Iż-żiemel ta’ Trojja

Il-mitoloġija Griega tgħallimna ħafna: tajjeb li kultant nagħtu ftit każ. Waħda minn dawn it-tagħlimiet  hi dwar ir-rigali: kuntant dawn ikunu rigali finta għax, xi drabi, warajhom jinħbew motivi li xejn ma jkunu sbieħ!  Tagħlima partikolari toħroġ fl-Ilijade, ir-rakkont ta’ Omeru dwar il-gwerra ta’ Trojja, rakkuntata ukoll fl-Anejadi, kapulavur tal-poeta Ruman Virgilju. 

Virgilju jagħtina l-parir biex noqgħodu attenti mill-Griegi meta dawn b’ħafna ħlewwa jiġu joffru r-rigali. L-osservazzjoni ta’  Virgilju hi referenza għaż-żiemel ta’ Trojja, żiemel tal-injam li s-suldati Griegi ħallew barra s-swar tal-Belt assedjata ta’ Trojja.

Kif nafu, moħbija f’dan iż-żiemel/rigal kien hemm suldati armati Griegi li matul il-lejl, meta fi tmiem l-assedju ta’ Trojja iddaħħal fil-belt b’ċelebrazzjoni, issarraf f’ħerba għax minnu ħargu s-suldati armati.  Dan hu t-tifsira taż-żiemel ta’ Trojja!

In-nomina xi xhur ilu ta’ George Hyzler minn Robert Abela, għan-nom tal-Gvern, biex Hyzler ikun membru tal-Qorti Ewropeja tal-Awdituri hu rigal minn dawn. Bħaż-żiemel ta’ Trojja dan kien rigal li l-Opposizzjoni kellha toqgħod attenta minnu: kien intenzjonat li jkollu effetti oħra li mal-ewwel daqqa t’għajn ma jidhrux.

Kważi kulħadd jaqbel li George Hyzler ħadem sewwa bħala Kummissarju dwar l-iStandards fil-Ħajja Pubblika. Anke l-Gvern jaqbel! Tant qabel li offrielu promozzjoni: karrotta tad-deheb li kien diffiċli li jirrifjuta. Hyzler ingħata promozzjoni biex ikun jista’ jitwarrab minn fejn kien u riżultat ta’ hekk ikun hemm xewka inqas tiġri mas-saqajn. Fil-fehma tiegħi ma hemm l-ebda mod ieħor kif tista’ tinterpreta dak li ġara.  

In-nomina ta’ Hyzler bħala membru tal-Qorti Ewropeja tal-Awdituri hi parti mill-logħba ta’ manuvri politiċi ta’ Abela. Ħafna drabi jimmanuvra b’ta’ madwaru. Permezz tan-nomina ta’ Hyzler, imma, irnexxielu jpoġġi lill-Oppożizzjoni f’posizzjoni ta’ diffikultà li Bernard Grech ma rnexxielux jinduna biha minn kmieni u allura ma rnexxielux jevita.  

L-Oppożizzjoni messa ġibdet l-attenzjoni ta’ Hyzler li kien mistenni li hu jservi t-terminu kollu li għalih inħatar bħala Kummissarju għall-Istandards fil-Ħajja Pubblika. Fiċ-ċirkustanzi politiċi tal-lum Hyzler qatt ma messu aċċetta n-nomina bħala membru tal-Qorti Ewropeja tal-Awdituri. L-iskop tan-nomina messu kien ċar anke għal min għadu jibda fil-politika! Sfortunatament donnu li kulħadd induna x’kien qed jiġri, ħlief l-Opposizzjoni.

Dan hu l-kuntest għad-dibattitu parlamentari kurrenti dwar l-emendi proposti għall-liġi dwar l-iStandards fil-Ħajja Pubblika.

Uffiċjalment l-emendi proposti kellhom l-iskop li jħollu l-problema f’każ li ż-żewġ terzi ma jintlaħqux (anti-deadlock mechanism). Meta ż-żewġ terzi meħtieġa biex jinħatar il-Kummissarju għall-Istandards fil-Ħajja Pubblika ma jintlaħqux f’żewġ votazzjonijiet konsekuttivi,  b’ġimgħa bejniethom, hu propost li minn hemm il-quddiem tkun meħtieġa  maġġoranza sempliċi biss biex tkun approvata l-ħatra.

L-emendi proposti qed ifittxu li jeliminaw oġġettiv ewlieni tal-liġi eżistenti. Dan hu li, għalkemm il-Kummissarju tal-Istandards fil-Hajja Pubblika hu approvat mill-Parlament, hu għandu jgawdi ukoll il-fiduċja tal-Opposizzjoni.  (Jeżistu liġijiet oħra li jipprovdu posizzjoni ċentrali garantita għall-Opposizzjoni: fost dawn hemm il-Presidenza tal-Kumitat Parlamentari dwar il-Kontijiet Pubbliċi kif ukoll ir-rwol ta’ Deputat Speaker.)

