Beyond GDP

“The GDP measures everything except that which makes life worthwhile.” This was stated by Robert Kennedy at the University of Kansas 52 years ago in what is known as his GDP speech!

In what was a highly charged US Presidential campaign, during which he was assassinated, Robert Kennedy had further explained that the GDP “does not allow for the health of our children, the quality of their education or the joy of their play.  It does not include the beauty of our poetry or the strength of our marriages, the intelligence of our public debate or the integrity of our public officials.  It measures neither our wit nor our courage, neither our wisdom nor our learning, neither our compassion nor our devotion to our country.”

We may use different language or emphasise different aspects to explain the problem, but not much has changed since: The GDP measures everything except that which makes life worthwhile!

Pursuing economic growth as the single most important policy goal is in conflict with the earth’s limited resource base. It contrasts with the fragile ecosystem of which we are a part and on which we depend for our survival.

Economic growth is supposed to deliver prosperity. Instead it has delivered unbridled climate change, fuel insecurity, sky-high commodity prices, collapsing biodiversity, reduced access to depleted water resources or clean air, and an ever-increasing global inequality. Is this measured by the GDP? Definitely not.

The GDP is just concerned with material wealth, ignoring in the process our health, our education, the safety of our streets, the social tissue of society, the state of our families, the devastation caused by all forms of hatred …………… GDP includes the production of armaments and the destruction of the environment carried out in the name of “progress” as well as the television programmes that glorify violence in order to sell toys to our children.

The earth’s resources are limited and, consequently, they cannot fuel infinite economic growth. There are practical limits to growth, which should lead our economic planners to consider decoupling prosperity and economic growth.

This is the context in which Greens welcome the Justice and Peace Commission of the Church in Malta looking beyond the GDP. It is welcome not only because it is the correct approach but also because we have been at it for so long, mostly practically on our own.

The 54 page published Church Commission study entitled Beyond GDP – A framework to gauge Malta’s success through quality of life justifiably argues that limiting ourselves to gauging progress through the use of the GDP leads to a situation where other factors leading to a satisfactory quality of life can be easily disregarded.

The study, supported by EY, APS Bank and Seed Consultancy is a very valid contribution to a mature political debate which we lack so much.

The insistence that we should go beyond GDP in gauging our quality of life is not an exercise in diminishing the importance of the economy. Rather, it signifies the determination that the economy should not be seen in isolation but that it should be viewed within a realistic context. Social, environmental and cultural dimensions are extremely relevant, as much as economics, in the gauging of our wellness, or the lack of it.

A more just economy needs to look at the bigger picture and not limit itself to the GDP to get its bearings right. This is another way of emphasising the need for a sustainable development, a term which is much in use nowadays but unfortunately not sufficiently understood or catered for. Going beyond GDP in measuring our state of wellness would definitely yield more realistic indicators which we urgently require. 

Published in the Malta Independent on Sunday: 29 November 2020

Il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli

Il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli hi materja li għandha tkun f’idejn il-Prim Ministru minħabba li tmiss ma’ kull qasam tal-politika. Hu interessanti li għal darba oħra r-responsabbiltà politika għall-iżvilupp sostenibbli reġgħet ġiet lura Kastilja, f’ħoġor il-Ministru Karmenu Abela, li nħatar Ministru fl-Uffiċċju tal-Prim Ministru. Sal-lum dan rari seħħ ħlief għall-perjodu qasir li fih Mario Demarco kien Segretarju Parlamentari għat-Turiżmu u l-Ambjent.

Robert Abela mhuwiex l-ewwel Prim Ministru li emfasizza l-ħtieġa li jingħata iktar importanza lill-iżvilupp sostenibbli. Ħadd minnhom, imma, ma rnexxielu!

It-terminu “żvilupp sostenibbli” huwa l-iktar wieħed mit-termini fid-dizzjunarju politiku li huma użati ħazin. Il-lingwaġġ politiku użat kważi qatt ma jasal biex ifisser u jispjega li l-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli hi politika li tħares fit-tul: li kontinwament, huma u jittieħdu d-deċiżjonijiet, tagħti każ il-ġenerazzjonijiet futuri.

Il-gvernijiet ma jagħtux importanza biżżejjed lill-iżvilupp sostenibbli għax din m’hiex biss dwar illum imma hi ukoll dwar għada. Hi dwar kif il-ħidma tal-lum teħtieġ li issir b’mod li ma jkunx ippreġudikat għada u l-ġenerazzjonijiet futuri. Għada min rah? L-interess ta’ bosta minnhom iwassal sa ħames snin, jiġifieri sal-elezzjoni ġenerali li jmiss.

