Dynamics of the AD/PD merger: one step at a time

by Carmel Cacopardo & Timothy Alden

 

The merger between Alternattiva Demokratika (AD) and the Democratic Party (PD) is on. It has been developing gradually over the past weeks and, Covid-permitting, it will be formalised at the end of September. The discussions leading to the merger have been in hand for some time, inevitably slowing down as a result of Covid-19. They are now practically concluded.

The first practical step in the merger process was taken some months ago as a result of which AD and PD have made an effort to speak with one voice, whenever this was possible. Now that the discussions are practically concluded, a joint meeting of the Executive Committees of AD and PD was held yesterday Saturday 1 August.

Ironically both AD and PD have developed around former dissenting Labour Party Members of Parliament, at different times and in different circumstances. Yet they have, over the years, attracted support from both sides of the political divide. The ecology, good governance and the never-ending political struggle against corruption are core issues of both AD and PD.

Both AD and PD have, over the years, developed into separate and distinct parties: they will now merge into one, continuously cognisant of their roots. The merger will start as the summation of two distinct parties which will be slowly moulded into one.

We need a strong third voice in Parliament: the merger is a step in this direction. It is a step forward in reducing the existing fragmentation and as a result it will enable the better use of the available human resources.

AD and PD have developed on the basis of dissent: a determination to address important issues which others conveniently try to ignore. Over the years it has been AD and subsequently PD who have been at the forefront of the struggle for a better environment, good governance, transparency and accountability. Others have at times sought to parrot the political positions taken by AD and PD. Their political baggage, however, betrays their lack of political commitment: there is a stark contrast between their actions and their words.

The merger is not a time to sing our praises. It is rather a time to take stock of our strong points as well as our weaknesses. It is time to build bridges without in any way compromising our beliefs.

Encouraging the political debate is crucial to our political development. This is also in the country’s interest. Nurturing a constructive debate within our political parties is of fundamental importance. Silencing internal debate, as has been recently done by the PN relative to its youths, is a negation of the future. It is through analysis and debate that we identify our faults and the potential for improvement. It is thus suicidal to censor those who have the commitment and the courage to speak their minds. We mould the future by inspiring and encouraging active participation of all youths and not by subjecting them to disciplinary action when they dare speak up.

The road ahead is not a walk in the park. It is as tough as that covered by our predecessors. It is however as challenging as ever. The merger between AD and PD will build on the achievements to date to create a more efficient vehicle for the third voice of Maltese politics.

Our doors are open not just to those who are disillusioned by the prevailing duopoly. We can only be an instrument for improvement if we involve ourselves in moulding the future. This is our challenge.

published in The Malta Independent on Sunday : 2 August 2020

Lumija magħsura

L-għasir tal-lumi hu sustanzjuż u jagħmel ħafna ġid għas-saħħa. Imma xi ngħidu għal lumija magħsura?

Iktar kmieni din il-ġimgħa awgurajt lit-Tabib Anthony Buttigieg wara li hu ħabbar d-deċiżjoni tiegħu li fi ħsiebu jikkontesta għat-tmexxija tal-Partit Demokratiku. Possibilment huwa jimla l-vakanza li nħolqot minn Marlene Farrugia wara li din iddeċidiet li ddabbar rasha wara biss ftit xhur fil-kariga.

It-Tabib Buttigieg hu persuna b’moħħu f’postu. L-għada tal-elezzjoni ġenerali, meta kellu ma wiċċu dikjarazzjoni ta’ Marlene Farrugia li hi ma kienitx teskludi li tikkontesta għall-kariga ta’ Kap tal-PN, wara li kien irriżenja Simon Busuttil, hu irriżenja mill-kariga ta’ deputat mexxej tal-PD. Bħala riżultat ta’ hekk ħa posizzjoni ċara li kienet tikkuntrasta mal-impulsivitá ta’ Marlene Farrugia. Dakinnhar Buttigieg kien iddikjara li dak li qalet Farrugia kien kontra dak li jemmen hu, għax fil-fehma tiegħu l-Partit Demokratiku kellu jkun separat u distint mill-Partit Nazzjonalista.

Bħala riżultat ta’ din il-posizzjoni huwa għamilha ċara illi d-disponibilitá tiegħu li jieħu sehem f’koalizzjoni ma kellha l-ebda impatt fuq id-determinazzjoni tiegħu li jħares l-identitá tal-partit tiegħu. Li tkun allejat kritiku abbażi ta’ programm politiku miftiehem bl-ebda mod mhu komparabbli ma min żviluppa attitudni li jilgħaq kontinwament.