Li l-persuna nominata tkun persuna ta’ integrità bħalma hu Joe Azzopardi l-Prim Imħallef Emeritu, mhux biżżejjed. Il-fatt li mhux aċċettabbli għall-Opposizzjoni hu minnu innifsu raġuni suffiċjenti u valida biex ma jkunx addattat għall-ħatra, sakemm hemm raġuni valida għal din l-opposizzjoni.  Ma hemmx ħtieġa li jkun nominat mill-Opposizzjoni, imma għandu jkun persuna aċċettabbli għaliha.

Il-Gvern qal li Bernard Grech l-ewwel qabel man-nomina u mbagħad bidel fehemtu. Anke kieku dan kien minnu, dan hu irrelevanti, għax il-persuna nominata għandha tkun aċċettabbli għall-Opposizzjoni kollha u mhux biss għall-Kap tal-Opposizzjoni. Il-Grupp Parlamentari għandu kull dritt li ma jaqbilx mal-Kap tiegħu kull meta jħoss il-ħtieġa għal dan. F’partiti politiċi demokratiċi, din mhiex xi ħaġa rari li issir.

L-iskop kollu li l-ħatra tikseb l-approvazzjoni ta’ żewġ terzi hu li jinħoloq l-iktar kunsens wiesa’ possibli meta jinħatar Kummissarju għall-iStandards fil-Ħajja Pubblika. Li titneħħa din il-ħtieġa għall-kunsens iwassal biex ikun imminat il-proċess kollu.

Riżultat tal-ħtieġa ta’ żewġ terzi biex tkun approvata l-ħatra, l-Opposizzjoni m’għandiex biss is-saħħa li tkun determinanti fid-deċiżjoni: għandha ukoll l-obbligu li taġixxi b’mod responsabbli. Jiġifieri għandha l-obbligu li iġgib il-quddiem raġunijiet validi biex issostni l-posizzjoni tagħha.  Anke l-Opposizzjoni hi soġġetta għall-kontabilità.

Id-dibattitu parlamentari sadanittant qed idur mal-lewża. L-Gvern irid jikkontrolla l-proċess kollu waħdu. Dan minkejja li diġa fil-prattika jikkontrolla d-deċiżjoni finali dwar kull investigazzjoni: kemm riżultat tal-maġġoranza parlamentari kif ukoll in vista tal-komposizzjoni tal-Kumitat Parlamentari dwar l-iStandards fil-Ħajja Pubblika. Il-Partit Laburista fil-Gvern  donnu ddeċieda li m’għadux essenzjali li min jinħatar tkun persuna aċċettabbli għall-Opposizzjoni Parlamentari. Il-ħtieġa li jkun hemm kunsens qiegħed jitwarrab. Dan jimmina  l-integrità tal-proċess kollu li bih huma regolati l-iStandards fil-Ħajja Pubblika.  L-Opposizzjoni, s’issa, għadha ma spjegatx  il-għala qed topponi n-nomina tal-ħatra tal-Prim Imħallef Emeritu Joe Azzopardi. Għandha obbligu politiku li dan tagħmlu.

Kemm il-Partit Laburista kif ukoll il-PN ħadu posizzjoni intransiġenti: jew kif ngħid jien, inkella insa kollox, qed jgħidu. Flimkien qed iżarmaw dak li ħa ħafna żmien biex inbena.

Dan hu li kapaċi tagħtina sistema Parlamentari ta’ żewġ partiti!

ippubblikat fuq Illum: 22 ta’ Jannar 2023

The Trojan gift

photo:The Procession of the Trojan horse into Troy: Giovanni Domenico Tiepolo(1727-1804)

Greek mythology conveys a multitude of lessons which we could do well to ponder on. One of them refers to gifts that mask a hidden, and generally destructive, agenda. One such lesson results from the account of the Trojan war in Homer’s Iliad and its retelling in Virgil’s masterpiece Aeneid.

Virgil advises us that we should beware of Greeks bearing gifts. Virgil’s observation is with reference to the “gift” of a wooden horse left by the Greek warriors outside the walls of the besieged city of Troy! As we know the actual hidden element attached to the Greek gift was the armed soldiers hidden within the wooden horse!

The Trojan horse was pulled within the city of Troy as part of the celebrations for the lifting of the city’s siege. When the celebrations had subsided, during the night, out came the surprise from within the wooden horse, armed Greek soldiers which devastated the city. This is the proverbial Trojan horse!

The nomination by Robert Abela of George Hyzler some months ago as a member of the European Court of Auditors is precisely one such gift of the Labour leader to the Opposition.

Most would agree that George Hyzler performed well as Commissioner for Standards in Public Life. Even government shares this view. As a result, it has gone out of its way to offer him a gilded carrot which he could not easily refuse. Hyzler was kicked upstairs as a result of his performance. In my opinion there is no other realistic way of interpreting the nomination.

Hyzler’s nomination to the European Court of Auditors is part of the Abela chess game of political manoeuvring. Generally, he moves about Labour pawns along the political chessboard. Through Hyzler’s nomination he has also succeeded in placing the Opposition in an awkward corner which, so far, Bernard Grech has proved to be incapable of avoiding.

The Opposition should have advised Hyzler that he ought to serve his full term as Commissioner for Standards in Public Life. Given the prevailing political circumstances, Hyzler should have never accepted the nomination to the European Court of Auditors. Its Trojan purpose should have been clear enough even to the most junior of political novices. Unfortunately, everyone was aware of this except, apparently, the Opposition, which was once more outmanoeuvred by Labour.