Dan hu punt li saħqet dwaru Gro Harlem Brundtland, Norveġiża u soċjalista demokratika li kienet Prim Ministru ta’ pajjiżha. Fir-rapport li hi ħejjiet għall-Ġnus Magħquda snin ilu dwar l-ambjent u l-iżvilupp, intitolat Our Common Future, emfasizzat li “Naġixxu b’dan il-mod għax nafu li mhu ser jiġri xejn: il-ġenerazzjonijiet futuri ma jivvutawx; m’għandhomx poter politiku jew finanzjarju; ma jistgħux jeħduha kontra d-deċiżjonijiet tagħna.”

Il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli mhix biss dwar l-ambjent: hi dwar kif inħarsu b’mod integrat lejn il-politika ambjentali, ekonomika, soċjali u kulturali. Tfisser li l-ħidma tagħna jeħtieġ li tħares fit-tul u li simultanjament trid tkun kompatibbli man-natura, l-ekonomija, l-iżvilupp uman u l-kultura tagħna.

L-iżvilupp sostenibbli hu dwar kif nistgħu f’kull ħin inkunu f’armonija ma’ dak li aħna mdawrin bih. Il-ħin kollu, u mhux biss meta jaqbel. Tirrikjedi s-sinkronizzazzjoni tal-politika kulturali, soċjali, ambjentali u ekonomika. Għax il-ħarsien tad-dinjità umana, l-apprezzament tal-wirt kulturali u l-ħarsien ambjentali huma essenzjali daqs l-iżvilupp ekonomiku.

Fil-qafas globali, kif ukoll Ewropew, il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli tfisser ukoll l-implimentazzjoni tal-miri dwar l-iżvilupp sostenibbli approvati mill-Ġnus Magħquda: 17-il mira imfissra f’169 oġġettiv. Din hi l-Aġenda Globali 2030 li dwarha l-Unjoni Ewropea ħadmet ħafna biex tkun maqbula mill-komunità internazzjonali. Filwaqt li l-Aġenda 2030 hi importanti kollha kemm hi, partijiet minnha għandhom importanza ikbar għalina f’Malta.

Ħu, per eżempju, l-immaniġjar tal-ilma. Hu essenzjali li nifhmu li huwa meħtieġ li r-riżorsa tal-ilma nieħdu ħsiebha sewwa u li l-użu li nagħmlu minnha jkun wieħed sostenibbli. Sfortunatament, sal-lum, l-immaniġjar tal-ilma f’Malta huwa kkaratterizzat minn doża mhux żgħira ta’ inkompetenza. Hemm aċċess kważi bla kontroll għall-ilma tal-pjan filwaqt li kwantità kbira ta’ ilma tax-xita jintrema l-baħar: kemm direttament permezz tal-mini li tħaffru għal dan l-iskop kif ukoll permezz tas-sistema tad-drenaġġ. Ir-regoli dwar il-ġbir u l-ħażna tal-ilma tax-xita applikati mill-awtoritajiet għal bini u żvilupp ġdid ħafna drabi mhumiex osservati. L-awtoritajiet ftit li xejn jagħtu kas.

Il-politika dwar it-transport hi qasam ieħor fejn l-ippjanar li ma jħarisx fit-tul jeħtieġ li jkun sostitwit billi tkun applikata l-politika ta’ żvilupp sostenibbli. Il-Pjan Nazzjonali tat-Trasport, li jibqa’ fis-seħħ sal-2025, jiġbdilna l-attenzjoni tagħna li nofs il-vjaġġi li nagħmlu bil-karozzi privati jdumu inqas minn kwarta. Dan jindika li inizjattivi biex ikun imrażżan it-traffiku fuq livell lokali u reġjonali jista’ jindirizza b’mod effettiv il-konġestjoni tat-traffiku fit-toroq tagħna bil-vantaġġ doppju ta’ titjib fil-kwalità tal-arja fejn din hi l-iktar meħtieġa.

