Daphne: the five-year wait for justice

Most of us remember what we were doing five years ago slightly after 3pm on Monday October 16, 2017, when the news flashed that a car had exploded in Bidnija. The possible connection with Daphne was immediate, even then, at that critical moment, when nothing else was yet known.

Slowly we got to know what had actually happened. 

The first reactions, then, five years ago were, and still are, significant.

Everyone was shocked, five years ago, when the Magistrate on duty, Consuelo Scerri-Herrera turned up on site at Bidnija. She failed to realise that this specific investigation was a no-go area for her!  I had then commented that Scerri-Herrera’s reluctance to abstain from leading this magisterial investigation was testimony to the fact that some members of the bench still need to master much more than the law.

Five years later, matters have not changed a bit as is evidenced by the behaviour of another Magistrate. Magistrate Nadine Lia is refusing to accept that she has an obvious conflict of interest and must hence withdraw from the consideration of another case currently under her consideration. Some things never change! The ethical behaviour of the judiciary is indispensable, now more than ever. How can the judiciary expect to be respected if it does not even respect itself?

Five years ago, we even had a Police Sergeant posting his comments on social media on his being overjoyed at the day’s happenings in Bidnija! Much worse was however in store. In fact, the then Deputy Police Commissioner Silvio Valletta took overall charge of the police investigation into the assassination, only for it to be revealed much later that he was literally in the pockets of Yorgen Fenech, currently undergoing criminal proceedings on charges of having commissioned Daphne Caruana Galizia’s assassination. Remember Uncle Silvio?

How could the Police carry out its duties adequately with Silvio Valletta, then Deputy Police Commissioner, hibernating deep inside criminal pockets, and leading the investigation into the assassination of Daphne?

Following the evidence in the multiple cases in our law courts dealing with the assassination of Daphne Caruana Galizia was in itself a documentation of the failure of the state. This was even confirmed by the public inquiry into the assassination. It is a failure of the institutions which have been hijacked into servicing the criminal world.

Daphne’s investigative journalism, as it unfolded over the years, was a threat to all this. She exposed the ineffective institutions. She shone a light on the men and women of straw who think they are running the state when in fact they are puppets on a string controlled by various lobbies, including the criminal lobby.

Her last published words were significant as they spelled out her fears. “There are crooks everywhere you look now. The situation is desperate.”  She was commenting on Keith Schembri, Prime Minister Joseph Muscat’s Chief of Staff with reference to libel proceedings against Simon Busuttil as he had taken offence to being labelled a crook, and corrupt.  In her last article published minutes before she was blown up Daphne had spelt out that “The crook Schembri was in court today, pleading that he is not a crook.”

The developments over the past sixty months are proving without a shadow of doubt “that crooks are everywhere”.  It has resulted that the Office of the Prime Minister was run by crooks: as a result, Joseph Muscat had no option but to resign. He had been protecting the crooks around him for far too long!

With all these obstacles it is no wonder that after five years the end of the investigations into the assassination of Daphne Caruana Galizia is not yet in sight. No one is certain yet whether there was one mastermind plotting the assassination or else whether there were two or more.

We do not have an answer yet, as to whether any politician was in the know, or worse, directly involved, even though there have been a number of public references to former Labour Cabinet Minister, Chris Cardona in this respect.

We have been witnessing the exposure of a web of criminality which has infiltrated and infected all sectors of society. The investigations which we have witnessed developing over the past five years have revealed an intricate network which pervades practically all institutions. Just like the octopus which with its eight long tentacles seeks to control all from a distance. It is no wonder that after sixty months the end is not yet in sight.  The octopus is still in control.

published on The Malta Independent on Sunday: 16 December 2022

Keith Schembri u l-kaxxi vojta: frodi, korruzzjoni u ħasil ta’ flus

Mela Keith Schembri u 10 persuni oħra, kif ukoll għoxrin kumpanija ittellgħu l-Qorti ftit tal- ħin ilu. Huma akkużati bi frodi, korruzzjoni, ħasil ta’ flus u iktar.

Dan li qed iseħħ illum huwa prova li l-istituzzjonijiet ma ħadmux kif kellhom jaħdmu. Għax kellom ikunu l-kaxxi “vojta” ta’ Simon Busuttil, li wara li saret investigazzjoni dwarhom mill-Maġistrat wasslu għall-passi tal-lum.

Illum hu jum ta’ niket. Jum ta’ għajb.

Dak li kien “in-number one” ta’ Malta hu akkużat li hu maħmuġ. Miegħu hemm oħrajn fosthom persuna li l-Gvern kien appuntah bħala membru tal-Bord tal-Awtorità tal-Ippjanar (Matthew Pace) li kellu jirreżenja għax inqabad b’kunflitt ta’interess: waqt li kien qed jivvuta favur il-permess tal-proġett tad-dB f’Pembroke kien diġa qed ibiegħ l-appartamenti permezz tal-aġenzija tal-propjetà li kellu sehem fiha.

Jum tal-mistħija għax tal-lum hi biċċa prova li l-Gvern ta’ Malta kien immexxi mill-ħmieġ.

X’serjiġri minn issa l-quddiem diffiċli tgħid. Li l-affarijiet waslu sa hawn hu pass importanti għas saltna tad-dritt.

Min imiss?