This is the essential and basic background to the current parliamentary debate on the proposed amendments to the legislation relative to the regulation of Standards in Public Life.

Officially the proposed amendments seek to introduce an anti-deadlock mechanism. Whenever the two-thirds majority required to approve the appointment of a Standards in Public Life Commissioner is not attained in two consecutive ballots, a week apart, it is being proposed that thereafter, the required threshold would be reduced to that of a simple majority.

The proposed amendments seek to eliminate a basic objective of the existing legislation, this being that the Standards Commissioner, though approved by Parliament, must enjoy the confidence of the Parliamentary Opposition. (Our laws provide other instances where the Opposition is guaranteed a central role: the Chairmanship of the Parliamentary Public Accounts Committee and the role of Deputy Speaker come to mind.)

Having a nominee of integrity, such as former Chief Justice Joseph Azzopardi, is not sufficient. The fact that he is not acceptable to the Opposition is in itself a sufficient (and valid) reason justifying his non-suitability to the post, provided a valid reason for such an objection exists. It is not required that the person be an Opposition nominee: he or she should however be a person whom the Opposition accepts.

The point made by government that Bernard Grech first accepted the nomination and then changed his view, even if correct, is irrelevant, as the proposed candidate needs to be acceptable to the Opposition as a whole and not just to its Leader. His Parliamentary Group is within its rights in over-ruling him whenever it considers that this is necessary. This is not a rare occurrence in democratic political parties!

The whole purpose of the two-thirds requirement is to have as wide a consensus as possible when appointing a Commissioner for Standards in Public Life. Removal of the broad consensus requirement undermines the whole process.

As a result of the two-thirds requirement the Opposition does not just have a major determining say: it also has the duty to act in a responsible manner. It must as a consequence have valid reasons justifying its decision. Even the Opposition is accountable.

The parliamentary debate is currently going round in circles. Government wants to control the whole process on its own. It already enjoys the final say on deciding on each and every investigation, through its parliamentary majority as well as a direct result of the composition of the parliamentary committee on Standards in Public Life. Labour has apparently decided that it is no longer essential to ensure that the eventual appointee is acceptable to the Parliamentary Opposition. It has decided to discard the consensus requirement. This will undermine the integrity of the oversight required on the regulation of Standards in Public Life. The Opposition, has, so far, not explained why it is opposing the nomination of former Chief Justice Joseph Azzopardi.

Both Labour and the PN have taken an intransigent position: my way or no way. Together they are demolishing what has been slowly developed over the years. This is what a two party system is capable of producing!

published in The Malta Independent on Sunday: 22 January 2023

Il-falsità tal-Onorevoli Jason Azzopardi

L-Onorevoli Jason Azzopardi jipprova jipproġetta lilu nnifsu bħala xi qaddis miexi fl-art.

Kull meta jiftaħ ħalqu qed jagħmel il-ħsara. Mhux għax dak li jgħid ikun żbaljat imma għax m’għandux kredibilità.

Inutli joqgħod jagħmel it-tejatrin fuq dawk li gawdew minn fuq dahar Yorgen Fenech jew minn fuq it-Tumas Group, meta huwa stess qed jikkonferma li hu ukoll gawda minn fuqhom. Il-ħlas għal kemm dam fil-lukanda Hilton ta’ Tel Aviv hu kaz wieħed. Ma naf jekk hemmx iktar.

Nafu li għandu tlett rapporti tal-Awditur Ġenerali dwaru li ma tantx ipinġuh bħala xi qaddis.

Issa sirna nafu li għaddejja ukoll inkjesta dwar l-operat tad-Dipartmenti li kienu jaqgħu taħtu meta kien Ministru. Xi snin ilu l-kaz kien ukoll quddiem il-Kumitat tal-Kontijiet Pubbliċi tal-Parlament meta id-Direttur Ġenerali ta’ dak li kien d-Dipartiment tal-Artijiet kien xehed li “Jason Azzopardi kien jaf b’kull ma kien qiegħed jiġri dwar propjetà tal-Gvern fi Spinola li dwarha jidher li hemm it-taħwid.”

Jekk Jason Azzopardi hu l-wiċċ ta’ x’jemmen il-PN b’governanza tajba ma nafx kif s’issa għadhom ma rrealizzawx li bi biedem falz fuq quddiem ma tistax taqta’ figura tajba! L-anqas tista’ titwemmen.

Pass tajjeb Julia: u issa?

Għada kif ħarġet l-aħbar li l-Ministeru tat-Turiżmu, wara li rċieva parir legali, ordna lill-Awtorità tat-Turiżmu biex il-kuntratt ta’ konsulenza ta’ Konrad Mizzi bi ħlas ta’ €80,000 fis-sena jkun annullat.

Pass tajjeb dan għal Julia Farrugia, l-Ministru ġdid tat-Turiżmu li sabet din il-ħatra ma wiċċha u ħadet passi. Ħatra li saret bil-moħbi fl-aħħar jiem tal-Gvern ta’ Joseph Muscat.