Il-Pjan Nazzjonali tat-Transport jgħidilna li f’dan il-qasam, tul is-snin, ftit li xejn ħarisna fit-tul. Dan wassal, jgħidilna l-pjan, għal nuqqas ta’ direzzjoni strateġika u bħala riżultat ta’ dan żviluppajna l-inkapaċità li jkunu indirizzati materji diffiċli bħalma hi dik li tikkonċerna t-tnaqqis tal-karozzi privati. Min-naħa l-waħda għandna dan il-ħsieb sostenibbli dwar l-ippjanar tat-trasport, imma imbagħad min-naħa l-oħra l-Gvern ġie jaqa’ u jqum u għaddej bi programm ta’ nfieq sostanzjali fl-infrastruttura tat-toroq bl-iskop li tiżdied il-kapaċità tagħhom u bil-konsegwenza li d-dipendenza tagħna fuq il-karozzi tibqa’ tiżdied.

Dan kollu żejt fil-bażwa għax ġie ippruvat tul is-snin, bi studji li saru f’diversi pajjiżi, illi l-iżvilupp tas-sistema tat-toroq ma tnaqqasx il-konġestjoni tat-traffiku, imma isservi biss biex il-problema tkun posposta inkella tiċċaqlaq minn żona għall-oħra.

L-affarijiet huma agħar fil-qasam tal-ippjanar għall-użu tal-art. Gvernijiet suċċessivi wrew li ma kienux kapaċi jrażżnu l-iżvilupp esaġerat. B’wiċċ ta’ qdusija artifiċjali t-tmexxija politika tiddeskrivi lilha nnifisha bħal ħbieb tan-negozji (business friendly) inkella, kif smajna din il-ġimgħa ħbieb tas-suq (market friendly) u dan biex jippruvaw jiġġustifikaw in-nuqqas ta’ azzjoni adegwata. Qalulna li l-industrija tal-bini tant ħolqot impjiegi li qed tikkontribwixxi b’mod effettiv għal titjib fil-kwalità tal-ħajja.

Imma, kif bla dubju nafu lkoll, l-industrija tal-kostruzzjoni kienet fuq quddiem nett tkattar il-ħsara lill-pajjiż permezz ta’ żvilupp esaġerat bil-pretensjoni li l-ħsara ambjentali ikkawżata minnhom nagħmlu tajjeb għaliha aħna, l-bqija. Sfortunatament, ġew mgħejjuna minn gvernijiet suċċessivi li kontinwament fittxew kif jagħmluhielhom iktar faċli biex igawdu l-frott ta’ ħidmiethom. L-ippjanar tal-użu tal-art kif ipprattikat f’pajjiżna mhux sostenibbli u iktar ma jkun imrażżan malajr, ikun aħjar għal kulħadd.

In-nuqqas tal-politika għall-iżvilupp sostenibbli tinħass prattikament fl-oqsma kollha. Jeħtieġ li llum qabel għada nħarsu fit-tul f’kull deċiżjoni li tittieħed. Kien pass tajjeb, pass ‘l-quddiem li r-responsabbilta politika għall-iżvilupp sostenibbli marret lura f’Kastilja, fl-Uffiċċju tal-Prim Ministru. Imma dan għandu jkun biss l-ewwel pass. Il-bidu, segwit minn hafna iktar passi.

Ippubblikat fuq Illum : il-Ħadd 19 ta’ Jannar 2020

The politics of sustainable development

The politics of sustainable development is a matter for the Prime Minister’s direct consideration as it is wide-ranging and concerns all areas of policy.

It is quite interesting that once more sustainable development has taken up residence at Castille, being the responsibility of Minister Carmelo Abela, who has been appointed as a Minister within the Office of the Prime Minister. This was very rarely the case to date except in the short period during which Mario de Marco was Parliamentary Secretary for Tourism and the Environment.

Robert Abela is not the first Prime Minister who has emphasised the need to give much more importance to sustainable development. To date, however, none of them has delivered.

Sustainable development is one of the most abused and mis-used terms in the political lexicon. Political discourse continuously fails to project the politics of sustainable development as having a long-term view and continuously factoring future generations in the decision-taking process.

Governments do not give sufficient importance to sustainable development as this is not just about today. It is rather about how today’s activity should not prejudice tomorrow and future generations. This is not sufficiently on the radar of today’s politicians. Their interest, generally, does not span more than five years: that is until the next general election.

This is a point underlined by former Norwegian social democrat Prime Minister Gro Harlem Brundtland in her seminal UN Report Our Common Future who emphasised that “We act as we do because we can get away with it: future generations do not vote; they have no political or financial power; they cannot challenge our decisions.

