) kien kritiku dwar in-numru ta’ turisti u l-impatt tagħhom. Kien rappurtat li qal li n-numru ta’ turisti li qed jiġu Malta kien qed jikber wisq. Emfasizza li l-pajjiż ma jiflaħx għall-impatti li jiġġeneraw daqshekk turisti. L-interess ta’ Tony Zahra fit-turiżmu dejjem kien limitat għall-impatt fuq dawk li joperaw il-lukandi: fejn Zahra għandu l-interessi finanzjarji tiegħu. Għadni qatt ma smajt lill- MHRA u lil Tony Zahra, per eżempju, jinkoraġixxu l-agri-turiżmu, u l-importanza ta’ dan (kieku jsir sewwa) biex jiddiversifika b’mod sostenibbli l-prodott turistiku Malti.

Kważi simultanjament għall-kummenti ta’ Tony Zahra, l-Istitut tal-Università ta’ Malta dwar il-Gżejjer u l-Istati Żgħar (The Islands and Small States Institute) ippubblika studju tal-Professuri Lino Briguglio u Marie Avellino, intitolat : Has overtourism reached the Maltese Islands?

Fl-istudju tagħhom, Briguglio u Avellino jagħtu daqqa t’għajn u jidentifikaw dak li għaddej fit-turiżmu u jidentifikaw l-argumenti kritiċi li qed ikunu żviluppati dwar il-materja. Turiżmu li qed jikber iżżejjed (overtourism) u l-biża’ mit-turiżmu (tourismphobia) huma termini li qed jintużaw bi frekwenza li qed tiżdied biex jiddeskrivu l-impatti soċjali negativi li qed jiżviluppaw bħala riżultat ta’ turiżmu li qed jikber kważi bla rażan. Kien fl-2008 li l-antropologu Katalan Manoel Delgado ddeskriva it- turistofobia bħala taħlita ta’ stmerrija, nuqqas ta’ fiduċja u tmaqdir tat-turiżmu.

Fl-istudju ta’ Briguglio u Avellino hu analizzat stħarriġ li għalih, 51% ta’ dawk li wieġbu qalu illi ma jixtiqux jaraw iktar turisti fil-belt jew raħal tagħhom. L-awturi jinterpretaw dan bħala li jindika li t-turiżmu f’Malta kiber wisq (overtourism), avolja jqisu li l-kampjun ta’ dawk li wieġbu l-istħarriġ hu ftit dgħajjef minħabba li mhux rappresentattiv b’mod adegwat.

Fost l-affarijiet li qed jikkontribwixxu għall-iżvilupp ta’ din il-biża mit-turiżmu hemm il-pressjonijiet soċjali u l-impatti ambjentali (kemm skart b’mod ġenerali kif ukoll il-kontribut għal attività esaġerata tal-industrija tal-kostruzzjoni), konġestjoni tat-traffiku, storbju, it-theddida tat-telf tal-identità kulturali u konflitti soċjo-kulturali.

L-MHRA, kif indika Tony Zahra, tidher li hi tal-istess fehma, avolja Zahra tkellem b’mod ġenerali u evita li jitkellem fid-dettall. L-interess tiegħu, wara kollox, hu l-impatt fuq il-but tal-membri tal-MHRA.

L-istudju ta’ Briguglio u Avellino jemfasizza l-ħtieġa li l-politika dwar it-turiżmu għandha tfittex li tindirizza l-impatti negattivi tal-industrija. Dan mhux biss biex tkun indirizzat il-kwalità tal-ħajja tar-residenti lokali imma ukoll biex l-esperjenza tat-turist tkun waħda aħjar u awtentika. It-triq ‘il-quddiem, jgħidulna Briguglio u Avellino, hi d-demokratizzazzjoni tal-iżvilupp turistiku u dan billi jkun inkoraġġit l-impenn tar-residenti milquta fil-komunitajiet tagħna. L-awturi ma jidħlux f’dettall biex jispjegaw dan kollu x’jista’ jfisser. Għandna nifhmu, iżda, li l-proċess tat-teħid tad-deċiżjonijiet kollha li jikkonċernaw l-iżvilupp tat-turiżmu għandhom ikunu soġġetti għal skrutinju pubbliku kontinwu. Dan m’għandux ifisser biss is-sehem tar-residenti milquta f’dan l-iskrutinju imma fuq kollox li dak li jgħidu jkun rifless fid-deċiżjonijiet li jittieħdu.