Li tħassar il-kuntratt hu pass tajjeb. Imma jeħtieġ ukoll li jittieħdu passi oħra.

Min ordna li Konrad Mizzi jkun ingaġġat bħala konsulent tal-Awtorità tat-Turiżmu? Ma naħsibx li dan sar minn wara dahar Joseph Muscat.

Bla dubju huma nvoluti ukoll Gavin Gulia Chairman tal-Awtorità tat-Turiżmu u Johann Buttigieg Chief Executive li ġie ngaġġat dan l-aħħar wara li Ian Borg ra kif għamel u ħeles minnu mill-Awtorità tal-Ippjanar. Il-kuntratt fil-fatt hu iffirmat minn Johann Buttigieg.

L-istorja m’għandhiex tieqaf hawn. Diġa saret talba biex il-Kumitat tal-Kontijiet Pubbliċi tal-Parlament jinvestiga.

Imma dan il-kaz hu ukoll wieħed dwar nuqqas ta’ mġieba etika u għandu jkun eżaminat mill-Kummissarju dwar l-Istandards fil-Ħajja Pubblika fil-konfront kemm ta’ Joseph Muscat kif ukoll ta’ Gavin Gulia u Johann Buttigieg.

Ser nagħmel talba lil Dr George Hyzler biex jinvestiga dan.

Il-Korruzzjoni m’għandhiex kulur

Id-dibattitu dwar il-korruzzjoni fil-gżejjer Maltin ma jispiċċa qatt. Il-korruzzjoni m’għandhiex kulur u tiddependi ħafna fuq kultura ta’ klijenteliżmu u fuq istituzzjonijiet dgħajfa jew imdgħajfa. Sfortunatament, ma teżisti l-ebda rieda politika biex dan ikun indirizzat.

Ma tidher l-ebda azzjoni ċara u konkreta li tikkorrispondi mad-diskors pubbliku u ma jaqta’ xejn dwar tolleranza żero għall-korruzzjoni.

Ir-resistenza tal-Ministri Edward Scicluna, Konrad Mizzi u Chris Cardona biex tinfetaħ inkjesta kriminali minn maġistrat dwar l-allegazzjonijiet tal-kompliċità kriminali tagħhom in konnessjoni mal-ftehim tal-Vitals Global Healthcare dwar l-isptarijiet ma tinftiehemx. Prim Ministru b’tolleranza żero għall-korruzzjoni kien jitlob l-inkjesta hu stess. Inkella kien ikun minn ta’ quddiem biex jappoġġja t-talba li saret.

Kieku l-Partit Laburista kellu tolleranza żero għall-korruzzjoni ilu li bagħat lil Konrad Mizzi u lil Keith Schembri jixxejru. Il-fatt li l-mexxej Laburista Joseph Muscat ma aġixxiex b’dan il-mod ifisser li hu dispost li jagħlaq għajnejh għall-irregolaritajiet li jagħmlu ta’ madwaru. F’dawn iċ-ċirkustanzi, Partit Laburista b’tolleranza żero għall-korruzzjoni kien jiġbed widnejn il-mexxej tiegħu u jwissieh li jiemu magħduda jekk ma jibdilx triqtu. Il-fatt li l-Partit Laburista ma għamel xejn minn dan ifisser ħaġa waħda: li korruzzjoni hi tollerata.

Ikun għaqli jekk niftakru illi fl-istadji inizzjali tal-iskandlu magħruf bħala Panama Papers diversi membri tal-Grupp Parlamentari tal-Partit Laburista irreaġixxew għal dan kollu bil-bibien magħluqa.

F’April u Mejju tal-2016 kienet ħarġet l-istorja li mhux il-Partit Laburista kollu hu illuppjata dwar allegazzjonijiet ta’ korruzzjoni. Id-dibattitu intern, kif irrappurtat fil-medja, kien imqanqal, imma ma wassal għall-ebda azzjoni konkreta.

Il-Partit Nazzjonalista, għalkemm fl-Opposizzjoni, ma jistax ikun alternattiva għal dan għax minkejja li l-kritika tiegħu hi korretta mhuwiex kredibbli.

Il-Partit Nazzjonalista eleġġa mexxej li ftit li xejn jispira fiduċja fost il-pubbliku. Primarjament dan hu minħabba l-informazzjoni li toħroġ minn rapporti investigattivi dwaru ppubblikati minn Daphne Caruana Galizia, informazzjoni li turi kif diversi drabi ma aġixxiex b’mod korrett. Il-politku ma’ għandux il-possibilità li jagħżel meta jixgħel is-switch tal-imġieba etika. L-imġieba tal-politiku meta ma jkunx taħt il-lenti tal-opinjoni pubblika hi l-iktar indikattiva dwar x’isarraf. Il-kaz ta’ klijenti tal-uffiċju legali ta’ Adrian Delia li bbenefikaw minn dħul minn briedel f’Londra huwa eżempju prattiku ta’ dan. Meta l-informazzjoni kienet ippubblikata Delia fetaħ libell imma wara mhux biss irtirah imma ma ħa l-ebda passi alternattivi biex jisganċa ruħu minn dak li ntqal bl-iswed fuq l-abjad dwaru.