The politics of sustainable development is not just a matter of environmental concern: it involves a holistic consideration of environmental, economic, social and cultural policy. It signifies that our actions must have a long-term view and be simultaneously compatible with the forces of nature, the economy, human development and our culture.

Sustainable development is about living in harmony with all that surrounds us, at all times, not just when it suits us. It requires the synchronisation of cultural, social, environmental and economic policy. Shielding human dignity, appreciating our culture and environmental protection are as essential as economic development.

Within a global and EU framework the politics of sustainable development also involves following and implementing the UN Sustainable Development Goals: 17 goals and the associated 169 targets. This is the global 2030 Agenda to which the European Union contributed substantially. While the whole 2030 Agenda is important, some aspects of it are relatively more important on a local level.

Consider water management, for example. It is imperative that we realise that we need to manage our water resources in a sustainable manner. To date gross incompetence has characterised water management in Malta. Access to the water table is still substantially a free for all, while storm water is mostly dumped into the sea, either directly or through the public sewer system. Rules for rainwater harvesting within the framework of land use planning are more honoured in the breach, without the authorities taking the minimum of enforcement action.

Transport policy is another area where short-term planning needs to give way to the politics of sustainable development. The National Transport Master Plan which runs until 2025 draws our attention that 50 per cent of private car journeys involve trips that are shorter than 15 minutes. This indicates that taking initiatives to reduce vehicular traffic at a local and regional level would be of considerable help in addressing road congestion and improving air quality where it matters most.

The National Transport Master Plan emphasises that the approach to transport planning and policy in Malta has, to date, generally been short-term in nature. This “has resulted in the lack of strategic direction and the inherent inability to address difficult issues such as private vehicle restraint.” On the one hand we have this “written” sustainable approach to transport policy, yet on the other hand government has embarked on an unsustainable spending spree of infrastructural development to increase the capacity of our roads, as a result ensuring that car-dependency continues unabated.

Addressing traffic congestion through expanding the road network only results in shifting the problem: either physically to another area, or else moving it in time.

The cherry on the cake is land use planning. Successive governments have been unable to restrain overdevelopment.

Sanctimoniously they describe themselves as being business friendly or market friendly to try and justify their lack of adequate action. The building industry, we are repeatedly told, creates so much jobs that it “contributes to the quality of life”.

As we are all well aware the construction industry has been a major force in ruining this country through over-development and through expecting us to foot their environmental bills. Unfortunately, they have been aided by successive governments who continuously seek ways to make it easier for the industry to plunder their way through. Land use planning is clearly unsustainable and the sooner it is restrained the better for all.

Sustainable development is conspicuous by its absence in practically all areas of policy. The politics of sustainable development still needs to be ingrained in the day-to-day policy-making structures. Assigning political responsibility for sustainable development to a Minister in the Office of the Prime Minister could be a good first step forward. However, there is still a long way to go.

published in the Malta Independent on Sunday : 19 January 2020

Il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli

It-terminu “żvilupp sostenibbli” hu wieħed mill-iktar abbużat fil-lingwaġġ u d-diskorsi politiċi. Nazzarda ngħid li hu terminu abbużat iktar mill-kelma “demokrazija”. Jintuża f’kuntest żbaljat u bħala riżultat jitwassal messaġġ mhux korrett.

Żvilupp sostenibbli jfisser żvilupp li jħares fit-tul, jiġifieri jqis, jikkunsidra u jindirizza impatti fit-tul. B’mod partikolari jfisser żvilupp li jassigura illi r-riżorsi jintużaw bir-reqqa u li l-interessi tal-ġenerazzjonijiet futuri jkunu kkunsidrati. Dan mhux biss materja ta’ interess ambjentali. Imma li l-politika ambjentali, ekonomika, soċjali u kulturali jimxu id f’id. Ifisser li dak kollu li nagħmlu jrid iħares fit-tul u jkun kompatibbli simultanjament man-natura, mal-ekonomija, mal-iżvilupp uman kif ukoll mal-kultura.