Il-Korruzzjoni m’għandhiex kulur

Id-dibattitu dwar il-korruzzjoni fil-gżejjer Maltin ma jispiċċa qatt. Il-korruzzjoni m’għandhiex kulur u tiddependi ħafna fuq kultura ta’ klijenteliżmu u fuq istituzzjonijiet dgħajfa jew imdgħajfa. Sfortunatament, ma teżisti l-ebda rieda politika biex dan ikun indirizzat.

Ma tidher l-ebda azzjoni ċara u konkreta li tikkorrispondi mad-diskors pubbliku u ma jaqta’ xejn dwar tolleranza żero għall-korruzzjoni.

Ir-resistenza tal-Ministri Edward Scicluna, Konrad Mizzi u Chris Cardona biex tinfetaħ inkjesta kriminali minn maġistrat dwar l-allegazzjonijiet tal-kompliċità kriminali tagħhom in konnessjoni mal-ftehim tal-Vitals Global Healthcare dwar l-isptarijiet ma tinftiehemx. Prim Ministru b’tolleranza żero għall-korruzzjoni kien jitlob l-inkjesta hu stess. Inkella kien ikun minn ta’ quddiem biex jappoġġja t-talba li saret.

Kieku l-Partit Laburista kellu tolleranza żero għall-korruzzjoni ilu li bagħat lil Konrad Mizzi u lil Keith Schembri jixxejru. Il-fatt li l-mexxej Laburista Joseph Muscat ma aġixxiex b’dan il-mod ifisser li hu dispost li jagħlaq għajnejh għall-irregolaritajiet li jagħmlu ta’ madwaru. F’dawn iċ-ċirkustanzi, Partit Laburista b’tolleranza żero għall-korruzzjoni kien jiġbed widnejn il-mexxej tiegħu u jwissieh li jiemu magħduda jekk ma jibdilx triqtu. Il-fatt li l-Partit Laburista ma għamel xejn minn dan ifisser ħaġa waħda: li korruzzjoni hi tollerata.

Ikun għaqli jekk niftakru illi fl-istadji inizzjali tal-iskandlu magħruf bħala Panama Papers diversi membri tal-Grupp Parlamentari tal-Partit Laburista irreaġixxew għal dan kollu bil-bibien magħluqa.

F’April u Mejju tal-2016 kienet ħarġet l-istorja li mhux il-Partit Laburista kollu hu illuppjata dwar allegazzjonijiet ta’ korruzzjoni. Id-dibattitu intern, kif irrappurtat fil-medja, kien imqanqal, imma ma wassal għall-ebda azzjoni konkreta.

Il-Partit Nazzjonalista, għalkemm fl-Opposizzjoni, ma jistax ikun alternattiva għal dan għax minkejja li l-kritika tiegħu hi korretta mhuwiex kredibbli.

Il-Partit Nazzjonalista eleġġa mexxej li ftit li xejn jispira fiduċja fost il-pubbliku. Primarjament dan hu minħabba l-informazzjoni li toħroġ minn rapporti investigattivi dwaru ppubblikati minn Daphne Caruana Galizia, informazzjoni li turi kif diversi drabi ma aġixxiex b’mod korrett. Il-politku ma’ għandux il-possibilità li jagħżel meta jixgħel is-switch tal-imġieba etika. L-imġieba tal-politiku meta ma jkunx taħt il-lenti tal-opinjoni pubblika hi l-iktar indikattiva dwar x’isarraf. Il-kaz ta’ klijenti tal-uffiċju legali ta’ Adrian Delia li bbenefikaw minn dħul minn briedel f’Londra huwa eżempju prattiku ta’ dan. Meta l-informazzjoni kienet ippubblikata Delia fetaħ libell imma wara mhux biss irtirah imma ma ħa l-ebda passi alternattivi biex jisganċa ruħu minn dak li ntqal bl-iswed fuq l-abjad dwaru.

L-istess għandu jingħad dwar ix-xhieda ġuramentata tad-Deputat Nazzjonalista Claudio Grech dwar l-iskandlu taż-żejt liema xhieda ngħatat quddiem il-Kumitat Parlamentari għall-Kontijiet Pubbliċi. Dakinnhar Grech qal li ma kienx jiftakar jekk qatt iltaqa’ ma’ George Farrugia, il-moħħ wara l-iskandlu u li wara ngħata l-maħfra biex jikxef kollox. Il-Kap tal-PN ta’ dakinnhar, Simon Busuttil, bl-ebda mod ma rreaġixxa għal din l-imġieba. Ma ttieħdu l-ebda passi kontra Claudio Grech mill-PN f’dan il-kaz li bosta jqisuh bħala li pprova jevita li jikxef informazzjoni ta’ relevanza għal għarfien aħjar ta’ fatti tal-iskandlu.

Fid-dawl ta’ nuqqas ta’ kredibilità, meta l-Opposizzjoni Parlamentari (kif kostitwita illum) titkellem, l-impatt ta’ dak li tgħid bi kritika tal-Gvern ftit hu effetttiv.

Dan nistgħu narawh ukoll fid-dawl ta’ każi ta’ governanza ħażina li jikkomunikaw messaġġ wieħed: il-PL u l-PN huma pezza waħda. Eżempju ċar ta’ dan hu l-kaz tal-involviment ta’ Mario Demarco fin-negozjati kuntrattwali tad-dB fil-kwalità tiegħu ta’ konsulent legali tal-Grupp dB, meta fl-istess ħin kien Viċi Kap tal-Opposizzjoni u kelliemi għall-Finanzi. Għalkemm Mario Demarco għamel apoloġija pubblika dwar dan meta l-qiegħa kienet saħnet, il-ħsara li seħħet kienet sostanzjali. Il-messaġġ ċar li ġie kkomunikat dakinnhar kien li l-aħjar elementi tal-Opposizzjoni Parlamentari ma kinux kapaċi jiddistingwu bejn l-obbligi pubbliċi u l-interessi privati tagħhom.