L-istess għandu jingħad dwar ix-xhieda ġuramentata tad-Deputat Nazzjonalista Claudio Grech dwar l-iskandlu taż-żejt liema xhieda ngħatat quddiem il-Kumitat Parlamentari għall-Kontijiet Pubbliċi. Dakinnhar Grech qal li ma kienx jiftakar jekk qatt iltaqa’ ma’ George Farrugia, il-moħħ wara l-iskandlu u li wara ngħata l-maħfra biex jikxef kollox. Il-Kap tal-PN ta’ dakinnhar, Simon Busuttil, bl-ebda mod ma rreaġixxa għal din l-imġieba. Ma ttieħdu l-ebda passi kontra Claudio Grech mill-PN f’dan il-kaz li bosta jqisuh bħala li pprova jevita li jikxef informazzjoni ta’ relevanza għal għarfien aħjar ta’ fatti tal-iskandlu.

Fid-dawl ta’ nuqqas ta’ kredibilità, meta l-Opposizzjoni Parlamentari (kif kostitwita illum) titkellem, l-impatt ta’ dak li tgħid bi kritika tal-Gvern ftit hu effetttiv.

Dan nistgħu narawh ukoll fid-dawl ta’ każi ta’ governanza ħażina li jikkomunikaw messaġġ wieħed: il-PL u l-PN huma pezza waħda. Eżempju ċar ta’ dan hu l-kaz tal-involviment ta’ Mario Demarco fin-negozjati kuntrattwali tad-dB fil-kwalità tiegħu ta’ konsulent legali tal-Grupp dB, meta fl-istess ħin kien Viċi Kap tal-Opposizzjoni u kelliemi għall-Finanzi. Għalkemm Mario Demarco għamel apoloġija pubblika dwar dan meta l-qiegħa kienet saħnet, il-ħsara li seħħet kienet sostanzjali. Il-messaġġ ċar li ġie kkomunikat dakinnhar kien li l-aħjar elementi tal-Opposizzjoni Parlamentari ma kinux kapaċi jiddistingwu bejn l-obbligi pubbliċi u l-interessi privati tagħhom.

Ikun opportun ukoll li niftakru fid-diversi rapporti tal-Awditur Ġenerali dwar abbuż minn propjetà pubblika meta din kienet responsabbiltà politika tad-deputat Jason Azzopardi. Il-PN fl-ebda ħin ma esiġa li Azzopardi jerfa’ r-responsabbiltà politika għall-frejjeġ li ħalla warajh.

Il-governanza ħażina u l-korruzzjoni huma kuġini. Waħda twassal għall-oħra. Xi minn daqqiet hemm min jitfixkel waħda mal-oħra.

Alternattiva Demokratika dejjem kienet ċara. Dejjem kellna tolleranza żero kemm għall-korruzzjoni kif ukoll għall-governanza ħażina. Sfortunatament, la l-PN u l-anqas il-PL ma jistgħu jgħidu l-istess.

ippubblikat fuq Illum : Il-Ħadd 17 ta’ Novembru 2019

 

 

 

Corruption is colour-blind

The debate on local corruption is never-ending. Corruption is colour-blind and is heavily dependent upon a clientelist culture, as well as on the existence of weak or weakened institutions. In addition, unfortunately, there is currently no political will to address either.

The never-ending public utterances on zero-tolerance to corruption are not matched with clear-cut action.

The resistance by Cabinet Ministers Edward Scicluna, Konrad Mizzi and Chris Cardona to the initiation of a magisterial criminal inquiry into the allegation concerning their criminal complicity in the Vitals Global Healthcare Hospitals deal is mind-boggling. A Prime Minister with a zero-tolerance to corruption would have requested the inquiry himself. Alternatively, he should have been the first to support the NGO-requested investigation.

A Labour Party which has a zero-tolerance to corruption would have sent Konrad Mizzi and Keith Schembri packing ages ago. The fact that Labour leader Joseph Muscat did not so act signifies that he is willing to turn a Nelson eye to his colleagues’ misdemeanours. In these circumstances a corruption zero-tolerant Labour Party would have given notice to its leader that his days are numbered if he does not change his ways. The fact that the Labour Party did not so act gives one clear message: it is corruption-tolerant.

It would be pertinent to point out that, in the initial stages of the Panama Papers debate, various members of the Labour Party Parliamentary group reacted behind closed doors. Way back in April and May of 2016, leaks in the media had indicated that not all of the Labour Party is anesthetised in its reactions to allegations of corruption. The internal debate, as then reported, was fierce, but it did not lead to concrete action.

The Nationalist Party, although in opposition, is no alternative to all this, as its criticism, though correct, is not credible.

The Nationalist Party has elected a leader who does not inspire much confidence in the public, primarily as a result of the investigative reports published by Daphne Caruana Galizia which unearthed information that illustrated the various instances in which he acted unethically. Holders of political office have no choice as to when to switch on to an ethical behaviour mode. Their behaviour when they were not under the glaring spotlight of public opinion is most indicative of their ethical worth. A case in point is Adrian Delia’s legal representation of clients benefitting from earnings from London-based brothels in respect of which published information he instituted legal action that he later withdrew. Subsequently he took no action which disproves anything that was published about this brothel business.