L-iżvilupp sostenibbli jirrikjedi li nkunu f’armonija ma’ dak li hawn madwarna, f’kull ħin. Huwa dwar ħajja f’armonija kemm man-natura kif ukoll mal-bnedmin ta’ madwarna. Dan li hawn madwarna nqiesuh bħala parti mill-familja. Hi t-triq lejn iktar dinjità mmirata simultanjament lejn il-qerda tal-faqar u l-ħarsien tal-ambjent kollu madwarna. L-iżvilupp sostenibbli jirrikjedi li l-politika kulturali, soċjali, ambjentali u ekonomika jkunu sinkronizzati. Għax il-ħarsien tad-dinjità umana, l-apprezzament tal-kultura tagħna u l-ħarsien ambjentali huma essenzjali daqs l-iżvilupp ekonomiku.

L-iżvilupp sostenibbli hu fil-fatt żvilupp ibbilanċjat għax suppost li għandu perspettiva wiesgħa ħafna. Huwa għal dan l-iskop li sa mis-snin disgħin, meta għall-ewwel darba daħlet referenza għall-iżvilupp sostenibbli fil-liġijiet Maltin, ir-responsabbiltà politika għal dan il-qasam (fuq il-karta) kienet dejjem waħda diretta tal-prim ministru. Għax fil-prattika tfisser il-koordinazzjoni sħiħa tal-poltiika tal-Gvern u għandha tkun riflessa f’kull qasam, mit-trasport, sal-agrikultura u l-politika marittima.

Huwa minħabba li l-iżvilupp sostenibbli jidħol f’kull qasam ta’ politika li jeħtieġ li responsabbiltà għalih ikun f’idejn membru anzjan tal-Kabinett. Sfortunatament l-ebda wieħed mill-Prim Ministri li kellna ma żamm din ir-responsabbiltà f’idejh u b’mod jew ieħor kollha ddelegaw din ir-responsabbiltà lill-Ministru jew lis-Segretarju Parlamentari responsabbli għall-ambjent.

Ikkonsidra, per eżempju l-politika dwar it-trasport li dwarha ktibt b’mod estensiv tul dawn l-aħħar ġimgħat. Fuq il-karta għandna strateġija nazzjonali dwar it-trasport li tipprovdi kemm għal titjib fiżiku tax-xibka ta’ toroq fil-gżejjer Maltin kif ukoll li jittieħdu inizjattivi speċifiċi biex jonqsu l-karozzi mit-toroq tagħna. Hu ovvju li fejn it-toroq mhux qed jaqdu sewwa għandhom ikunu rranġati. Imma huwa daqstant ieħor ovvju li hemm limitu dwar id-daqs tat-toroq tagħna

Studji mad-dinja kollha juru li jekk il-konġestjoni tat-traffiku ikun indirizzat b’iktar żvilupp tal-infrastruttura tat-toroq, il-problema tkun effettivament posposta u tiċċaqlaq minn triq għal-oħra inkella tkun posposta għal data oħra.

Li nindirizzaw is-sostenibilità tal-politika tat-trasport ifisser li għandna nifhmu dak li hu bażiku għall-mobiltà: il-mobilità faċli minn post għall-ieħor f’kull ħin. Sfortunatament dan mhux qed isir. Dan hu rifless f’numru ta’ kontradizzjonijiet fil-politika tat-trasport. Uħud minnhom diġa iddiskutejthom f’dan l-artikli imma hemm oħrajn bħall-politika dwar l-elettrifikazzjoni u dik dwar il-pompi tal-fuel. Politika dwar it-trasport li tħares verament fit-tul mhiex kompatibbli ma’ policy li tmexxi l-quddiem l-iżvilupp il-pompi tal-fuel. Il-fatt li f’data fil-viċin suppost li nibdew il-proċess tal-elettrifikazzjoni tal-karozzi, mifrux fuq numru ta’ snin, iwassal għal konklużjoni loġika li f’data mhux il-bogħod in-numru ta’ pompi tal-fuel meħtieġa ser ikun wieħed insinifikanti. Ministeru tat-Trasport iggwidat minn prinċipji bażiċi ta’ sens komun kien jifhem dan u jaġixxi b’mod loġiku.

Il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli jeħtieġ li ssir parti integrali mill-istrutturi politiċi li jieħdu d-deċiżjonijiet. Jekk dan isir inkun f’posizzjoni ferm aħjar biex nindirizzaw il-kontradizzjonijiet u dan iwassal għal deċiżjonijiet aħjar fl-interess ta’ kulħadd.

 

Ippubblikat fuq Illum : Il-Ħadd 5 ta’ Mejju 2019

The politics of sustainable development

The term “sustainable development” is one of the most misused and abused in political discourse. I would dare say that it is as misused as much as the word “democracy”. It is generally used in the wrong context, and,  as a result, sends a wrong message.