Ikun opportun ukoll li niftakru fid-diversi rapporti tal-Awditur Ġenerali dwar abbuż minn propjetà pubblika meta din kienet responsabbiltà politika tad-deputat Jason Azzopardi. Il-PN fl-ebda ħin ma esiġa li Azzopardi jerfa’ r-responsabbiltà politika għall-frejjeġ li ħalla warajh.

Il-governanza ħażina u l-korruzzjoni huma kuġini. Waħda twassal għall-oħra. Xi minn daqqiet hemm min jitfixkel waħda mal-oħra.

Alternattiva Demokratika dejjem kienet ċara. Dejjem kellna tolleranza żero kemm għall-korruzzjoni kif ukoll għall-governanza ħażina. Sfortunatament, la l-PN u l-anqas il-PL ma jistgħu jgħidu l-istess.

ippubblikat fuq Illum : Il-Ħadd 17 ta’ Novembru 2019

 

 

 

Corruption is colour-blind

The debate on local corruption is never-ending. Corruption is colour-blind and is heavily dependent upon a clientelist culture, as well as on the existence of weak or weakened institutions. In addition, unfortunately, there is currently no political will to address either.

The never-ending public utterances on zero-tolerance to corruption are not matched with clear-cut action.

The resistance by Cabinet Ministers Edward Scicluna, Konrad Mizzi and Chris Cardona to the initiation of a magisterial criminal inquiry into the allegation concerning their criminal complicity in the Vitals Global Healthcare Hospitals deal is mind-boggling. A Prime Minister with a zero-tolerance to corruption would have requested the inquiry himself. Alternatively, he should have been the first to support the NGO-requested investigation.

A Labour Party which has a zero-tolerance to corruption would have sent Konrad Mizzi and Keith Schembri packing ages ago. The fact that Labour leader Joseph Muscat did not so act signifies that he is willing to turn a Nelson eye to his colleagues’ misdemeanours. In these circumstances a corruption zero-tolerant Labour Party would have given notice to its leader that his days are numbered if he does not change his ways. The fact that the Labour Party did not so act gives one clear message: it is corruption-tolerant.

It would be pertinent to point out that, in the initial stages of the Panama Papers debate, various members of the Labour Party Parliamentary group reacted behind closed doors. Way back in April and May of 2016, leaks in the media had indicated that not all of the Labour Party is anesthetised in its reactions to allegations of corruption. The internal debate, as then reported, was fierce, but it did not lead to concrete action.

The Nationalist Party, although in opposition, is no alternative to all this, as its criticism, though correct, is not credible.

The Nationalist Party has elected a leader who does not inspire much confidence in the public, primarily as a result of the investigative reports published by Daphne Caruana Galizia which unearthed information that illustrated the various instances in which he acted unethically. Holders of political office have no choice as to when to switch on to an ethical behaviour mode. Their behaviour when they were not under the glaring spotlight of public opinion is most indicative of their ethical worth. A case in point is Adrian Delia’s legal representation of clients benefitting from earnings from London-based brothels in respect of which published information he instituted legal action that he later withdrew. Subsequently he took no action which disproves anything that was published about this brothel business.

Likewise, no action was taken in respect of the sworn testimony of senior PN Member of Parliament Claudio Grech when giving witness in front of the Public Accounts Committee in its inquiry on the oil scandal. Grech had then stated that he did not recollect if he had ever met George Farrugia, the prime mover in the oil scandal, who was eventually pardoned to reveal all. The then PN leader, Simon Busuttil, had not reacted to this behaviour and no action whatsoever was initiated against Claudio Grech by the PN in what most consider a case of avoiding spilling information of relevance.

In view of its lack of credibility, whenever the Parliamentary Opposition – as presently constituted- speaks up, the impact of what has been revealed about Government’s dubious practices is severely diluted.

This could be viewed also with reference to serious issues of bad governance which communicate one clear message: they are cut from the same cloth. A case in point is Mario Demarco’s involvement in the dB contract negotiations as legal advisor to the dB Group, at a time when he was Deputy Leader of the Opposition and its spokesperson on Finance. Though Mario Demarco issued a public apology when the matter made headlines, the damage done was substantial. The clear message conveyed was that the better elements of the Parliamentary Opposition are incapable of drawing a line between their public duties and their private interests.

We may also deem it fit to remember the various reports issued by the Auditor-General on the mis-management of government property. At the time, this was the political responsibility of the Hon Jason Azzopardi but at no time was he asked by his party to shoulder political responsibility for the mess that he left behind.

Bad governance and corruption are cousins; one leads to the other and at times one is easily mistaken for the other.

At Alternattiva Demokratika we have always been clear: we are zero-tolerant in respect of both corruption and bad governance. Unfortunately, the same cannot be said of the PN and the PL.

published on The Malta Independent on Sunday: 17 November 2019

Il-gwerra ċivili fil-Partit Nazzjonalista

Il-gwerra ċivili li bħalissa għaddejja fil-PN ma hi ser tagħmel ġid lil ħadd. La fil-PN u l-anqas barra minnu.