Likewise, no action was taken in respect of the sworn testimony of senior PN Member of Parliament Claudio Grech when giving witness in front of the Public Accounts Committee in its inquiry on the oil scandal. Grech had then stated that he did not recollect if he had ever met George Farrugia, the prime mover in the oil scandal, who was eventually pardoned to reveal all. The then PN leader, Simon Busuttil, had not reacted to this behaviour and no action whatsoever was initiated against Claudio Grech by the PN in what most consider a case of avoiding spilling information of relevance.

In view of its lack of credibility, whenever the Parliamentary Opposition – as presently constituted- speaks up, the impact of what has been revealed about Government’s dubious practices is severely diluted.

This could be viewed also with reference to serious issues of bad governance which communicate one clear message: they are cut from the same cloth. A case in point is Mario Demarco’s involvement in the dB contract negotiations as legal advisor to the dB Group, at a time when he was Deputy Leader of the Opposition and its spokesperson on Finance. Though Mario Demarco issued a public apology when the matter made headlines, the damage done was substantial. The clear message conveyed was that the better elements of the Parliamentary Opposition are incapable of drawing a line between their public duties and their private interests.

We may also deem it fit to remember the various reports issued by the Auditor-General on the mis-management of government property. At the time, this was the political responsibility of the Hon Jason Azzopardi but at no time was he asked by his party to shoulder political responsibility for the mess that he left behind.

Bad governance and corruption are cousins; one leads to the other and at times one is easily mistaken for the other.

At Alternattiva Demokratika we have always been clear: we are zero-tolerant in respect of both corruption and bad governance. Unfortunately, the same cannot be said of the PN and the PL.

published on The Malta Independent on Sunday: 17 November 2019

Il-kontabilità ……….. taħt l-effett tal-loppju

Il-Kummisarju tal-Ambjent u l-Ippjanar fl-uffiċċju ta’ l-Ombudsman, iktar kmieni din il-ġimgħa ikkonkluda li mhu affari ta’ ħadd jekk membri tal-Bord tal-Awtorità tal-Ippjanar jattendux jew le l-laqgħat tal-Bord. Dik biċċa tagħhom: hi responsabbiltà tagħhom dwar kif jaġixxu biex iwettqu r-responsabbiltajiet tagħhom. Meta għaldaqstant, Jacqueline Gili kienet pprovduta bis-servizz ta’ ajruplan privat biex ikun iffaċilitat li hi tattendi għal-laqgħa tal-Bord tal-Awtorità tal-Ippjanar li fiha kienet diskussa u approvata l-monstrosità tal-dB Group f’Pembroke kien hemm indħil mhux permissibli fil-proċeduri tal-istess awtorità.

Is-Sur Johann Buttigieg, Chairman Eżekuttiv tal-Awtorità tal-Ippjanar, ikkonferma pubblikament li d-deċiżjoni li jġib lil Jacqueline Gili bil-ajruplan privat minn Catania, u jeħodha lura Catania biex tkompli tgawdi l-btala mal-familja tagħha, kienet deċiżjoni tiegħu. F’pajjiż fejn il-governanza tajba hi pprattikata, mhux ipprietkata biss, is-Sur Buttigieg kien jirreżenja immedjatament, inkella kien jitkeċċa bla dewmien hekk kif l-aħbar kienet magħrufa pubblikament. Dan apparti mid-dell kbir li nxteħet fuq il-validità tad-deċżjoni li ttieħdet bħala riżultat ta’ dan l-indħil fil-ħidma tal-Bord.
Imma, huwa fatt magħruf li l-Awtorità tal-Ippjanar mhiex kapaċi tiddeċiedi fuq kaz daqshekk ċar ta’ tmexxija ħażina. M’għandiex il-kuraġġ li taġixxi.

Ma nistgħux nistennew imġieba mod ieħor. Dawk maħtura fl-awtoritajiet pubbliċi huma kkundizzjonati dwar kif iġibu ruħhom mill-mod kif jaraw lill-politiċi li jkunu ħatruhom iġibu ruħhom. U ngħiduha kif inhi: ma tantx għandhom eżempji tajba fuq xiex jimxu.
L-istorja tal-Panama Papers hi waħda relattivament riċenti. Il-Prim Ministru Joseph Muscat, malli sar jaf li l-Ministru Konrad Mizzi u ċ-Chief of Staff tiegħu Keith Schembri, waqqfu kumpaniji fl-Amerika Ċentrali, fil-Panama, li hi rinomata bħala post fejn taħbi l-flus u tevita t-taxxi, flok ma keċċihom minnufih, qiesu qagħad jiggusthom daqslikieku ma ġara xejn. Dwar x’seta ġara iktar mill-kumpaniji ta’ Mizzi u Schembri u t-tielet kumpanija misterjuża (Egrant), s’issa għad ma nġiebu l-ebda provi. Dan intqal mill-Qrati repetutament, avolja d-deċiżjonijiet tal-Qrati ġew interpretati b’mod li qieshom naddfu lil uħud assoċjati mal-politika minn kull ħtija possibli. Il-fatti huma mod ieħor, kompletament differenti.

