Il-ħiliet ħodor li neħtieġu

Il-ħiliet il-ħodor ma jiġux waħedhom. Għandna ħtieġa kbira tagħhom biex insibu tarf tat-trasizzjoni ekoloġika. Jeħtieġilna li b’mod urġenti nirrisolvu l-kunflitt tal-bniedem man-natura. Neħtieġu li nibdew nirrimedjaw il-ħsara ambjentali akkumulata li l-bniedem ikkawża fuq id-dinja.

Biex nimxu f’din it-triq hemm ħtieġa ta’ bidliet sostanzjali fl-imġieba tagħna. Din mhiex għażla li nistgħu naqblu magħha inkella le. Hi ħtieġa li llum jew għada irridu niffaċċjaw.

L-istrateġija dwar l-iżvilupp sostenibbli, li preżentement hi soġġetta għal konsultazzjoni pubblika,  titkellem, fost oħrajn, dwar l-oġġettiv ta’ edukazzjoni ta’ kwalità li tkun kapaċi tirrispondi għall-ħtiġijiet tas-suq tax-xogħol. Dan tagħmlu hi u tiddiskuti l-oġġettiv strateġiku numru 4.  L-istrateġija tinfurmana li dawn il-ħtiġijiet tas-suq tax-xogħol jinkludu l-ħiliet ħodor.

Ma għandi l-ebda diffikulta dwar oġġettiv bħal dan li jipprova joħloq kredenzjali ħodor għall-ekonomija. Imma, naħseb li jkun għaqli li flok nimmiraw ħafna il-fuq nidentifikaw mod prattiku kif nassiguraw li l-parti l-kbira tal-popolazzjoni tikseb il-ħiliet bażiċi ħodor. Fl-aħħar minn l-aħħar l-iżvilupp sostenibbli mhux ser nilħquh mill-uffiċini, billi noħloqu pjani dettaljati minn wara l-iskrivanija. Nilħquh bl-imġieba tagħna, ġod-djar tagħna, fejn ngħixu l-ħajja normali tagħna. Din hi l-isfida tagħna. Hi sfida li tmur lil hinn mill-ekonomija.

L-għaqda ambjentali Nature Trust, flimkien ma numru ta’ skejjel, fuq dan qegħda fit-triq it-tajba, ferm qabel ma tfasslu strateġiji. Iċ-ċavetta qegħda fl-aċċess għall-imħuħ. Tul is-snin l-implimentazzjoni tal-proġett eko-skola min-Nature Trust wassal numru sostanzjali ta’ tfal u żgħażagħ f’kuntatt ma’ rejaltajiet ambjentali li niffaċċjaw ta’ kuljum.

Tul is-snin kelli diversi opportunitajiet fejn iltqajt ma’ parteċipanti fl-eko-skola kif ukoll mal-għalliema tagħhom. L-għarfien ambjentali li kisbu kien wieħed impressjonanti. Applikaw l-għarfien li kisbu għad-dinja ċkejkna tagħhom, l-iskola. Uħud minnhom irnexxielhom ukoll iwasslu dak li tgħallmu sad-dar u influwenzaw kemm lill-ħuthom kif ukoll lill-ġenituri tagħhom biex huma wkoll jaġixxu b’mod li ma jkunux ta’ ħsara ambjentali.

Dan hu pass kbir il-quddiem. Imma mhux biżżejjed.  

L-eko-skejjel jeħtieġ li jinfettaw lill-komunitajiet lokali tagħna biex huma ukoll jimxu fuq l-istess passi. Dan jista’ jwassal għat-tibdil meħtieġ fl-imġieba tagħna lkoll. Dan hu proċess twil. Bil-mod il-mod nistgħu nibnu komunitajiet sostenibbli. Dan nagħmluh billi nassiguraw ruħna li kull eko-skola tgħin lill-ġenerazzjonijiet differenti fil-komunitajiet lokali  tagħna biex huma jagħrfu u jakkwistaw il-ħiliet il-ħodor. Ħiliet li lkoll kemm aħna neħtieġu biex inkunu nistgħu ngħixu f’armonija  fl-ambjenti rispettivi tagħna. Ħilijiet li dawk li ġew qabilna kellhom, imma li tul is-snin intilfu minħabba dak li kultant jissejjaħ “progress” li biddel il-mod kif ngħixu!