Kuntrarju għal dak li jingħad minn uħud f’mumenti ta’ saħna u rabja, l-qagħda attwali tal-PN la ħi ħtija ta’ Adrian Delia u l-anqas ma hi ħtija ta’ Simon Busuttil. Għalkemm it-tnejn li huma ikkontribwew għad-diżintegrazzjoni tal-partit, pass wara pass, fl-aħħar it-tnejn huma ukoll vittmi ta’ ċirkustanzi li ilhom jiżviluppaw sa minn l-aħħar leġislatura li fiha l-Partit Nazzjonalista kien fil-Gvern.

Kien żmien li l-PN fil-Parlament iffaċċa rewwixta fil-grupp parlamentari. Irribellaw mhux biss dawk li eventwalment ivvutaw kontra l-PN fil-Gvern, jiġifieri Franco Debono, Jeffrey Pullicino-Orlando u Jesmond Mugliett, imma bosta oħrajn fuq materji serji ħafna. Xi darba l-istorja reali tinkiteb.

Tiftakru, per eżempju lil Robert Arrigo, illum Viċi Kap, iqabbel lit-tmexxija tal-PN (ta’ Lawrence Gonzi) ma karozza miexja fuq 4 flat tyres?

Hu ċar ħafna li l-kriżi tal-lum fil-PN għandha egħruq fondi li jmorru lura s-snin. Kriżi li tħalliet tikber mingħajr ma tkun indirizzata sakemm issa tant kibret bil-konsegwenzi disastrużi li qed naraw jiżviluppaw.

Ir-riżenji u l-isfiduċja ma huma ser isolvu xejn. Il-PN għandu bżonn li jfittex il-kawża vera u jindirizzha. Sakemm jagħmel hekk ser ikompli jitmermer biċċa biċċa.

(żieda: qed inżid kumment li għamilt fuq facebook bħala parti minn diskussjoni għaddejja fuq dan il-blogpost)

Il-problema hi kbira għax ma ġietx indirizzata għal snin twal.

Kien hemm żmien meta setgħet tissolva bi ftit ħsara. Issa, naħseb li tkun xi tkun is-soluzzjoni, l-ħsara hi enormi. Dan jgħodd ukoll f’kaz li ma jsir xejn, f’liema każ il-ħsara hi ikbar.

Dawn tiegħi huma riflessjonijiet minn barra. Minn barra ma nippretendix li nista’ nidentifika l-aħjar soluzzjoni imma biss li niġbed l-attenzjoni li din is-soluzzjoni tista’ tkun identifikata biss bħala riżultat ta’ analiżi serja.

L-eserċizzju m’għandux ikun dwar min għandu t-tort jew ir-raġun iżda dwar soluzzjonijiet prattiċi.

Hu ovvju li kull min qed jitkellem għandu l-preġudizzji tiegħu jew tagħha. Imma hu importanti li fid-diskussjoni li qed tiżviluppa jonqos (preferibilment jieqaf) il-kliem ta’ disprezz u insult għax jekk dan ser jibqa’ jikkarga mhux diffiċli ħafna biex tifhem x’ser ikunu l-konklużjonijiet.

Għalkemm jiena llum qiegħed immexxi partit politiku ieħor huwa fatt li l-parti l-kbira tal-ħidma politika tiegħi għamiltha fil-PN, li kien sostanzjalment differenti mill-PN tal-lum. Jiena konxju li t-tluq tiegħi mill-PN ftit iktar minn ħdax-il sena ilu kienet r-reazzjoni tiegħi għall-fażi inizzjali ta’ din is-saga. Dakinnhar jiena għamilt ġudizzju li l-affarijiet probabbilment imorru għall-agħar. Sfortunatament hekk ġara.

 

Wara l-inkjesta Egrant ……… jibda l-kontrattakk

 

L-istorja dwar l-Egrant għad mhiex lesta.

L-ewwel u qabel kollox hemm ir-rapport tal-inkjesta li għadu mhux magħruf, ħlief minn Joseph Muscat u dawk mgħarrfa minnu.

Bħalissa għaddejja l-battalja legali bejn il-Kap tal-Opposizzjoni Adrian Delia u l-Avukat Ġenerali dwar il-pubblikazzjoni tar-rapport. Anke jiena nixtieq li r-rapport ikun ippubblikat imma nifhem li hemm diffikultajiet dwar dawk il-partijiet tar-rapport fejn hemm struzzjonijiet dwar lil min għandhom jittieħdu passi kontrih u dwar xiex. Ovvjament waħedha toħroġ l-osservazzjoni li ma kienitx l-aħjar deċiżjoni li jingħata kopja tar-rapport tal-inkjesta Joseph Muscat, ukoll minħabba li anke dan il-fatt jista’ jkun ta’ preġudizzju għall-investigazzjonijiet li huma meħtieġa min-naħa tal-Pulizija. Li r-rapport ikun ippubblikat b’biċċiet nieqsa ma jsolvi xejn. Naħseb li kien ikun aħjar kieku jkollna paċenzja nistennew, ilkoll kemm aħna.

Imbagħad hemm il-kontrattakk.