Sustainable development refers to development which has a long-term view, that is a view that considers and addresses long-term impacts. In particular, it signifies development which ensures that resources are carefully used so that the interests of future generations are taken into consideration. This is not just a matter of environmental concern – it is an intertwining of environmental, economic, social and cultural policy. It means that our actions must take the long-term view and be simultaneously compatible with the forces of nature, the economy, human development and a respect for culture.

Sustainable development is about living in harmony with all that surrounds us, at all times. It is about being in harmony with Mother Earth, with nature and with our fellow human beings. It is treating our surroundings as part of our family. It is the path to dignity, aiming simultaneously at the eradication of poverty and the protection of the planet. Sustainable development requires the synchronisation of cultural, social, environmental and economic policy. Shielding human dignity, appreciating our culture and environmental protection are as essential as economic development.

Sustainable development is, in fact, a balanced approach to development, as its perspective is all-encompassing. It is for this reason that, since the 1990s, when sustainable development first made it into Malta’s statute book, it was retained (on paper) as a direct political responsibility of the Prime Minister. In practice, it involves coordinating all areas of policy and should be reflected in transport policy as much as in maritime or agricultural policy.

Sustainable development permeates all areas of policy and hence requires a senior politician in Cabinet to be in charge. Unfortunately, not even one of our prime ministers assumed direct political responsibility for the matter as, formally or informally, all of them delegated the matter to the Minister (or Parliamentary Secretary) responsible for the environment.

Consider, for example, transport policy – about which I have written extensively in recent weeks. On paper, it is described through the National Transport Masterplan which envisages both physical improvements to the road network as well as specific initiatives to limit cars on our roads. It is obvious that bottlenecks have to be addressed, but it is just as obvious that there is a practical limit to the size of our road network.

Studies all over the world have clearly shown that addressing traffic congestion through expanding the road network has only postponed the problem and has either moved it physically to another area, or else moved it in time.

Addressing the sustainability of transport policy means that we should get to grips with the basics of mobility issues: the movement with ease from one point to another at all times. Unfortunately, this is not being done. This is reflected in the large number of contradictions encountered in the various aspects of transport policy and ranges from the electrification policy to the policy on the development of fuel stations.

A long-term view of transport policy would have easily made short shrift of the fuel service station policy. The fact that the electrification of motor vehicles will shortly commence and will be spread over a number of years, makes it  pretty obvious to one and all that, at the end of the process, the number of fuel service stations required will be insignificant. A Transport Ministry guided by the basic principles of common sense would have easily understood this basic point and acted accordingly.

The politics of sustainable development still needs to be ingrained in the day-to-day policy-making structures. If this is done, we will be in a position to weed out glaring contradictions and, as a result, be in a position to produce policies which promote the interests of all.

L-Iżvilupp Sostenibbli

Environment

Illum il-ġurnata, diversi jitkellmu dwar “sostenibilitá” u dwar “l-iżvilupp sostenibbli”. Sfortunatament, bosta drabi ma jkunux jafu x’inhuma jgħidu. Bħala riżultat jispiċċaw iwasslu messaġġi żbaljati.

Mela, ejja nibdew minn hawn. Meta nitkellmu dwar sostenibilitá inkunu qed nirriferu lejn dak li nagħmlu. Dan ikun sostenibbli kemm-il darba, d-deċiżjonijiet tagħna ma jippreġudikawx lil ġenerazzjonijiet futuri milli huma ukoll ikunu jistgħu jieħdu d-deċiżjonijiet tagħhom. Min-naħa l-oħra, l-iżvilupp sostenibbli hi t-triq li permezz tagħha nistgħu noqorbu u eventwalment naslu viċin li nkunu sostenibbli.

Fi ftit kliem is-sostenibilitá tħares fit-tul.

Dan kollu ma jikkonċernax biss l-ambjent. Imma jiġbor flimkien kemm il-politika ambjentali, kif ukoll dik ekonomika, il-politika soċjali kif ukoll il-politika kulturali. Ifisser li f’dak kollu li nagħmlu irridu nħarsu fit-tul u rridu nassiguraw li l-ħarsien ambjentali, l-iżvilupp ekonomiku u soċjali jimxu id f’id u b’rispett għall-kisbiet kulturali.