Jeħtieġ li nqiesu l-kisba u l-għarfien ta’ ħiliet ħodor bħala ħiliet soċjali essenzjali. Dan ftit nagħtu kaz tiegħu minkejja l-biżibilju konsultazzjonijiet pubbliċi li jsiru mid-diversi awtoritajiet pubbliċi tul is-snin. Dan ifisser ukoll li flimkien mal-istrateġija “nazzjonali” dwar l-iżvilupp sostenibbli neħtieġu ukoll strateġija fuq livell lokali biex din tkun implimentata fl-għeruq tas-soċjetà, fil-komunitajiet lokali tagħna.

Tul is-snin sar ħafna xogħol, imma dan, ħafna drabi, sar bla koordinazzjoni ta’ xejn. Il-koordinazzjoni meħtieġa, meta issir sewwa, jirnexxielha tagħti riżultati tajbin billi tifrex il-ħiliet ħodor fil-komunitajiet lokali tagħna. Dan hu mod prattiku kif il-proċess ta’ twettieq tal-istrateġija għall-iżvilupp sostenibbli jitmexxa minn min hu effettwat mill-ħsara ambjentali akkumulata li irridu niffaċċjaw ta’ kuljum.

Huwa biss billi niddemokratizzaw il-bidla meħtieġa fl-imġieba fuq livell lokali li nistgħu nibdew il-mixja lejn żvilupp sostenibbli bis-serjetà. Il-Kunsilli Lokali, jekk iridu, għandhom rwol ċentrali f’dan kollu. Hi opportunità unika ta’ kif jistgħu jagħtu sura lill-ħajja ta’ madwarna.

ippubblikat fuq Illum: 1 ta’ Jannar 2023

The green skills which we require

Green skills do not grow on trees. Yet we need them in abundance in order to be able to navigate the ecological transition. We need to urgently come to terms with nature. It is required that we start the healing process, slowly repairing the accumulated environmental damage which humankind has to date inflicted on Mother Earth.

In order to walk along this path substantial behavioural change is essential. This is not an option. It is a basic requirement which all of us must address, sooner rather than later.

The Sustainable Development Strategy, currently subject to public consultation, advocates the achievement of high-quality education responsive to labour market needs when discussing its strategic objective number 4. These labour market needs, we are informed, include green skills.

I have no issue with such an objective which seeks to align the markets to green pathways. I would however point out that before aiming for the stars it would be appropriate if we seek practical ways of ensuring that basic green skills are acquired by as large a section of the population as possible. At the end of the day sustainable development will not be achieved if adequately planned in our offices: it requires proper implementation in our homes, in our routine behaviour. This is our challenge. A challenge which goes far beyond the economy.

The environmental NGO Nature Trust in conjunction with a number of schools, is, in this respect, on the right track, before the drafting of written strategies. Access to our thinking faculties is fundamental. Over the years the implementation by Nature Trust of the eco-school project has brought a substantial number of children and youngsters in touch with the eco-realities which we have to face day-in day-out.

Over the years I have had various opportunities of meeting with eco-school participants together with their teachers. The eco-knowledge which they have acquired is impressive. They have applied this knowledge in their micro-world, their school. Some of the eco-school participants have also exported this knowledge to their homes nudging their siblings and their parents into acting in an eco-friendly manner.

This is a gigantic step forward. It is however not enough.

Our eco-schools need to infect our local communities into following similar paths, consequently leading to the required behavioural change. This is a slow and laborious process. Slowly we can build sustainable communities by ensuring that our eco-schools serve as catalysts, mentoring the different generations in our localities into acquiring the green skills which we all require in order to be able to live in harmony with our surroundings. Skills similar to those which our forefathers had, but which have been discarded as a result of the so-called progress which we have been subject to throughout the years!

We need to consider the development of green skills as essential social skills, a matter which is not considered in any depth by the multitude of public consultations carried out over the years by the different authorities. This signifies that in parallel to the “national” sustainable development strategy we urgently require a local strategy for sustainable development to be implemented at the roots of our society, in our local communities.

A lot of uncoordinated efforts have been taken in hand over the years. Coordinating the work done as well as that currently in hand could, if done properly yield significant results in disseminating green skills amongst our local communities. This is the practical manner in which the sustainable development strategy process can be owned by those impacted by the accumulated environmental damage which we have to face day-in day-out.

