50 sena pajjiż Indipendenti

Dom & George

Illum infakkru l-50 anniversarju tal-Indipendenza ta’ Malta. Jiġifieri meta Malta fl-1964 bdiet tmexxi lilha innifisha.

Kont hemm f’nofs il-lejl, tifel ta’ 8 snin, nara l-bandiera Maltija tiela’ f’postha flok dik Inġliża. Kienet indipendenza politika immedjata għax pajjiżna beda jieħu d-deċiżjonijiet hu minn dak il-ħin. Kemm id-deċiżjonijiet tajbin kif ukoll oħrajn ħżiena. Issa ma kienx baqa’ iktar f’min inwaħħlu. Daqshekk tort (jew mertu) tar-Reġina.

Ekonomikament konna għadna fuq sieq waħda. Malta kienet għadha dipendenti mid-dħul assoċjat mal-bażi militari.

Wieħed mill-argumenti ewlenin fid-dibattitu politiku dwar l-Indipendenza fis-snin sittin kien dwar jekk kienx essenzjali li l-ewwel il-pajjiż ikun b’saħħtu ekonomikament u dan qabel ma jieħu rajh f’idejh. George Borg Olivier dejjem sostna li ħadd ħlief il-Maltin nfushom m’għandhom l-interess li l-pajjiż jiżviluppa ekonomija b’saħħitha. Għaldaqstant għalih kienet meħtieġa l-indipendenza politika immedjata għax din kien iqiesha bħala ċ-ċavetta, jew l-għodda l-iktar essenzjali, għall-iżvilupp ekonomiku. Pajjiż kolonja, jmexxuh minn imnieħru fl-interess ta’ pajjiż ieħor.

Id-differenza bejn il-Partit Nazzjonalista w il-Partit Laburista ma kienitx l-Indipendenza imma l-Kostituzzjoni.  Kemm George Borg Olivier kif ukoll Dom Mintoff kienu jaqblu li Malta kellha tkun Indipendenti. Il-partiti l-oħra (ta’ Herbert Ganado, Mable Strickland u Toni Pellegrini) min-naħa l-oħra riedu t-tisħiħ ekonomiku qabel l-Indipendenza.

Huwa normali ħafna li f’pajjiż li qed jaħdem biex ikun indipendenti jkun hemm divergenza fil-ħsieb dwar il-prijoritajiet u dwar l-aħjar mod kif naġixxu. L-argumenti ekonomiċi biex tkun posposta l-Indipendenza ta’ Malta ma ħadmux, b’differenza ta’ dak li ġara fl-Iskozja l-ġimgħa l-oħra! Imma d-deċiżjonijiet ittieħdu bla ġlied u b’mod demokratiku. Kemm fejn naqblu, kif ukoll fejn ma naqblux.

F’Malta kienu diversi l-issues kostituzzjonali ta’ konflitt, ewlenin fosthom is-separazzjoni bejn l-Istat u l-Knisja u ż-żwieġ ċivili. Mintoff migdum mill-konflitt mal-Knisja ried salvagwardji kostituzzjonali kontra l-indħil tal-Knisja fejn ma kelliex tindaħal.

 

George Borg Oliver kien jieħu l-affarijiet bil-mod, kien kalm u diplomatiku. Mintoff kien nervuż, suspettuż, mgħaġġel u jmexxi l-quddiem politika ta’ konfront kontinwu. Żewġ metodi ta’ ħidma li t-tnejn nisslu bosta diffikultajiet. Il-ħidma bil-mod ittelfek il-paċenzja għax iddum ma tara r-riżultati. Il-ħidma mgħaġġla iżżejjed min-naħa l-oħra tnissel problemi ta’ żbalji kultant goffi kif ukoll inġustuzzji ma min jinqabad fin-nofs.

Ħafna drabi nippruvaw niġġudukaw illum, bil-kriterji tagħna tal-lum, dak li ġara l-bierah. B’dan il-mod mhux dejjem naslu biex nifhmu sewwa dak li fil-fatt ikun ġara.