Nhar il-Ħadd Joseph Muscat għamel akkużi serji li b’mod ċar juru kif dan il-kontrattakk jista’ jiżviluppa. Muscat qed jgħid li Simon Busuttil kien jaf x’inhu għaddej dwar il-każ Egrant sa mill-bidu nett. Jgħid ukoll li possibilment Busuttil kien ukoll involut fil-koordinazzjoni ta’ kif żviluppaw l-affarijiet.

Issa jiena ma nafx jekk dan il-kliem (flimkien mal-ispjegazzjoni dettaljata dwar x’wassal għalih) intqalx ukoll lill-Maġistrat Aaron Bugeja, u f’dak il-każ jekk il-maġistrat irrappurtax dwaru fir-rapport finali tal-inkjesta, inkluż bir-reazzjoni ta’ Simon Busuttil għal dan. Għax jekk Joseph Muscat għarraf lill-Maġistrat b’dan “il-koordinament” li hu sar jaf bih, bla dubju il-Maġistrat Bugeja jkun talab spjegazzjoni mingħand Simon Busuttil, u kif inhu xieraq ikun għarblu sewwa.

Min-naħa l-oħra, jekk Joseph Muscat ma għarrafx b’dan lill-Maġistrat Aaron Bugeja naħseb li għandu l-obbligu li jispjega għaliex aġixxa b’dan il-mod.

Dwar dan kollu s’issa xejn mhu magħruf, għajr dak li qed jgħid Joseph Muscat.

Apparti dan, sal-ħin li qed nikteb għadni ma qrajt l-ebda kumment ta’ Simon Busuttil dwar dan. Waqa’ skiet komplet.

Dan kollu jfisser li għad hemm ħafna x’jingħad dwar l-istorja Egrant, kif din żviluppat u dan apparti l-inkjesti maġisterjali l-oħrajn li għadhom għaddejjin.

F’dan il-kuntest ilkoll kemm aħna għandna l-obbligu li ma ngħaġġlux biex naslu għall-konklużjonijiet għax bħal dejjem kulħadd jgħidilna bil-biċċa li jaqbillu u jħalli barra l-bqija.

Ikun għaqli li nistennew li naraw l-istampa kollha. Jekk le niżbaljaw bl-ikraħ.

Għalhekk ukoll importanti li naraw ir-rapport kollu tal-inkjesta, u mhux biċċa jew biċċiet minnu.

Fil-PN: Lawrence Gonzi l-medjatur

 

Adrian Delia, Kap tal-Opposizzjoni, huwa u jistkenn bejn attakk u ieħor li huwa soġġett għalihom bħalissa, diversi drabi ġie rappurtat jgħid li ħadd mhu ikbar mill-partit. Naħseb li jemminha din id-dikjarazzjoni għax jidher li jgħidha b’ċerta konvinzjoni. Fir-realtá l-affarijiet huma ħafna differenti minn hekk. Għax ilu li spiċċa ż-żmien li l-mexxej jordna u l-bqija jimxu warajh b’għajnejhom magħluqa.

Partit politiku hu kbir jew żgħir skond kemm jirrispetta lil dawk fi ħdanu. Għax jekk ma jirrispettax lilhom, kif qatt jista’ jirrispetta lil dawk barra minnu?

Il-Partit Nazzjonalista jidher li għadu ma tgħallem xejn mill-esperjenzi tal-konfront li kellu ma’ Franco Debono li l-enerġija tiegħu, flok ma ġiet utilizzata favur inizjattivi kostruttivi spiċċat intużat biex toħloq ħerba. Kien hemm mumenti fis-saga Franco Debono li l-PN seta’ jevita din il-ħerba, jew tal-inqas inaqqas il-konsegwenzi negattivi, imma minflok, il-Kap tal-PN ta’ dakinnhar Lawrence Gonzi għamel żbalji wieħed wara l-ieħor: ipprova jpoġġi lil Franco Debono f’rokna u minflok spiċċa fir-rokna huwa.

Il-Parlament, dakinnhar, fl-2012, kellu quddiemu żewġ mozzjonijiet. Waħda kienet imressqa mill-membri parlamentari Josè Herrera u Michael Falzon għall-Opposizzjoni Laburista, liema mozzjoni kienet kritika tal-politika tal-Gvern immexxi mill-Partit Nazzjonalista fil-qasam tal-ġustizzja u l-intern u kienet tikkonkludi b’dikjarazzjoni ta’ sfiduċja f’Carm Mifsud Bonnici, dakinnhar Ministru. Il-mozzjoni l-oħra kienet imressqa minn Franco Debono u filwaqt li kienet ukoll kritika tal-politika tal-Gvern fil-qasam tal-ġustizzja u l-intern ma kienet titlob l-ebda sfiduċja iżda kienet titlob diskussjoni fuq numru ta’ inizjattivi f’dawn l-oqsma.

Is-sens komun iwasslek biex tikkonkludi li jekk kellek tagħżel bejn iż-żewġ mozzjonijiet kont tagħżel dik ta’ Franco Debono bl-intenzjoni li tnaqqas kemm tista’ l-konsegwenzi kif ukoll bit-tama li tiffoka fuq titjib fil-qasam taħt diskussjoni u forsi tikkontribwixxi biex tikkalma xi ftit is-sitwazzjoni. Nafu li Lawrence Gonzi poġġa fuq l-aġenda tal-Parlament il-mozzjoni ta’ sfiduċja mressqa mill-Opposizzjoni u dan, b’mod ċar, biex jisfida lil Debono. Iffaċċjat b’dan l-atteġġjament ta’ Lawrence Gonzi, Franco Debono ma kellux għażla, irvella u daħal għall-isfida bir-ras nhar it-30 ta’ Mejju 2012 meta ivvota favur il-mozzjoni mressqa mill-Opposizzjoni.