Mid-dehra Marlene Farrugia taħsibha mod ieħor għax diġa għamlitha ċara illi għadha tal-ħsieb li fi żmien ħames snin mill-ġdid tikkunsidra li tikkontesta għat-tmexxija tal-PN. Għax skontha, l-ebda wieħed mill-erba’ kandidati għal Kap tal-PN mhu kapaċi. Dan kollu sfortunatament jibgħat messaġġ wieħed u ċar: li l-mexxejja attwali tal-Partit Demokratiku tara l-futur tagħha u tal-partit tagħha bħala parti integrali mill-Partit Nazzjonalista. Għal Marlene Farrugia il-Partit Demokratku qiesu lumija magħsura li tarmiha wara li tkun użajta.

Bħala riżultat tal-mauvri tagħha bl-iskop li tkun eletta, irrispettivament mill-prezz politiku, Marlene Farrugia ikkaġunat ħafna ħsara li teħtieġ li tkun rimedjata mingħajr iktar dewmien.

Alternattiva Demokratika ma jkollha l-ebda diffikulta li tesplora kif tista’ tikkoopera mal-Partit Demokratiku immexxi minn Anthony Buttigieg, liema eżerċizzju (fil-passat) kien abbandunat minħabba li l-impulsivitá kienet l-għodda ewlenija tat-tmexxija tal-PD sa mit-twaqqif tiegħu. Buttigieg hu persuna konsistenti u l-imġieba tiegħu tidher li taqbel ma dak li jgħid.

Hemm ħafna ħidma li teħtieġ li issir u ftit wisq nies biex jagħmluha.

Fost il-kollegi enerġiċi ta’ Anthony Buttigieg hemm Timothy Alden li hu l-moħħ wara l-inizzjattiva kurrenti tal-Partit Demokratiku biex jiżdied il-ħarsien tal-widien u tal-ilma tal-pjan billi possibilment ikunu nklużi fil-qafas legali li ġie żviluppat għad-dimanju pubbliku fil-Kodiċi Ċivili. Alternattiva Demokratika tappoġġa din l-inizzjattiva.

Hi inizjattiva li timmerita appoġġ wiesa’ avolja forsi strateġikament kien ikun aħjar li l-ewwel tkun implimentata sewwa l-politika u r-regolamenti eżistenti li diġa joffru protezzjoni sostanzjali kemm għall-widien kif ukoll għall-ilma tal-pjan.

Il-futur tal-partiti ż-żgħar hu dipendenti fuq il-kooperazzjoni u fuq kemm aħna kapaċi li ma nisparpaljawx r-riżorsi limitati li hawn. Dan ikun ferm aħjar mill-impulsivitá u n-narċissiżmu li għamel ħsara sostanzjali.

Il-lumi magħsur għandu użu. Imma m’għandux ħajja twila.

ipubblikat f’Illum : 20 t’Awwissu 2017

Bħan-nagħaġ ta’ Bendu

naghag-ta-bendu

Il-viżjoni li għandu l-Partit Nazzjonalista dwar il-politika fMalta tipprova tittratta lill-votanti bħan-nagħaġ ta Bendu. Għax il-ħarsien tad-demokrazija u d-drittijiet fundamentali, skond il-PN u s-segwaċi fidili tiegħu, huma assigurati biss permezz tal-Partit Nazzjonalista u għaldaqstant it-taqbida t-tajba tista issir biss permezz tiegħu u taħt it-tmexxija tiegħu.

Għal uħud, il-pluraliżmu hu tajjeb biss għaċċikkulata u, forsi, ftit għax-xandir!

Matul ix-xhur li ġejjin, bħalma jiġri kważi qabel kull elezzjoni ġenerali, bla dubju qed tikber l-għajta tal-Partit Nazzjonalista u ta dawk li jinċensawh dwar il-ħtieġa ta koalizzjoni kontra Joseph Muscat u l-Partit Laburista u dak kollu li dawn jirrappreżentaw.

Il-politika ta Simon Busuttil tidher differenti minn dik tal-predeċessur tiegħu. Lawrence Gonzi kien esprima lilu innifsu diversi drabi kontra anke l-idea innifisha ta koalizzjoni li ġieli ddeskriviha bħala kalċI avvelenat li jippreferi li ma jmissx.

Imma fir-realtá, għalkemm Simon Busuttil qed jipprietka ħafna dwar koalizzjoni kontra l-korruzzjoni, fil-prattika qed imexxi l-quddiem process ta assimilizzazzjoni ta kull min jaħseb li jista jikkompeti lill-Partit Nazzjonalista għall-voti, anke bl-iżjed mod remot. Beda bSalvu Mallia li illum hu parti mill-Partit Nazzjonalista u presentement għaddej bil-proċess tal-assimilazzjoni tal-partit ta Marlene Farrugia. Milli qed jingħad jidher li dan il-proċess wasal fit-tmiem tiegħu.