 

Bosta jaħsbu li Mintoff kien kontra l-Indipendenza. Fil-fatt ma kienx. Wara li fallilu l-proġett tal-integration, ried Indipendenza differenti minn dik li kien qed jipproponi George Borg Olivier.

Fl-1964 kien lest jieħu riskju ekonomiku billi jibdel immedjatament l-ekonomija bbażata fuq il-bażi militari. Borg Olivier ma qabilx ma dan u ipprefera bidla gradwali. Beda jħejji l-pedamenti għall-industrija w t-turiżmu.

Għax il-bidla kienet ippjanat li tkun gradwali l-pajjiż kellu ċ-ċans jaddatta ruħu għaċ-ċirkustanzi ġodda. Ċirkustanzi ġodda nisslu żbalji ġodda li din id-darba ħadd ma seta jipponta subgħajh lejn l–Ingliżi dwarhom. Għall-ewwel darba r-rapprezentanti tar-Reġina kienu gallarija, ma kellhomx tort għal dak li ġara.

Meta l-Ingliżi ttrattaw ħażin lill-Maltin, ġew ikkritikati. Imma meta kienu l-Maltin stess li ttrattaw ħażin lill-“ħuthom” il-weġgħa kienet ħafna ikbar.

Din hi l-istorja tagħna. B’dak li jogħġobna u dak li ma jogħġobniex.

Insellem lil John Camilleri

John Camilleri

 

Insellem lil John Camilleri li miet il-bieraħ kmieni fil-għodu fl-eta ta’ 67 sena.

Sirt nafu 38 sena ilu. Kont għadni fl-ewwel ġranet tiegħi bħala student fl-Università ta’ Malta. John kien technician fil-laboratorji tad-Dipartiment tal-Fiżika tal-Università.  Kienu ftit ġranet wara l-elezzjoni tal-1976 u d-diskussjoni fuq fomm kulħadd kienet dwar il-ħtieġa li l-Partit Nazzjonalista jorganizza ruħu wara t-tieni telfa elettorali konsekuttiva.

John Camilleri kien fuq quddiem biex jara li dan seħħ. Sena qabel kien sar taqlib kbir amministrattiv fil-PN u John kien inħatar l-ewwel Segretarju Organizzattiv tal-PN bl-inkarigu li l-partit jorganizza ruħu b’mod partikolari fl-ibliet u l-irħula ta’ Malta u Għawdex. Dan kien l-ewwel pass għal tibdila mill-qiegħ li kien tant jeħtieġ il-PN.

F’Ottubru 1976 il-ħidma biex jinbidel George Borg Olivier li kienet ilha li bdiet, irrankat u  fil-fatt tlett xhur wara ġie elett Eddie Fenech Adami bħala Kap tal-PN. John kien fuq quddiem nett biex dan iseħħ.

Imma mhux dan biss.

John  Camilleri kien wieħed minn team li rnexxielu jerġa’ jpoġġi r-ruħ soċjali tal-PN f’postha. B’konvinzjoni.

Ma’ John  Camilleri ħdimt fil-qrib meta għal sentejn jiena kont ir-rappreżentant elett tal-istudenti fil-Kunsill tal-Università fil-bidu tas-snin 80. John kien ir-rappreżentant elett tal-ħaddiema mhux akkademiċi tal-Universita fl-istess Kunsill. Niftakar ċar id-difiża li għamilna meta fil-Kunsill tal-Università  tressqet mozzjoni biex ikunu sospiżi l-ħaddiema (akkademiċi u mhux akkademiċi) li ħadu sehem fil-protesta tal-Imnarja f’Ġunju 1982.

Konna 4 biss mill-membri tal-Kunsill tal-Università li ivvutajna kontra dik is-sospensjoni: jiena, John Camilleri, l-Ispiżjar Maurice Debono (lecturer u rappreżentant elett tal-istaff akkademiku – miet xi snin ilu) u membru ieħor tal-Kunsill li kien nominat mill-Gvern li pero’ xorta ivvota kontra din is-sospensjoni. (Niftakar ċar li kien ġie bil-qegħda ħdejja speċifikament biex jurini kif kien qiegħed jivvota – il-votazzjoni kienet sigrieta.)