Dan l-iżball tattiku ta’ Lawrence Gonzi wassal għal konsegwenzi gravi fuq il-Partit Nazzjonalista fil-Gvern. Nafu kif is-seduti Parlamentari bejn Mejju 2012 u l-aħħar ta’ dik is-sena kienu battalja kontinwa li spiċċaw bin-nuqqas ta’ approvazzjoni tal-budget.

Jidher li l-PN ma tgħallem xejn minn dak l-iżball: forsi għalhekk Lawrence Gonzi jrid jagħmilha tal-medjatur biex jiggwida ftit lil Adrian Delia ‘l bogħod mill-periklu li jidher li daħal għalih meta stieden lil Simon Busuttil biex jissospendi ruħu mill-Grupp Parlamentari!

Lawrence Gonzi kellu Franco Debono wieħed. Wara żdiedlu Jeffrey Pullicino Orlando u mbagħad ingħaqad magħom ukoll Jesmond Mugliette. Kien hemm bosta oħrajn fil-grupp parlamentari li dakinnhar kienu kritiċi tat-tmexxija ta’ Lawrence Gonzi imma qatt, safejn naf jien, ma ippreżentaw front wieħed biex jikkontestaw l-arroganza fit-tmexxija tal-Partit. In parti dan kien minħabba li ma kellhomx uniformitá ta’ ħsieb u/jew viżjoni.

Jidher li l-affarijiet qed jinbidlu. Il-front komuni li qed jippreżenta parti mill-grupp parlamentari nazzjonalista, illum b’solidarjetá ma’ Simon Busuttil jista’ jwassal lill-PN biex jiġi f’sensieh u tal-inqas jibda jirrispetta lil dawk fi ħdanu.

Bla dubju hemm x’tgħid favur kif ukoll kontra dak li qed jinsisti dwaru Adrian Delia. Pero żgur li m’humiex deċiżjonijiet li l-ewwel tħabbarhom f’konferenza tal-aħbarijiet (ftit wara li jkun jħabbarhom Joseph Muscat) u mbagħad, iffaċċjat b’reazzjoni kuntrarja iddur fuq ta’ madwarek għall-appoġġ. Id-deċiżjonijiet li qiegħed jiffaċċja l-Partit Nazzjonalista jirrikjedu diskussjoni serja li minna ħadd ma għandu jkun eskluż. Forsi l-medjatur jgħallimhom, mill-esperjenza tal-iżbalji tiegħu.

Ippubblikat fuq Illum : il-Ħadd 29 ta’ Lulju 2018

Lawrence Gonzi the PN mediator

 

Adrian Delia, Leader of the Opposition, has many a time been reported as stating that “no one is greater than the Party”. It seems a basic article of his political faith. Unfortunately for him, nowadays reality is quite different. Gone are the days when the leader issues orders and everyone follows blindly because the party has spoken.

The greatness of a political party is not measured in such terms but more in terms of to what extent it is capable of respecting its own. If it is not capable of doing this, how on earth can it ever respect diverging and contrasting opinions out there?

Six years down the line, the PN, apparently, has not yet drawn any lessons from the Franco Debono debacle, whose energy and enthusiasm – instead of being used positively –  ended up causing extreme havoc. There were specific instances when the PN could have avoided most of the damage caused, if the then PN party leader, Lawrence Gonzi, had not embarked on a series of tactical errors: he tried to corner Franco Debono into submission but instead triggered an over-reaction which he was not capable of handling.

Two specific motions were pending on Parliament’s agenda in 2012. One of these motions, submitted on behalf of the Opposition by its MPs Josè Herrera and Michael Falzon, was critical of government policy in the areas of justice and home affairs and ended by requesting a vote of no confidence in then Minister Carm Mifsud Bonnici. Another motion, presented by Franco Debono himself, while being equally critical of the same policy areas, was limited to requesting a detailed discussion of deficiencies in these policy areas.

Common sense would have led anyone in a position to choose which of the motions was to be discussed to opt for the Franco Debono motion, as it was clearly the one that could cause the least collateral damage. It was also possible that the Franco Debono motion could develop into a serious discussion and consequently the situation could calm down.

Lawrence Gonzi then proceeded to place on the Parliamentary agenda the no confidence motion presented by the Opposition, consequently calling Franco Debono’s perceived bluff. Faced with Gonzi’s challenge Franco Debono bit the bullet and, on the 30 May 2012, voted in favour of the no confidence motion moved by the Opposition.

It was a tactical error by Lawrence Gonzi and led to very serious consequences for the PN in government. We remember that parliamentary sittings between May and December 2012 were a continuous battle that led to the government being defeated when it presented its budgetary estimates.

Apparently, the PN has not learned anything from these blunders: maybe this is why Lawrence Gonzi is offering his “mediation skills” to guide Adrian Delia away from the dangers that he has created for the PN with his invitation to Simon Busuttil to auto-suspend himself from the PN Parlamentary Group!

Lawrence Gonzi had one Franco Debono, who was subsequently joined by Jeffrey Pullicino Orlando and Jesmond Mugliette and there were various other members of the then PN parliamentary group who were very critical of Lawrence Gonzi’s leadership. However, as far as I am aware, they never presented a coordinated front to stand up to the leadership’s arrogance. This, most probably, was the direct consequence of the fact that there was a lack of a uniform vision among those dissenting.