Only by democratising the behavioural change required at a local level can we start moving along the path of sustainable development. Local Councils have a pivotal role in this whole process. It is their’ s for the taking. It is a unique opportunity through which they can realistically shape their surroundings.

published in The Malta Independent on Sunday: 1 January 2023

The basics of waste politics

Waste is what we throw away. It does however have value, which at times can be substantial.

We have lived most of our lives in a linear economy as a result of which, after we consume a product, at the end of its useful life, we throw it away as we have no further use for it.

The shift to a circular economy ought to change all that, such that after consumption we do not throw away what’s left from our “consumed product”.  In a circular economy, at the end of its useful life a product is used to create a new product. This is the objective of a sustainable waste management policy.

Incinerating waste is a declaration of failure of waste management policy. This policy has not failed overnight. Its failure is the accumulated result of mismanagement over the years as well as a reluctance of the authorities as well as the regulator to set up clear and practical objectives which drive the message home that each and every one of us needs to take control of the waste that we generate.

Consider for example the issue of organic waste. While undoubtedly progress has been achieved on the organic waste generated in our households, we still lag behind in controlling the organic waste generated by the tourism industry. The impacts of Covid-19 on the tourism industry is a unique, once in a lifetime opportunity, to bring the industry to its senses on the need to control its act. It is an opportunity which is being unfortunately being lost.

Recycling in Malta is in shambles. Malta is currently recycling around 12 per cent of Municipal Solid Waste when the Waste Framework Directive target for 2020 is fifty per cent which increases to 55 per cent in 2025. This is the extent of the failure of waste management policy in Malta.

It is a key principle of EU waste policy to move up the waste hierarchy ladder: disposal (including incineration) being the least desirable with waste prevention being the most desirable stage.

Incineration encourages the throwaway society. It does not encourage citizens to care about what they consume. It sends the message that others will shoulder the problems created by our consumption.

Where is the environmental benefit of incineration? A study commissioned by the international NGO Zero Waste Europe entitled The Potential Contribution of Waste Management to a Low Carbon Economy indicates that recycling of waste can save substantially much more energy that can be generated through the incineration of the same waste. The waste to energy proposal is thus another gimmick.

More effort needs to be invested in waste minimisation and in recycling of waste. The recycling industry has the potential of developing into a very robust pillar of the green economy, creating a number of green jobs. The government proposal in favour of incineration will be an insurmountable obstacle as a result of which this important element of the circular economy will not be allowed to develop.

Burning waste in an incinerator will further reduce the commitment of the few who are currently bothering to recycle. Instead of avoiding addressing the failure of implementing the waste management strategy, it would be more appropriate if the reasons for this failure are identified and acted upon.

published in The Malta Independent on Sunday: 18 October 2020

Inċineratur? Le grazzi.

 

L-iskart hu riżors li għandna nutilizzawh flok ma narmuh. Biex nilħqu dan l-iskop irridu nibdlu l-attitudni tagħna u minn ekonomija lineari naqilbu għal waħda ċirkulari. L-istrateġija dwar l-iskart tistabilixxi s-sena 2050 biex sa dakinhar jintlaħaq l-oġġettiv ta’ skart zero fil-miżbliet. Biex dan l-oġġettiv ikun jista’ jintlaħaq hemm diversi għodda amministrattivi.

F’ekonomija lineari aħna nużaw (jew nikkonsmaw) prodott u wara li l-ħajja utli ta’ dan il-prodott tiġi fi tmiemha narmuh. L-ekonomija ċirkulari taħdem b’mod differenti b’mod li l-prodott użat (jew il-partijiet li jiffurmawh) jibqa’ jeżisti wara li jtemm il-ħajja utli tiegħu u dan billi jintuża biex jinħoloq prodott ġdid.

Hu possibli li nimmiraw għal tnaqqis fil-ġenerazzjoni tal-iskart (waste minimisation). Dan isir billi meta l-prodott ikun iddisinjat, min joħolqu iqis sewwa l-iskart li dan il-prodott jiġġenera matul il-perjodu kollu li jkun qed jiġi użat. Permezz ta’ eko-diżinn il-prodott jissaffa minn dawk l-elementi tiegħu li ma jkunux neċessarji u b’hekk jonqsu id-diffikultajiet li jkun riċiklat.