John kien bniedem mimli enerġija li użaha biex iwassal messaġġ ċar: nibnu soċjeta’ ġdida b’rispett sħiħ lejn id-dinja tax-xogħol.

John insellimlek.

Is-sabar lill-martu, lill-uliedu, lill-ħutu u lill-familjari tiegħu.

Logħba Ċess fil-Kurja tal-Arċisqof

Ratzinger .chess

 

Mill-kummenti diversi fil-gazzetti jidher ċar li fil-Kurja tal-Arċisqof għaddejja logħba Ċess.

Il-kliem li qed jintuża fil-kitba hu indikattiv ta’ dak li għaddej minn moħħ min qed jgħidu. Ir-Rev. Joe Borg per eżempju jiddeskrivi lill-Knisja Maltija bħala li qegħda fl-istess stat li kien il-Partit Nazzjonalista wara l-elezzjoni ġenerali tal-1976. Jiġifieri, r-Rev  Joe Borg qed jgħid li l-Knisja hi b’Kap iżda bla tmexxija, b’viżjoni imċajpra u bis-segwaċi imgerfxin.

Analiżi iebsa li iżda taqbel mad-deskrizzjoni tal-Knisja Maltija bħala waħda li ġiet imsikkta. Din hi deskrizzjoni ta’ Simon Busuttil u ta’ oħrajn fil-PN xi xhur ilu.

Minbarra din il-kritika hemm oħra bħal dik tar-Rev Rene Camilleri dwar il-prokrastinazzjoni tal-Arċisqof biex jagħmel it-tibdil meħtieġ fil-Kurja kif ukoll il-kummenti validissimi ta’ Fr Joe Inguanez fuq l-istess linja.

It-tmexxija tal-Knisja f’Malta kienet komda għal ħafna snin. Għax minbarra l-Arċisqof fil-Kurja kellha ukoll ieħor jilgħaba tal-Arċisqof, għal ħafna snin, fil-Berġa’ ta’ Kastilja.  Il-protezzjoni li l-“Arċisqof Lawrence Gonzi” , kif ukoll il-predeċessur tiegħu ta lill-Knisja Maltija tul is-snin billi rreżista t-tibdil soċjali spiċċa iktar għamel ħsara mhux biss lill-Knisja imma anke lis-soċjeta’ Maltija. Għax it-tibdil li seta tħalla jseħħ bil-pass tiegħu, minflok qiegħed iseħħ f’daqqa u b’ritmu mgħaġġel. Mhux kulħadd hu ippreparat għal dan it-tibdil.

Il-protezzjoni artifiċjali tagħtik sens falz ta’ sigurta’. Sigurta’ li fil-fatt ma teżistix. Meta l-poplu allura xeba’ u ivvota favur l-introduzzjoni tad-divorzju nhar it-28 ta’ Mejju 2011 il-protezzjoni tal-Arċisqof Lawrence Gonzi spiċċat.

It-tmexxija tal-Knisja li jrid r-Rev Joe Borg tikkuntrasta ma dik tal-Prof Victor Axiaq. Ta’ l-ewwel irid Knisja mhiex siekta fuq materji ta’ interess pubbliku. Tat-tieni jrid Knisja mhedija fl-ispiritwalita. Ikolli ngħid li dawn iż-żewġ veduti m’humiex inkompatibbli. Id-diffikultajiet iżda jmorru lura s-snin sa żmien l-Arċisqof Gonzi l-ieħor.

Għax dan pajjiż li mhux dejjem tista’ tifhmu: kellna Arċisqof li kien politiku u politiku li iktar kien jidher qiesu l-Arċisqof!

Sadanittant għaddejja l-logħba ċess. Uħud iżommu s-skiet bi prudenza jew iktar b’makakkerija. U l-Arċisqof Pawlu Cremona, skond Joe Borg, qiesu George Borg Olivier, jistenna li jew jitlaq inkella itellquh.