Well, times are changing. The common front of the PN parliamentary dissidents supporting Simon Busuttil may bring the PN to its senses in order that it may start respecting its own.

There is, without any doubt, much to say – both in favour and against Adrian Delia’s invitation to Simon Busuttil. These matters are, however, not normally announced in a PN press conference (after being prompted by Joseph Muscat) and then, faced with opposition, being rubber-stamped by a party structure. The decisions faced by the PN require a serious internal debate from which no-one should be excluded. The mediator may, as a result of his experience, guide the PN to avoid the pitfalls ahead. Otherwise, interesting times lie beyond the horizon.

published in The Malta Independent on Sunday – 29 July 2018

Il-PN u l-governanza tajba

Bħalissa fil-PN kulħadd qiegħed jgħid tiegħu dwar l-għażliet politiċi li għamel il-PN meta kien immexxi minn Simon Busuttil. Busuttil issa ilu ftit li telaq it-tmexxija, meta warrab biex refa’ r-responsabbiltá politika għat-telfa elettorali massiċċa ta’ Ġunju 2017.

Ir-riżultat tal-inkjesta maġisterjali dwar Egrant, li ma sabet l-ebda prova tal-involviment tal-familja Muscat f’din il-kumpanija, hi parti minn dan ix-xenarju. Għax ma tistax titkellem dwar il-korruzzjoni mingħajr ma jkollok f’idejk il-minimu ta’ provi.

Niftakru ftit dwar it-tlett kumpaniji li kienu nħolqu fil-Panama. Tnejn minnhom kienu identifikati ta’ min kienu: ta’ Keith Schembri u Konrad Mizzi. Dwar it-tielet waħda kien hawn ħafna għidut sakemm f’April tal-2017 fuq il-blog ta’ Daphne Caruana Galizia kienet ħarġet l-allegazzjoni miktuba għall-ewwel darba li tassoċja lil Michelle Muscat mat-tielet kumpanija, l-Egrant.

Il-PN kien għamilha fatta – mhux biss Simon Busuttil – u kważi b’vuċi waħda kien hemm ripetizzjoni ta’ din l-allegazzjoni daqs li kieku kienet skoperta tagħhom. Dakinnhar ma smajt lil ħadd mill-PN jgħid fil-pubbliku kliem differenti. Fi ftit kliem ir-responsabbiltá politika kienet waħda kollettiva.

Kienet Alternattiva Demokratika biss li applikat il-brejkijiet. Fil-fatt f’artiklu ippubblikat f’Illum nhar l-24 t’April 2017, intitolat Pilatu fid-dawl tax-xemx jiena għidt hekk : “li tkun moralment konvint li l-istorja hi korretta mhux biżżejjed. Din l-istorja teħtieġ il-konferma li tiġi mill-provi tad-dokumenti u mhux mid-dimostrazzjonijiet. Għax fuq id-dokumenti hi mibnija. Allura hemm obbligu li dawn id-dokumenti tant bażiċi jaraw id-dawl tax-xemx.

Id-dokumenti qatt ma rajnihom sakemm sabu ruħhom għand il-Maġistrat li ikkonkluda li huma foloz.

Ovvjament hemm ħafna spjegazzjonijiet li jeħtieġ li jsiru. Fosthom hemm bżonn ikun magħruf is-sors tad-dokumenti foloz. Minn fejn ġew. Imma probabbilment qatt ma nkunu nafu għax is-sors tal-ġurnaliżmu hu protett. Dejjem sakemm Pierre Portelli ma tmissux il-kuxjenza u jikxef lil min daħħlu fi sqaq.

Il-ġlieda tal-PN favur il-governanza tajba dejjem kienet waħda difettuża.

Niftakar ċar qiesu l-bieraħ waqt l-unika laqgħa li Alternattiva Demokratika kellha mat-tmexxija tal-PN dwar il-possibilitá ta’ alleanza pre-elettorali konna iddiskutejna l-kredibilitá tal-PN dwar dan. Min-naħa ta’ Alternattiva Demokratika konna tlabna spjegazzjoni mill-PN għal numru ta’ issues li kienu jitfgħu dell sostanzjali fuq dak kollu li l-Partit Nazzjonalista kien qed jgħid dwar il-ħtieġa ta’ governanza tajba.

Tlabna spjegazzjoni dwar ħames każi li dwarhom diġa ktibt diversi drabi u ċjoe : Beppe Fenech Adami u r-rwol tiegħu fuq kumpanija Capital One Investment Group/Baltimore Fiduciary Services, Claudio Grech u l-iskandlu taż-żejt u l-fatt li ma kienx jiftakar jekk qatt iltaqax ma George Farrugia, il-każ tal-invoices foloz bejn il-Grupp dB u l-PN, il-kunflitt ta’ interess ta’ Mario de Marco bejn l-obbligi parlamentari tiegħu u l-fatt li kien konsulent legali ewlieni tal-grupp dB, u l-applikazzjoni ta’ Toni Bezzina għal villa ODZ għalih meta l-PN kien qed imexxi l-quddiem politika ambjentali differenti.

L-ispjegazzjoni li tlabna ma ingħatax għax weħilna fuq affarijiet oħra. Imma dan hu it-track record tal-PN dwar il-governanza tajba. Li l-Partit Laburista hu agħar minn hekk ma hi tal-ebda konsolazzjoni!