S’issa, bla dubju, hemm assenza ta’ provi kredibbli li jindikaw xi ħtija kriminali. Imma ma nistgħux ngħidu l-istess dwar l-imġieba ta’ dawk involuti. Il-provi magħrufa juru bl-iktar mod ċar li tal-inqas hemm imġieba żbaljata u mhix etika u dan minnu nnifsu jiġġustifika sanzjonijiet politiċi.

Dan ma japplikax biss għal dawk il-persuni li huma esposti għall-politika u li issemmew fil-Panama Papers. Japplika ukoll għal xenarji differenti f’kull kamp politiku.

Fuq livell kompletament differenti, jiena diversi drabi għamilt referenza għal tliet rapporti tal-Awditur Ġenerali dwar ir-responsabbiltajiet politiċi ta’ Jason Azzopardi, ilkoll konnessi mal-amministrazzjoni ta’ art pubblika. F’kull wieħed minn dawn it-tliet rapporti l-ex-Ministru Jason Azzopardi kien iċċensurat b’qawwa kbira. Ilkoll niftakru meta f’Ottubru 2017 waqt laqgħa pubblika tal-Kumitat Parlamentari għall-Kontijiet Pubbliċi uffiċjal pubbliku kien xehed li l-ex Ministru Azzopardi kien jaf b’dak kollu li kien għaddej. Imma Jason Azzopardi jibqa’ jilgħabha tal-iblah u jagħmel ta’ birruħu li ma kellux idea dwar dak li kien għaddej madwaru.

L-Opposizzjoni s’issa għadha ma ġegħlitux jerfa’ r-responsabbiltà ta’ għemilu. La ġiegħlet lilu u l-anqas lil oħrajn. Bilfors, f’dan il-kuntest, allura wieħed jistaqsi dwar kif l-Opposizzjoni tippretendi li neħduha bis-serjetà meta tkun kritika ta’ ħaddieħor. Għax l-ewwel u qabel kollox, l-Opposizzjoni għandha tkun kapaċi tapplika għaliha dak li ġustament tippretendi b’insistenza mingħand ħaddieħor.

Sfortunatament il-klassi politika presentment fil-ħatra mhiex kapaċi tipprattika dak li tipprietka. Meta l-partiti politiċi fil-parlament huma b’kuxjenza mraqqda, qiesha taħt l-effett tal-loppju, m’għandniex għalfejn niskantaw b’dak li naraw madwarna.

Ippubblikat fuq Illum :13 ta’ Jannar 2019

 

Anesthetised accountability

Earlier this week, the Planning and Environment Commissioner at the Ombudsman’s office held that it is nobody’s business as to whether or not the Planning Authority’s Board members attend Board meetings: this is a matter for their exclusive concern. The provision of a jet plane to encourage and facilitate the attendance of Ms Jacqueline Gili at the PA Board meeting which considered and approved the dB monstrosity at Pembroke is thus considered as an undue interference and influence in the Planning Authority’s operations.

The Planning Authority Executive Chairman Johann Buttigieg is on record as having taken the responsibility for the decision to bring Ms Gili over to Malta from Catania by air and facilitating her return to continue her interrupted family holiday.

In a country where good governance is upheld, Mr Buttigieg would have resigned forthwith and, in the absence of such a resignation, he would have been fired on the spot as soon as information on the matter became public knowledge.

In addition one would also have had to deal with the fallout on the validity of the decision so taken as a result of such an undue interference.

It is, however, well known that the Planning Authority is incapable of reacting to such blatant bad governance. It is common knowledge that it lacks the proverbial balls, making it incapable of acting properly.

But we cannot realistically expect otherwise, because the appointees to public authorities mirror the behaviour of their political masters. We cannot expect accountability from the appointees if those that appoint them continuously try to wriggle out of shouldering their responsibilities. There are, of course, some exceptions.

The Panama Papers saga is recent enough. Instead of firing Minister Konrad Mizzi and his Chief of Staff Keith Schembri on the spot for setting up companies in the Central American tax-haven, Prime Minister Joseph Muscat acted as if nothing of significance ever happened. What could have happened – in addition to the setting up Mizzi’s and Schembri’s companies and the third mysterious one (Egrant) is not so far provable. This has been stated repeatedly by our Courts, although the relative decisions have been repeated misinterpreted as absolving various politically exposed people (PEP) from any wrongdoing. Nothing could be further from the truth.

There is no doubt that, so far, there is an absence of proof indicating potential criminal liability. However, as a minimum, there is sufficient proof in the public domain pointing towards both errors of judgement and unethical behaviour which, on its own, is sufficient to justify immediate political sanctions.

This is not only applicable to all the PEPs featuring in the Panama Papers saga. It is also applicable to other different scenarios across the political divide.

On a completely different level, I refer to the three reports by Auditor-General concerning the political responsibilities of Jason Azzopardi, all three of which deal with the management of government-owned land. In all three cases, former Minister Jason Azzopardi was heavily censored. I remember when a senior civil servant testified during a sitting of Parliament’s Public Accounts Committee in October 2017, in public session, that then Minister Azzopardi was aware of all the goings-on. Yet Jason Azzopardi sanctimoniously plays the idiot and feigns ignorance of the goings-on around his desk.