Wara kollox anke fiċ-ċess hemm 4 isqfijiet, tnejn fuq kull naħa  !

bishop.chessbishop.chess

Ippubblikat fuq iNews, il-Ħamis 21 t’Awwissu 2014

Anniversarji u Polemiċi fl-2014

Dom Mintoff + Arc M. Gonzi

Matul l-2014 Malta tfakkar diversi anniversarji. Magħhom hemm minsuġa polemiċi tal-passat, polemiċi li bil-mod għad jinħallu u jieqfu mill-jkunu sors firda.

Infakkru l-50 anniversarju tal-Indipendenza, meta Malta fl-1964 bdiet tmexxi lilha innifisha. Kienet indipendenza politika immedjata imma ekonomikament Malta kienet għadha dipendenti mill-infieq assoċjat mal-bażi militari. George Borg Olivier ħejja l-pedamenti tal-industrija tal-manufattura u beda jinkoraġixxi t-turiżmu. Wieħed mill-argumenti ewlenin fid-dibattitu politiku dwar l-Indipendenza fis-snin sittin kien dwar jekk kienx essenzjali li l-ewwel il-pajjiż ikun b’saħħtu ekonomikament u dan qabel ma jieħu rajh f’idejh. George Borg Olivier dejjem sostna li ħadd ħlief il-Maltin nfushom m’għandhom l-interess li l-pajjiż jiżviluppa ekonomija b’saħħita. Għaldaqstant għalih kienet meħtieġa l-indipendenza immedjata għax din kien iqiesha bħala ċ-ċavetta jew l-għodda essenzjali għall-iżvilupp ekonomiku. Id-differenza bejn il-Partiti ewlenin ma kienitx l-Indipendenza imma l-Kostituzzjoni.  Il-partiti ż-żgħar min-naħa l-oħra riedu t-tisħiħ ekonomiku qabel l-Indipendenza.

Diversi kienu l-issues kostituzzjonali ta’ konflitt, ewlenin fosthom is-separazzjoni bejn l-Istat u l-Knisja u ż-żwieġ ċivili.

George Borg Oliver kien jieħu l-affarijiet bil-mod, fil-waqt li l-ħidma politika tal-Perit  Mintoff kienet karatterizzata mill-għaġġla. Żewġ metodi ta’ ħidma li t-tnejn nisslu bosta diffikultajiet. Il-ħidma bil-mod ittelfek il-paċenzja għax iddum ma tara ir-riżultati. Il-ħidma mgħaġġla iżżejjed min-naħa l-oħra tnissel problemi ta’ żbalji kultant goffi kif ukoll inġustuzzji ma min jinqabad fin-nofs.

Infakkru l-40 anniversarju mit-twaqqif tar-Repubblika fl-1974 nhar it-13 ta’ Diċembru fuq proposta ta’ Mintoff bl-appoġġ tal-parti l-kbira tal-Opposizzjoni. Baqgħu jopponu l-ħolqien tar-Repubblika George Borg Olivier flimkien mal-ħames membri parlamentari ta’ madwaru. George Borg Olivier ried iżomm il-monarkija iżda l-PN fil-Parlament bi ħġaru appoġġa l-ħolqien tar-Repubblika. Fatt dan li bosta ma jagħtuhx il-piż mistħoqq.

Infakkru l-35 anniversarju tal-egħluq tal-bażi militari li seħħet nhar il-31 ta’ Marzu 1979. Dan il-jum għandu sinifikat politiku sostanzjali għax hu l-ewwel darba fl-istorja ta’ Malta li ma kienx hawn bażijiet militari ta’ pajjiżi barranin. Kienet aspirazzjoni politika ewlenija tal-Perit Mintoff, bla dubju imsejsa fuq l-osservazzjonijiet u s-sensittivitajiet ta’ tfulitu. Il-fatt li missieru ħadem għal numru ta’ snin mal-Kap Kmandant tal-Forzi Militari Ingliżi f’Malta (Lord Louis Mountbatten) ġewwa l-Berġa ta’ Kastilja bla dubju  kien element ewlieni fid-determinazzjoni tiegħu li jilħaq dan l-iskop. Għalih Malta “ħelset mill-barrani” u minn hawn ir-referenza għal Jum il-Ħelsien. Titlu li jinstema ftit bombastiku għal uħud iżda li fir-realta hu rifless tal-emozzjonijiet ta’ ġenerazzjonijiet ta’ Maltin li ġustament ħolmu li għad jasal il-jum li f’Malta ma jkunx hawn iżjed forzi militari barranin.