Dan iwassal għal numru ta’ konklużjonijiet loġiċi li jiffurmaw il-bażi tal-politika għall-iżvilupp sostenibbli. Kienet Gro Harlem Brundtland, soċjal demokratika Norveġiża li serviet kemm bħala Prim Ministru kif ukoll bħala Ministru għall-Ambjent ta’ pajjiżha li fasslet it-triq meta fl-1987 mexxiet il-ħidma tal-Kummissjoni Dinjija għall-Ambjent u l-Iżvilupp tal-Ġnus Magħquda u ippreżentat ir-rapport intitolat Our Common Future.

B’mod prattiku, l-iżvilupp sostenibbli għandu jwassal għal deċiżjonijiet konkreti li permezz tagħhom, l-iżvilupp li jseħħ ikun wieħed li jirrispetta lin-nies, lin-natura u l-kultura. Fi ftit kliem, il-profitti li tiġġenera l-ekonomija ikunu ibbażati fuq kriterji etiċi. Kien għal din ir-raġuni li sa mis-snin disgħin, meta l-iżvilupp sostenibbli issemma l-ewwel darba fil-liġijiet Maltin, dan kien responsabbiltá diretta tal-Prim Ministru. Ta’ l-inqas fuq il-karta.

Għax il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli tmiss l-oqsma kollha tal-ħajja pubblika u allura teħtieġ politiku ta’ esperjenza. Sfortunatament l-ebda wieħed mill-Prim Ministri li kellna s’issa ma mexxa hu f’dan il-qasam għax dejjem iddelegah lill-Ministru (jew lis-Segretarju Parlamentari) responsabbli għall-Ambjent. Dan hu żball għax il-Ministru responsabbli mill-Ambjent rari ħafna jkun f’posizzjoni li jagħti direzzjoni lill-Ministri l-oħra, li ngħiduha kif inhi, ftit li xejn ikollhom interess fl-iżvilupp sostenibbli.

B’eżempju forsi ninftehmu aħjar dwar kemm f’Malta, l-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli hi biss logħob bil-kliem.

Inħarsu ftit lejn l-infrastruttura tat-toroq tagħna, inkluż it-trasport pubbliku. B’mod mill-iktar ċar din mhiex sostenibbli u ilha hekk għal ħafna żmien.

Marbuta mal-infrastruttura tat-toroq hemm il-mobilitá u l-kwalitá tal-arja. Dan flimkien mal-konġestjoni tat-traffiku, l-impatti fuq is-saħħa prinċipalment minħabba l- kwalitá fqira tal-arja kif ukoll l-impatti fuq l-ekonomija tal-ħin moħli fi traffiku ma jispiċċa qatt.

F’Mejju 2014 l-Istitut għat-Tibdil fil-Klima u l-Iżvilupp Sostenibbli tal-Universitá ta’ Malta kien ikkummissjonat mill-uffiċċju rappresentattiv tal-Unjoni Ewropeja f’Malta biex iħejji studju dwar l-impatti tat-traffiku f’Malta. Minn dan l-istudju, intitolat The External Costs of Passenger and Commercial Vehicles Use in Malta , jirriżulta li l-impatt tal-konġestjoni tat-traffiku hu stmat li hu ekwivalenti għal 1.7% tal-Prodott Gross Nazzjonali. Din l-istima tieħu konsiderazzjoni kemm tal-petrol/diesel kif ukoll tal-ħin li jinħela bħala riżultat tal-konġestjoni tat-traffiku. Hu stmat li f’Malta kull sewwieq, kull sena, jaħli medja ta’ 52 siegħa  wieqaf fit-traffiku.

L-istudju iżid jgħid li din l-istima tiżdied u tilħaq l-4% tal-Prodott Gross Nazzjonali jekk jittieħed ukoll konsiderazzjoni tal-inċidenti tat-traffiku, l-impatt tat-tniġġiz tal-arja, l-effett tat-tniġġiż mill-ħoss kif ukoll il-gassijiet serra. Għall-paragun, tajjeb li nirrealizzaw li t-tkabbir ekonomiku għas-sena 2017 huwa stmat li ser ikun ta’ 3.5% tal-Prodott Gross Nazzjonali.

Dan hu biss eżempju wieħed. Bħalu hemm bosta oħra.