Nistgħu nnaqqsu l-iskart li niġġeneraw billi nassiguraw li nixtru biss dak li għandna bżonn u li dan nagħmluh fi kwantitajiet addattati għall-ħtiġijiet tagħna. Nistgħu, pereżempju nużaw prodotti fi qies kbir flok kwantita ferm ikbar tal-istess prodott f’qies iżgħar. Bħala riżultat ta’ dan aħna jirnexxielna nnaqqsu l-iskart li niġġeneraw u dan billi narmu numru inqas ta’ kontenituri jew pakkjeġġar.

L-iskart li xorta jkun iġġenerat minkejja politika li tfittex li tnaqqsu jista’ jkun irriċiklat. Fil-fatt nirriċiklaw il-karta, l-metall, il-plastik u l-ħġieġ. Nirriċiklaw ukoll l-apparat elettriku u elettroniku. F’xi lokalitajiet beda ukoll ir-riċiklaġġ tal-iskart organiku li niġġeneraw.

Sfortunatament madwar 12% biss tal-iskart li niġġeneraw hu rriċiklat, ferm inqas milli qed jirnexxilhom iwettqu l-parti l-kbira ta’ pajjiżi oħra. Dan hu falliment fl-implimentazzjoni tal-istrateġija dwar l-iskart. Biex jgħatti dan il-falliment, il-Ministru għall-Ambjent, għan-nom tal-Gvern, qed jipproponi li nibdew naħarqu l-iskart li niġġeneraw f’inċineratur. Il-mira hi li jinħaraq 40% tal-iskart tal-gżejjer Maltin. Il-Gvern qed jipproponi li flok ma nibgħatu l-iskart dan naħarquh f’inċineratur biex nevitaw il-ħtieġa ta’ iktar art għal iktar miżbliet.

L-inċinerazzjoni ma tinkoraġix lin-nies biex jagħtu kaz ta’ dak li jikkunsmaw. L-inċinerazzjoni tinkoraġixxi soċjetà li tarmi u twassal il-messaġġ li hemm ħaddieħor li qed jieħu ħsieb jerfa’ l-problemi li noħolqu bil-konsum tagħna.

Qed jinfurmawna li bl-inċinerazzjoni ser niġġeneraw l-enerġija mill-iskart. Studju li ġie ikkummissjonat mill-NGO internazzjonali Zero Waste Europe intitolat The Potential Contribution of Waste Management to a Low Carbon Economy jindika li meta nirriċiklaw l-iskart niffrankaw bil-bosta iktar enerġija milli tista’ tkun iġġenerata meta jinħaraq l-istess skart. Allura fejn hu l-benefiċċju ambjentali?

Hemm bżonn ninvestu sforz ferm ikbar fir-riċiklaġġ tal-iskart. Din l-industrija għandha l-potenzjal li tiżviluppa f’pilastru ewlieni tal-ekonomija l-ħadra b’kontribut sostanzjali lill-ekonomija inkluż bil-ħolqien ta’ numru ta’ impiegi. Il-proposta tal-Gvern favur l-inċineratur ser joħloq ostaklu sostanzjali biex dan l-element importanti tal-ekonomija ċirkulari ma jitħalliex jiżviluppa.

Ikun ferm iktar utli kieku flok ma jwaqqaf kumitati dwar deċiżjonijiet li jkun diġa ħa, l-Onorevoli Ministru tal-Ambjent jipprova jifhem ftit x’inhu mistenni minnu.

Il-ħruq tal-iskart permezz tal-inċinerazzjoni ser iservi biex ikompli jnaqqas l-impenn tal-ftit li qed jirriċiklaw. Hu meħtieġ li minflok ma naħarbu mill-problema tal-falliment tal-politika dwar l-immaniġġjar tal-iskart neżaminaw bir-reqqa ir-raġunijiet għal dan il-falliment.

Ippubblikat fuq Illum : 24 ta’ Settembru 2017

Incinerator? No thanks.

Waste is a resource which should be used instead of being thrown away. For this to be achieved, we need to change from a linear to a circular economy.