Infakkru l-10 anniversarju tat-tisħib tal-Malta fl-Unjoni Ewropeja. L-aħħar kapitlu f’din l-istorja riċenti ta’ ġensna. Kapitlu frisk mimli suċcessi kif ukoll affarijiet li setgħu saru aħjar. Kapitlu li għadu qiegħed jinkiteb.

Dawn l-anniversarji u l-kontroversji assoċjati magħhom inħmew matul dawn l-aħħar 50 sena. Sawru lil ġensna kif inhu illum. Bil-pożittiv, bin-negattiv u bil-preġudizzji kollha immaġinabbli.

Il-ġenerazzjoni tiegħi għexet kull wieħed minn dawn l-avvenimenti. Ma jdejjaqni l-ebda wieħed minnhom. Ma jfissirx li naqbel ma kif żvolġew. Imma kollha huma avvenimenti li huma parti integrali minn ħajti. Għexthom u naf xi jfissru.

Konxju li fil-pajjiż mhux kulħadd jaħsibha b’dan il-mod. Għad hawn min jixtieq iħassar mill-memorja kollettiva wieħed jew iktar minn dawn l-avvenimenti. Ma naħsibx li dan hu possibli. L-iżvilupp paċifiku ta’ dan il-pajjiż ikun possibli jekk ilkoll naċċettaw li pajjiżna għandu is-sura li għandu illum bħala riżultat ta’ diversi ħidmiet li għalihom ikkontribwixxa kulħadd.

Naf li mhux faċli. Imma fiduċjuż li naslu.

Dom: a giant surrounded by pygmies

Much has been written in the past days on Dom Mintoff. On his service to the nation. On his values. On his methods. On his achievements.

In what we write we ought to be respectful. Not just to Dom, the man and his memory. We must also respect  ourselves. We must be factual.

We cannot respect the man  if we have no self respect!

His first positive contribution was in the development of the tools of  social solidarity,  determined to ensure that all had access to the basic essentials. He did this initially with Sir Paul Boffa his predecessor as Labour Leader. It was Boffa who laid the foundations of the welfare state through the introduction of Old Age Pensions and Income Tax to finance them!  Years earlier Boffa had prodded Gerald Strickland through the Compact to construct St Luke’s Hospital.  Boffa has been sidelined in the past 50 years when in reality it was he who should get the credit for founding the welfare state in Malta. Dom built on Boffa’s solid foundations, widening and deepening social services in the process.

His second positive was his determination that independence be translated into Maltese absolute control of the islands and their strategic infrastructure. This contrasted with Borg Olivier’s more gradual approach.  His negotiations shocked the nation as it was the first time that a Maltese politician stood up and spoke what they had in mind. In his last mass meeting before the 1971 general elections, held  at Marsa,  Mintoff had stated in very clear terms what he had in mind. It was time for Britain to pay up or pack up.

Lord Carrington then Defence Secretary in Edward Heath’s Cabinet states in his memoirs that negotiating with Dom was tough business. He realised “that there was also calculation in every Mintoff mood.”  Mintoff’s moods noted Carrington, would alternate “between periods of civilised charm and spasms of strident and hysterical abuse.”

Dom also opened a third front. He rightly felt the need for a separation of Church and State. It was, and still is  an area which requires much attention. It was much worse 50 years ago with an unelected archbishop-prince wielding political power unwittingly aiding  the colonial masters. Divide and rule was the British policy in its colonies. This front has been the cause of various scars (political and social), still not sufficiently healed.  It was violence from unexpected quarters which multiplied the political problems which each government has had to tackle since.

In his endeavours Dom was undoubtedly influenced by his direct experiences.  His witnessing of abject poverty during his childhood, his youth and immediate post war years formed his vision for developing the welfare state which had been painfully plotted by Sir Paul Boffa.