Permezz tad-demokratizzazzjoni tal-iżvilupp turistiku, hu iktar possibli li l-interessi u aġendi konfliġġenti fit-turiżmu jkunu indirizzati. Bħala riżultat ta’ dan, l-imprenditur li jħares lejn il-qliegħ immedjat ikollu jiffaċċja r-realtajiet soċjali u l-impatti ambjentali u kulturali tal-ħidma tiegħu. Bħalissa l-operaturi turistiċi jimpalaw il-profitti u aħna, l-bqija, ndewwu l-feriti soċjali, kulturali u ambjentali li jkunu ħolqu b’ħidmiethom.

It-turiżmu mhiex attività li issir f’bozza. Isseħħ f’komunità magħmula min-nies li għandhom ikollhom l-assigurazzjonijiet kollha neċessarji li l-kwalità tal-ħajja tagħhom mhux ser taqla’ daqqa l-isfel bħala riżultat. It-turiżmu mhux dwar numri ta’ turisti, miljuni ta’ ewro li jintefqu inkella dwar il-kontribut lejn il-Prodott Gross Nazzjonali. Hu ukoll dwar il-kwalità tal-ħajja tagħna lkoll.

It-turiżmu sostenibbli huwa primarjament dwar in-nies u mhux dwar il-profitt. Stennejna iktar minn biżżejjed biex dawk li huma effettwati jkunu assigurati li l-ħajja tagħhom ma tibqax imtappna minn dawk li jaraw biss il-flus. Biex dan iseħħ ma hemm l-ebda alternattiva għajr li l-iżvilupp turistiku jkun demokratizzat.

 

Ippubblikat fuq Illum: il-Ħadd 11 t’Awwissu 2019

The democratisation of tourism

The debate on the impacts of tourism is never-ending. To what extent does the economic impact of tourism justify its social and environmental impacts? What is the carrying capacity of our islands, that is, what is the number of tourists with which our resources can reasonably cope?

Earlier this week, Tony Zahra, President of the Malta Hotels and Restaurants Association (MHRA) sounded the alarm: he was reported as saying that the number of tourists visiting Malta was too high. He emphasised that it is substantially exceeding the limits of what the country can take sustainably. Tony Zahra’s interest in tourism is limited to the impacts on hotels and hoteliers, his bread and butter. I have yet to hear the MHRA and Tony Zahra advocating agri-tourism, for example, and its importance in diversifying Malta’s tourism product sustainably.

Almost simultaneously The Islands and Small States Institute of the University of Malta published a Paper authored by Professors Lino Briguglio and Marie Avellino, entitled: Has overtourism reached the Maltese Islands?

In their Paper Briguglio/Avellino skim though the issues, identifying the trends and an ever-growing literature on over-tourism. “Over-tourism” and “tourismphobia” are increasingly used as terms to describe the emergence of social discontent with the pressures linked to tourism growth. It was way back in 2008 that  the Catalan anthropologist Manoel Delgado had described turistofobia as a mixture of repudiation, mistrust and contempt for tourists.

In a survey which is discussed in the Briguglio/Avellino paper, 51 per cent of respondents said that they did not want to see more tourists in their town or village. The authors interpret this as indicating the existence of over-tourism in the Maltese islands, even though they consider the sample of respondents as being weak and not adequately representative.

Among the issues contributing to this developing tourist phobia are social discomfort, environmental degradation (including both generation of waste and excessive construction activity), traffic congestion, noise, the loss of cultural identity and socio-cultural clashes.

The MHRA, as indicated by its President Tony Zahra, seems to be on the same wavelength although Tony Zahra limits himself to speaking in general terms, as his primary interest is the financial bottom-line of MHRA members.

The Briguglio/Avellino paper points at the need for tourism policy to consider mitigating the negative impacts of tourism. This could address not just the well-being of the local residents but also the tourist experience. The democratisation of tourism development through encouraging the active participation of the residents suffering the impact in our communities, opine Briguglio/Avellino, could be the way forward. The authors do not go in detail as to what the “democratisation of tourism development” would actually mean. It is, however, understood that the decision-making process of tourism development should be subjected to more public scrutiny by the community suffering from the impact and, that the views of the community are not only heard but acted upon.

Through the democratisation of tourism development, the conflicting interests and agendas involved in tourism must be addressed. As a result, the short-term gains of tourism entrepreneurs would be compelled to face the reality of social responsibility, as well as cultural and environmental costs. So far, the tourism operators pocket the profits and we, the rest, face the impacts.

Tourism is not an activity that happens in a vacuum. It takes place in a community of persons, who should be assured that their quality of life is not impacted negatively upon as a result of the experience. Tourism is not just about numbers of tourists, or the millions of euros spent or a contribution to the Gross National Product: it is also about our quality of life.

Sustainable tourism is primarily about people – not about profit! Is it not about time that those feeling the impacted are involved in ensuring that their lives are not made miserable by others whose vision is limited to euros on the horizon?

The democratisation of touristic development is the only way forward.

 

published on the Malta Independent on Sunday: 11 August 2019