Koalizzjoni ma issirx billi nimxu bħan-nagħaġ ta Bendu wara l-Partit Nazzjonalista. Imma issir bejn partiti politiċi differenti wara li dawn jaqblu fuq programm politiku komuni kif ukoll dwar il-mod kif dan għandu jitwettaq. Għandi dubju kemm il-Partit Nazzjonalista qatt jista jasal li mhux biss jagħmel xi forma ta kompromess fuq il-proposti li jrid ipoġġi quddiem l-elettorat, imma iktar minn hekk dwar kemm hu lest li jaċċetta li jikkampanja ukoll favur ideat u idejali ta partiti politiċI oħra. Għax jekk ser nitkellmu fuq koalizzjoni pre-elettorali jfisser li jrid ikun ifformulat programm politiku aċċettabbli għall-elementi kollha ta din il-koalizzjoni.

Programm politiku ta koalizzjoni pre-elettorali jinvolvi ferm iktar minn ġlieda kontra l-korruzzjoni u t-tisħiħ tat-tmexxija tajba fl-istrutturi tal-istat. Jinkludi firxa sħiħa ta oqsma li dwarhom partiti politiċi differenti għandhom fehmiet differenti. Xi drabi differenzi żgħar imma xi minn daqqiet differenzi sostanzjali. Dan ma jgħoddx biss għall-politika ambjentali, imma jgħodd ukoll għall-edukazzjoni, għall-politika soċjali kif ukoll għall-politika fiskali, dik ekonomika u dik kulturali, fost oħajn.

Koalizzjoni politika teħtieġ li tkun mibnija fuq dan il-pedament bażiku, jiġifieri ftehim programmatiku, inkella ma jkollix direzzjoni jew skop ċar għajr li tiġbor lil kulħadd fmerħla waħda l-uniku skop reali li jidher li għandu bħalissa l-Partit Nazzjonalista.

Koalizzjoni li issir bxi mod ieħor tkun biss ezerċizzju li jittratta lill-Maltin bħan-nagħaġ ta Bendu.

ippubblikat fuq Illum : 12 ta’ Frar 2017

 

Basics for coalition building

green-light

It happens on the eve of most general elections in Malta. We are once more being bombarded with comments emphasising the need to set up a pre-electoral coalition in order to present a united opposition to Joseph Muscats Labour Party.

The Leader of the Opposition, as a self-appointed messiah, has reiterated many a time that the country can only be delivered from the clutches of corruption if it unites under his leadership in opposition to Joseph Muscat, the Labour Party and all that they represent. It is claimed that he can deliver us from all evil!

In public fora, Simon Busuttil speaks in favour of setting up a coalition against corruption, yet privately – far away from the glaring spotlight – he is actively working on trying to assimilate within the Nationalist Party those whom he thinks can help increase his own partys vote tally. He has successfully recruited Salvu Mallia and is apparently currently in the final stages of the process of assimilating Marlene Farrugias Democratic Party within the Nationalist Party.  

In my view this can in no way be described as the manner in which to go about assembling a pre-electoral coalition of political parties. Rather, it is an attempt by the Nationalist Party at cannibalising other political parties, an exercise which, in fairness, has been going on for years. Just like the Labour Party, the Nationalist Party has, to date, demonstrated that the only coalition that made any sense to them was the one within their own parties, as both of them have, over the years, developed into grand coalitions – at times simultaneously championing diametrically opposed causes.

Real pre-electoral coalitions are assembled in a quite different manner. They should be formed on the basis of a commonly agreed political platform – one which plots an agreed electoral programme as well as the manner in which this should be implemented by the coalition partners.

Given its method of operation to date, I have reasonable doubts as to whether the Nationalist Party is able to compromise on its electoral pledges as well as to whether it can ever agree to take on board (at least) the basic issues championed by the other political parties with which it may seek to form a coalition. If a pre-electoral  coalition is ever to be formed, the coalitions electoral platform must be acceptable to all the constituent elements of that coalition.

An agreed electoral platform would address much more than issues of corruption and governance – on which there is a general common position. An agreed electoral platform would necessarily be all-embracing and range from environmental matters to education, social, economic, fiscal and cultural policy, as well as all other matters so essential in running the country.

A pre-electoral coalition must of necessity be constructed on the basis of this agreed electoral platform, a crystallisation of thought and political direction shared by the political parties forming the coalition. The process to achieve such an agreed shared electoral platform is long and laborious, as a multitude of red lines have to be agreed on or else overcome. It is an exercise that should be based on mutual respect in contrast to the often acrimonious relationship so prevalent in local politics.

By its very nature, a pre-electoral coalition, if formed, signifies a commitment to do away with, once and for all, two-party politics and consequently signifies the substitution of the politics of confrontation with the politics of consensus.

This would be a watershed in Maltese politics and this is the real challenge, if we wish to move forward.

published in The Malta Independent on Sunday: 12 February 2017