Having a foreign power controlling any square metre of significance on the islands was too much to bear for someone with Dom’s temperament. His father’s employment in the service of Lord Louis Mountbatten undoubtedly added to the significance of it all and to his determination to make a clean sweep.

It would be dishonest to ignore the above.

It would be however similarly dishonest to ignore the fact that his stewardship was also characterised by arrogance and bullying. It was characterised by organs of the state which sought to protect abusive behaviour. The long list of cases wherein Dom’s government and his most trusted Ministers were found guilty of infringing human rights is there for all to see. None of them was ever forced to resign. This is also part of Dom’s contribution to the development of  post 1964 Malta.

Anyone ever tried to identify the number of victims, some with a one way ticket to l-Addolorata Cemetery?

Former Air Malta chairman Albert Mizzi in an interview carried in The Sunday Times on March 25, 2012 stated: “I remember one time when someone mentioned something to him about corruption. He turned to me and said, ‘is it true?’ I replied: ‘That what’s people are saying’. His response was: ‘What can I do if that person has helped me to build up the party? Can I take action against him?’ You see, this is small Malta.”

That is Dom, the giant surrounded by pygmies: those who helped him build his party and then proceeded to squeeze it dry until the pips squealed.

Respecting Dom also means self-respect. Respect  the facts.  When this is done we can give the man his due.

originally published at di-ve.com

On this blog you can read the following additional posts on Dom MINTOFF :

21st August 2012 : Dom’s legacy

21st August 2012 : Dom Mintoff

22nd June 2012 : Dom Mintoff fuq in-Net TV.

5th May 2012 : Dom Mintoff : a political bully.

23rd April 2012 : Thanks O Lord for giving us DOM.

1st April 2012: Should we thank Dom?

Il-pedamenti tar-Repubblika

 

JPO qed jiżbalja meta qed jipprova jqabbel iċ-ċirkustanzi tal-vot tiegħu dwar RCC fil-Parlament ma dak li ġara fl-istess Parlament meta twaqqfet ir-Repubblika fl-1974. Preċiżament meta 6 membri tal-Grupp Parlamentari tal-PN immexxija minn George Borg Olivier ivvutaw kontra l-emendi kostituzzjonali filwaqt li l-bqija ivvutaw favur.

Li ġara dakinnhar kien mhux ftit differenti minn dak li qed jgħid JPO.

Għax ftit ikbar minnu fl-eta kif ukoll għax kont attiv fil-PN mill-1976 niftakar iktar dak li ġara, b’mod partikolari minn dak li qalu fil-presenza tiegħi l-protagonisti fl-avvenimenti tat-twaqqif tar-Repubblika.

Il-Grupp Parlamentari tal-PN fil-maġġoranza kbira tiegħu qabel mal-pakkett finali tal-emendi kostituzjonali. Kienu sitta biss li kienu kontra : George Borg Olivier, Joseph Cassar Galea, Alexander Cachia Zammit, Albert Borg Olivier de Puget, Alfred Bonnici u Pawlu Borg Olivier.

Il-Grupp Parlamentari tal-PN biex jevita li l-Kap tiegħu ikun imbarazzat kien insista ma’ George Borg Olivier biex ikun hemm free vote. Il-free vote fir-realta’ kien jippermetti lill-George Borg Olivier u l-ħames membri parlamentari l-oħra biex jivvutaw kontra l-posizzjoni deċiża tal-Grupp Parlamentari.

Kien fil-fatt qam fil-Parlament Ċensu Tabone, dakinnhar Viċi Kap tal-PN u fil-Parlament spjega l-vot tal-Opposizzjoni.

Apparti s-sinifikat pożittiv tal-vot fih innifsu dak il-vot kellu sinifikat kbir kostituzzjonali u kien in parti qed jirrifletti l-pariri li l-Grupp Parlamentari tal-PN kien ħa minn għand il-kostituzzjonalista Ingliż  O. Hood Philips.

Dan li niftakar jiena minn dak li qalu quddiemi l-protagonisti. Nistgħu ma naqblux fuq bosta affarijiet imma m’hu fl-interess ta’ ħadd li ngħidu l-affarijiet differenti milli fil-fatt huma.