“Tradituri” f’nofshom

Waqt li n-Nazzjonalisti huma ppreokkupati bit-“tradituri” f’nofshom, it-tmexxija tal-partit tidher li hi inkwetata li l-partit hu maqtugħ mir-realtá, kif fil-fatt hu!

Il-Partit Nazzjonalista mhux ser ikun iktar partit ta’ elitisti – dawk b’imneħirhom imxammar – iddikjara Dottor Adrian Delia. Wieħed dejjem jista’ jipprova jagħmel dan: ir-riżultati jkun jista’ jarahom kulħadd.

Il-Partit Nazzjonalista, qal Dottor Adrian Delia, għandu joffri leħen għan-nies f’kull qasam tal-ħajja. Inkluż forsi, vuċi għat-“tradituri” ukoll!

It-taqlib li għaddej minnu l-PN hu kbir. Qed ngħid taqlib, mhux tibdil. Prinċipalment passi lura. Huwa ċar li l-ftit passi żgħar ‘il-quddiem li saru taħt it-tmexxija ta’ Simon Busuttil ftit li xejn kellhom aċċettazzjoni mill-membri tal-PN fil-livelli kollha. Bosta jidher li qisuhom bħala imposizzjoni: il-politika tal-inklussivitá għadha mhix parti mil-lingwaġġ aċċettat mill-PN u wisq inqas mill-politika mħaddna. Diversi fil-PN, sfortunatament, għadhom imxennqin għall-għeruq fundamentalisti.

Kultant nisimgħu xi leħen maħnuq ifakkarna fl-għajta tal-bieraħ “religio et patria”. Għajta li tistona f’kuntrast mal-pluraliżmu etiku u l-identitá Ewropea mħaddna minn sezzjonijiet dejjem jikbru tas-soċjetá Maltija illum. Jidher li l-PN ma tgħallem xejn mill-esperjenzi riċenti tiegħu b’mod partikolari mid-diskors u l-atteġġjamenti fundamentalisti tat-tmexxija ta’ Lawrence Gonzi.

L-ebda partit politku ma jista’ jingħalaq fih innifsu u ma jagħtix kaz ta’ dak li qed jiġri madwaru. Il-valuri tas-soċjetá li qed naħdmu fiha qegħdin fi stat ta’ trasformazzjoni kontinwa, kultant mgħaġġla ħafna, u dan għandu jkun rifless ukoll fil-mod li bih nagħmlu l-poltika. Il-PN illum qed iħallas il-prezz politiku għax fil-passat riċenti dan ma għarfux. Jidher li anke fil-preżent hu deċiż li jibqa’ għaddej fl-istess triq żbaljata.

Instigat minn persuni bħal Edwin Vassallo, il-Membru Parlamentari mill-Mosta li bħal Don Quixote kontinwament ikollu viżjonijiet ta’ mtieħen ineżistenti, il-PN tilef opportunitá oħra meta l-Parlament kellu quddiemu l-abbozz ta’ liġi dwar il-vjolenza domestika. Kif spjegali wieħed mill-Membri Parlamentari tal-PN, il-grupp parlamentari tal-PN kien diġa ivvota favur l-abbozz ta’ liġi dwar id-Vjolenza Domestika kemm fl-istadju ta’ l-ewwel qari kif ukoll fl-istadju tat-tieni qari. Kien biss meta Edwin Vassallo tfixkel minħabba l-viżjoni tal-imtieħen tiegħu li nbidel il-ħsieb u kulħadd fil-grupp parlamentari telaq għal rieħu.

Issa l-PN għamel pass ieħor. Ittimbra “tradituri” lil dawk li kellhom il-kuraġġ li jsemmgħu leħinhom u li ma jibqgħux imxekkla mill-irbit tal-fundamentaliżmu.

L-attitudnijiet tal-lum imorru lura għall-posizzjoni ta’ prinċipju li ħadet Therese Commodini Cachia li irrifjutat li ssegwi l-posizzjoni tal-Opposizzjoni kontra l-Ordni għal Standard Nazzjonali dwar il-leave għall-prokreazzjoni medika assistita f’Ottubru 2017.

Tmien membri parlamentari tal-PN u ċioe Claudette Buttigieg, Chris Said, Simon Busuttil, Karol Aquilina, Mario De Marco, Karl Gouder, Jason Azzopardi u Therese Commodini Cachia bħala riżultat tal-vot ħieles tal-Opposizzjoni appoġġaw l-abbozz ta’ liġi dwar il-Vjolenza Domestika bil-bqija tal-grupp parlamentari jivvota kontra.

Biex ikompli jgħaxxaqqa, il-Kap tal-Opposizzjoni, wara li spiċċat din il-kummiedja ddikjara li l-abbozz ta’ liġi approvat, li jimplimenta l-Konvenzjoni ta’ Istanbul, ikun wieħed minn ta’ l-ewwel li meta l-PN ikun fil-Gvern jitħassar. Mid-dehra Dottor Delia mhux jirrealizza li bi kliemu qiegħed jimbotta dak il-jum (li l-PN ikun fil-Gvern) ħafna iktar il-bogħod. Possibilment li l-Kabinett Nazzjonalista li jmiss għadu l-anqas biss twieled!

Ippubblikat fuq Illum : il-Ħadd 13 ta’ Mejju 2018