Il-loġika tal-iżvilupp sostenibbli kellha inevitabilment twassal għal servizz effiċjenti ta’ transport pubbliku snin ilu bil-konsegwenza ta’ tnaqqis sostanzjali ta’ karozzi mit-toroq tagħna. Huwa dak li għandna nippretendu f’pajjiż żgħir bħal tagħna fejn kważi kullimkien qiegħed biss tefa’ ta’ ġebla ‘l-bogħod. Imma, kollox bil-maqlub!

Darba l-Kabinett kien approva Strateġija Nazzjonali għall-Iżvilupp Sostenibbli  ………….. imma sadanittant il-politika tat-trasport f’Malta għadha tinkoraġixxi iktar karozzi fit-toroq tagħna.

 ippubblikat fl-Illum : il-Ħadd 8 ta’ Jannar 2017

The logic of sustainable development

four_pillar-sustainable development

 

Political discourse is nowadays peppered with the terms “sustainability” and “sustainable development” but often, unfortunately,  their use is out of context and thereby transmits the wrong message.

So, let us first be clear as to what the terms really mean. Being in a state of sustainability means that our actions, attitudes and behaviour are such that future generations are not precluded from taking their own decisions. On the other hand, sustainable development is the path to be followed to achieve sustainability.

This is not just a matter of environmental concern. It is an intertwining of environmental, economic, social and cultural policy. It means that our actions must take the long view and be compatible with the forces of nature, the economy, human development and a respect for culture.

All this leads to a number of logical conclusions which form the basis of the politics of sustainable development. This was first outlined by Gro Harlem Brundtland, a former Norwegian social democrat prime minister and minister for the environment in her seminal  1987 report Our Common Future,drawn up for the UN World Commission on Environment and Development. In her report, Brundtland, made ample use of the conclusions of an earlier debate in the World Council of Churches in 1974.

In practical terms, the politics of sustainable development should lead  to a number of concrete decisions, as a result of which modern-day living is simultaneously respectful of society, nature, the economy and the accumulated cultural heritage in its widest sense. Sustainable development is, in fact, a balanced approach to development. It is for this reason that, since the 1990s, when sustainable development first made it to Malta’s statute book, it was retained (on paper) as a direct political responsibility of the Prime Minister.

Sustainable development permeates all areas of policy and hence requires a senior politician in Cabinet to be in charge. Unfortunately, not even one of our prime ministers assumed direct political responsibility for the matter as, formally or informally, all of them delegated the matter to the Minister (or Parliamentary Secretary) responsible for the environment.

The Minister responsible for the environment cannot make much headway as he is dependent upon – and can in no way can he be expected to direct – his cabinet colleagues, most of whom are not really interested in sustainable development, anyway. A simple example will illustrate how all the talk on sustainable development by governments in Malta has been an exercise in managing hot air.

Consider the management of Malta’s road infrastructure, including public transport. This is clearly unsustainable and has been so for a long time. The public transport reform carried out under the direction of former Minister Austin Gatt was a public disservice as it made a bad situation even worse.

The management of Malta’s road infrastructure brings to the fore a number of issues, including mobility and air quality. Linked to these are traffic congestion, health impacts primarily due to poor air quality and the impact of the clogging of our roads on our economy through a substantial amount of time spent fuming at our steering wheels.

In May 2014, the Institute for Climate Change and Sustainable Development of the University of Malta was commissioned by the European Union representation in Malta to carry out a study on the external costs of traffic and congestion in Malta. Among other things, this study, entitled The External Costs of Passenger and Commercial Vehicles Use in Malta, estimated that 1.7 per cent of Malta’s GDP is wiped out annually as a result of traffic congestion. This conclusion took into consideration both fuel wasted and time lost: approximately 52 hours per annum per commuter.

The study further emphasises that this estimate would rise to four per cent of the GDP if it also took into consideration traffic accidents, the impacts of air and noise pollution as well as the impact of greenhouse gases emitted.  (For comparison purposes, it is pertinent to remember that the real Malta GDP growth for 2017 is projected at 3.5 per cent.)

This is just one example. There are many more.

The logic of sustainable development would have inevitably led to an efficient public transport system ages ago and a substantially reduced number of cars on our roads. It is what one would expect in a small country where practically everywhere is within a stone’s throw of everywhere else.  Yet we get the complete opposite.

Once upon a time, the Cabinet had approved a National Strategy for Sustainable Development – yet Malta’s transport policy is still one which encourages more cars on the road.

 published in the Malta Independent on Sunday : 8 January 2017