Dom Mintoff: a political bully

The film Dear Dom has elicited contrasting reactions. It reflects the whims of the man. Initially being way ahead of his contemporaries, he ended up detached from the effects of the changes which he pursued.

He rightly wanted Malta to exit the soonest from its Middle Ages. The temporal powers of the Church run by an archbishop-prince and the colonial rulers were his first targets. Deliberately he opted to bully his way through. The bulldozer was Dom Mintoff’’s preferred operational tool and strategy. Initially used against the colonisers and the Church it was subsequently used by Mr Mintoff against his own people.

His oratory as well as his negotiating skills were central throughout his political career. He radically reformed and expanded the welfare state created by his predecessor as Prime Minister and Labour leader, Sir Paul Boffa, whom he toppled after accusing him of not being capable of standing up to the colonial masters.

Mr Mintoff’s strategy of seeking to improve the nation’s standard of living through integration with the UK stood in stark contrast to that of his nemesis George Borg Olivier who opted for independence as the tool to improve Malta’s living conditions. Mr Mintoff’s strategy to achieve integration failed and eventually he turned to Plan B: to follow the road leading to independence, patiently developed by Dr Borg Olivier. He couldn’t stand that, as playing second fiddle was not his game.

Dr Borg Olivier was patient. Mr Mintoff was not. Independence for Dr Borg Olivier was a gradual process starting with the essentials of self-government and slowly building up the county’s infrastructure: a prerequisite for its social and economic development. That was too slow for Mr Mintoff’s temperament. His attitude was one seeking absolute control at day one. His pace was much faster than Dr Borg Olivier could ever get accustomed to. This was reflected in Mr Mintoff’s style of negotiations, in his demands and in the stormy foreign relations which developed as a result of his approach.

Mr Mintoff’s followers embarked on many a violent spree. One may trace the justification of violence as a political tool in the debate and declarations leading to the Independence Round Table Conference, in particular in what are known as Labour’s six political points (is-sitt punti). Lino Spiteri interviewed in Dear Dom, qualifies this reference to violence as a necessary tool in the rebellion against the colonial powers. While that was indeed one of its earliest manifestations, unfortunately it eventually became a tool for all seasons, when Mr Mintoff lost control of the hangers-on which surrounded him, including the notorious members of his Cabinets, those who had their own “bully boys”.

Violence shamed Mr Mintoff and the Labour Party many a time, most notably when The Times was burnt down on Black Monday, October 15, 1979. In 1984 even his handpicked successor was embarrassed when supporters (labelled as the aristocracy of the working class) went berserk at the Archbishop’s Curia and destroyed all they could see.

Mr Mintoff was not capable of standing up to the criminal behaviour which slowly developed around him until it engulfed him and his party. This was recently described by former Air Malta chairman Albert Mizzi in an interview carried in The Sunday Times on March 25. Mr Mizzi stated: “I remember one time when someone mentioned something to him about corruption. He turned to me and said, is it true? I replied: ‘That what’s people are saying’. His response was: ‘What can I do if that person has helped me to build up the party? Can I take action against him?’ You see, this is small Malta.” That is Mr Mintoff at the mercy of his sycophants: those who helped him build his party and then proceeded to squeeze it dry until the pips squealed.

Bullying of opponents was an essential characteristic of Mr Mintoff’s method of government. Obviously those who benefited from his methods and actions think otherwise.

They consider it as a minor and insignificant blip. Those at the receiving end tend however to recognise it as an essential element of the man’s method. Positive politics is less relevant if the implementation method adopted is unacceptable. As a result Labour’s achievements under his leadership related to the welfare state and the general upgrading of the rights of working men and women will be forever overshadowed.

Coercive methods were characteristic of the man who sought to achieve his targets by hook or by crook. The shareholders of the National Bank of Malta, their heirs and all those who stood in his way are living testimony to Mr Mintoff’s methods. He bullied his way through all opposition: in his party, in Parliament, in civil society, in industrial relations and in the economy. His bullying of intellectuals bequeathed an inheritance of mediocrity to his Labour Party.