As yet, the Opposition has not yet held him (and others) to account. The Opposition cannot expect to be taken seriously when it rightly censors others before it musters sufficient courage to put its own house in order.

Unfortunately, the political class currently in office is not capable of practising what it preaches. With such anesthetised political parties, it is no wonder that this country has long gone to the dogs.

published in The Malta Independent on Sunday: 13 January 2019

Il-Beatu Jason Azzopardi?

Waqt laqgħa tal-kumitat Parlamentari tal-kontijiet pubbliċi illum instemgħet xhieda ta’ dak li kien d-Direttur Ġenerali tad-Dipartimenti tal-Artijiet. Dan qal li Jason Azzopardi kien jaf b’kull ma kien qiegħed jiġri dwar propjetà tal-Gvern fi Spinola li dwarha jidher li hemm it-taħwid.

Naħseb li l-proċess tal-beatifikazzjoni ta’ Jason Azzopardi ser jieħu daqqa ta’ ħarta.

Coalition building: beyond the arithmetic

It is pretty obvious that the primary – and possibly the only – objective that the Nationalist Party seeks to attain through its proposed coalition is to numerically surpass the Labour Party when the first count votes are tallied after  the forthcoming general election. Should this materialise, it could be a stepping stone on the basis of which, possibly, it could return to office on its own or in coalition.

The rest, that is to say beyond the first count vote tally, is all a necessary evil for the PN.

In contrast, Alternattiva Demokratikas objectives go beyond arithmetic. Alternattiva Demokratika favours a principle-based coalition, ethically driven,  in conscious preference to a pragmatic-based one that is driven exclusively by arithmetic considerations.

A principle-based coalition asks questions and demands answers continuously. The path to be followed to elect the first Green MPs is just as important as the objective itself. This is not simply  a minor inconsequential detail: it is a fundamental difference in approach.

Alternattiva Demokratika is continuously being tempted to discard its principled approach on the basis of a possible satisfactory result being within reach: now is the time, we are told, to join Simon Busuttils coalition in the national interest.  

Alternattiva Demokratika has always given way to the national interest. It is definitely in the national interest to discard (at the earliest possible opportunity) the two-party system that is the cause of the current political mess. In this context, at AD we do not view the PN (or the PL for that matter) as a solution. Both are an intrinsic part of the problem. Even if they are not exactly equivalent, together they are the problem. Parliament has been under the control of the two-party system  without interruption for the past 52 years. This is ultimately responsible for the current state of affairs as, due to its composition, Parliament has been repeatedly unable to hold the government of the day to account.

It is the worst kind of political dishonesty to pretend that the PN is whiter than white when criticising the Labour Partys gross excesses during the past four years. Labour has been capable of creating the current mess because the last PN-led government left behind quasi-toothless institutions, such that, when push came to shove, these institutions were incapable of biting back against abuse in defence of Maltese society: so much for the PNs commitment to good governance.

The PN is also  still haunted by its own gross excesses including:

1) Claudio Grechs incredible declaration on the witness stand in Parliaments Public Accounts Committee that he did not recollect ever meeting George Farrugia during the development of the oil sales scandal, George Farrugia being the mastermind  behind it all.   

2) Beppe Fenech Adamis role in the nominee company behind the Capital One Investment Group/Baltimore Fiduciary Services . In quasi similar circumstances, former Labour Party Treasurer Joe Cordina was forced to resign and was withdrawn as a general election candidate.

3) Mario DeMarcos error of judgement (with Simon Busuttils blessing) in accepting the brief of Silvio Debonos db Group in relation to the provision of advisory legal services on the Groups acquisition from Government of land at Pembroke, currently the site of the Institute for Tourism Studies, and this when his duty a Member of Parliament was to subject the deal to the minutest scrutiny and thereby hold government to account.

4) Toni Bezzinas application for a proposed ODZ Villa at the same time that, together with others, he was drafting an environment policy document on behalf of the PN in which document he proposed that this should henceforth  be prohibited.

5) Simon Busuttils alleged attempt to camouflage political donations as payment for fictitious services by his partys commercial arm, thereby circumventing the Financing of Political Parties Act.

How can the Nationalist Party be credible by declaring itself as the rallying point in favour of good governance and against corruption when it took no serious action to clean up its own ranks? Apologies are a good start but certainly not enough: heads must roll.

A coalition with a PN that closes more than one eye to the above is bound to fail, as the behaviour of the PN and its leadership is clearly and consistently diametrically opposed to its sanctimonious declarations.

These are very serious matters: they need to be suitably and satisfactorily addressed as a pre-condition to the commencement of any coalition talks.  Time is running out and this is being stated even before one proceeds to identify and spell out the red lines – ie the issues that are non-negotiable.

Addressing the arithmetic issues concerning the general election and then ending up with a new government with such an ambivalent attitude to good governance would mean that we are back to the point from which we started.    Nobody in his right mind would want that and Alternattiva Demokratika would certainly not support such double speak.

published in The Malta Independent on Sunday – 16 April 2017