When the historical dust will have settled there will be one issue which sticks out in defining the man. It will not be the welfare state but his political bullying which shaped his party for a generation.

published in The Times of Malta, May 5, 2012

Lenti fuq ir-rewwixta : 2) Lealta’ tal-lastku

Meta nitkellmu dwar dak li għaddej bħalissa fil-Parlament id-diffikulta għall-pubbliku hi jekk il-Membru Parlamentari jaqbiżx il-linja immaġinarja tal- “lealta’”.

Lejn min għandhom ikunu leali l-Membri tal-Parlament?

Kif nifhimha jiena l-lealta’ tal-Membru Parlamentari dejjem hi lejn dak li jemmen. Li jkun konsistenti miegħu nnifsu u ma dak li tiddettalu l-kuxjenza tiegħu. Imbagħad wara tiġġudika l-istorja.

Hekk għamel il-Membru Parlamentari Għawdxi Kurunat Attard fl-ewwel seduta tal-Parlament fi Frar 1962 meta qasam il-Kamra u abbanduna l-Partit Demokratiku Nazzjonalista (ta’ Herbert Ganado)  u ngħaqad mal-PN ta’ Ġorġ Borg Olivier. Bil-vot tiegħu Borg Olivier fil-Gvern kellu 26 vot minn 50. Mingħajru kellu 25. Mingħajr il-vot ta’ Kurunat Attard  il-Gvern seta’ kellu diffikulta anke’ dwar il-kisba tal-Indipendenza ta’ Malta.  Wara li qasam il-Kamra Kurunat Attard baqa’ jitla’ fil-Parlament elezzjoni wara l-oħra sal-1987 meta ħadet postu fil-Parlament bintu Giovanna Debono. L-istorja tat il-ġudizzju tagħha.

Hekk ukoll għamel Alfred Baldacchino li qasam il-Kamra fl-1974 meta telaq il-PN u ngħaqad mal-Labour. Bil-vot tiegħu il-Gvern Laburista immexxi minn Dom Mintoff kellu 29 vot. Mingħajru kellu 28 minn 55 u ma setax jemenda l-Kostituzzjoni li kif kienet dakinnhar kienet teħtieġ 29 vot favur biex tkun emendata. (L-Ispeaker għalkemm ma kellux vot kien jgħodd bħala membru tal-Kamra. Għalhekk il-maġġoranza rikjesta għall-emendi Kostituzzjonali kienet ta’ nofs 56 li jigi 29. Illum l-Ispeaker m’għadux jingħadd!)

Ġorġ Borg Olivier  laqa’ lill-Kurunat Attard fil-PN. Ma qallux biex ikun leali lejn il-votant u jmur lura fil-Partit Demokratiku Nazzjonalista. Anke Dom Mintoff laqa’ lil Alfred Baldacchino: ma qallux ikun leali lejn il-votanti u jmur lura fil-PN!

Il-lealta’ kif definita fil-Parlament dejjem kienet waħda tal-lastku! Min iġebbed l-iżjed! Kif jaqbel fil-mument.

Il-lealta’ tal-Membru Parlamentari lejn dak li jemmen għandha twasslu biex isostni l-programm elettorali li hu intrabat miegħu waqt il-kampanja elettorali. Huwa dan l-għodda li bih il-Membru Parlamentari jgħarbel lill-Gvern fil-ħidma tiegħu fil-Parlament. Inkluż meta l-Kabinett innifsu jiddevja mill-programm elettorali jew ifittex li jagħmel affarijiet li jkunu inaccettabbli.

Il-Membru Parlamentari huwa obbligat li japoġġa l-programm politiku tal-Partit li f’ismu ġie elett imma għandu ukoll l-obbligu li ma jkunx servili. Il-lealta’ tiegħu m’hiex inkondizzjonata. Irid jimxi m’għajnejh miftuħin beraħ, b’leħen kritiku.

F’dan il-kuntest il-vot ta’ sfiduċja hu miżura estrema li jkun ġustifikat li jintuża biss jekk il-bibien jingħalqu u ma jħallux lill-Membru Parlamentari jagħmel xogħolu.

(darba oħra 3: Il-ġarra ġejja w sejra)