Malta’s waste management strategy identifies the year 2050 as the target for achieving zero waste going to landfill sites and in order to achieve this target, various policy tools are available.
In a linear economy, we use (or consume) a product and at the end of its useful life we throw it away. A circular economy functions differently in that at the end of its useful life, a product – or its constituent parts – remains in existence by being utilised to create another product.

Through waste minimisation, the waste we generate is reduced to the minimum possible. Life-cycle thinking is key to reducing waste throughout the useful life of a product and this is done when a product is still on the drawing board. Through the application of eco-design, the unnecessary constituent elements of a product are weeded out. In addition, these constituent elements are also examined to ensure that none of them impede eventual re-cycling at the end of the product’s useful life.

We can also minimise waste by ensuring that we purchase and use only that which is required in appropriate quantities. We can do this, for example, by using products in large sizes instead of similar multiple products in small sizes, which will result in less packaging being sent to waste.

The waste that is generated, notwithstanding a waste prevention policy, can be dealt with in various ways. The preferred option is to recycle it, that is to seek alternative uses. We recycle paper, metal, plastics and glass. We also recycle electric and electronic equipment. Recycling of the organic part of the waste we generate is also in hand in various localities.

Unfortunately only around 12 per cent of our waste is being recycled, substantially less than in other countries. This is a failure in implementing the objectives of the Waste Management Strategy. To cover up this failure, the Environment Minister, on behalf of the government, has proposed to embark on a process of incineration, targeting a maximum of 40 per cent of the waste generated in the Maltese Islands. The government is proposing that, instead of sending waste to landfill, it should be incinerated –  thus eliminating the problem of identifying more sites for landfills.

Incineration does not encourage citizens to care about what they consume. It encourages the throw-away society and sends the message that others will shoulder the problems created by our consumption.

We are being informed that incineration will generate energy from waste. A study commissioned by the international NGO Zero Waste Europe entitled The Potential Contribution of Waste Management to a Low Carbon Economy indicates that recycling of waste can save substantially much more energy that can be generated through the incineration of the same waste. So where is the environmental benefit of incineration?

More effort needs to be invested in the recycling of waste. The recycling industry has the potential of developing into a very robust pillar of the green economy, creating a number of green jobs. The government proposal in favour of incineration will be an insurmountable obstacle as a result of which this important element of the circular economy will not be allowed to develop.

Rather then setting up committees to consider half baked decisions, it would be more appropriate if the Honourable Minister for the Environment would attempt to master his brief.

Burning waste in an incinerator will further reduce the commitment of the few who are currently bothering to recycle. Instead of avoiding addressing the failure of implementing the waste management strategy, it would be more appropriate if the reasons for this failure are identified.

published in The Malta Independent on Sunday : 24 September 2017

Joseph iħobb jiċċajta ………… ħafna

Joseph Muscat ihobb jiccajta

Iktar milli jiċċajta, forsi nkun iktar korrett jekk ngħid li jħobb jipprova jgħaddi n-nies biż-żmien.

F’waħda mill-okkazjonijiet li fihom indirizza lill-istampa riċentement qal li l-budget għall-2015 hu wieħed li jħares l-ambjent!

Ħadd ma jistax jiċħad li l-budget fih numru ta’ miżuri ambjentali. Imma b’daqshekk ma jfissirx li dan hu budget ambjentali. Kulma jagħmel il-budget hu li jiġbor flimkien id-diversi miżuri li qed jippjana li  jieħu l-Gvern matul is-sena 2015. Jonqsu viżjoni koerenti ambjentali li la għandu u l-anqas jidher li jista’ jkollu fil-futur immedjat.

Il-ħarsien tal-ambjent m’huwiex biss dwar il-kostruzzjoni, imma ukoll dwar il-bijodiversita, is-sostenibilita’, l-kwalita tal-arja, il-politika dwar ir-riżorsi, il-viżjoni marittima, l-ilma, il-politika dwar il-klima, l-enerġija alternattiva, t-trasport, l-ekonomija l-ħadra, l-ekonomija l-blu, l-ekonomija ċirkulari, it-tassazzjoni ambjentali u tant affarijiet oħra.

Diskors tal-budget li ħa kważi 4 siegħat biex inqara ma sabx imqar ftit sekondi biex jispjegalna kif il-Gvern ta’ Joseph Muscat ser jimplimenta politika ta’ żvilupp sostenibbli. Mhux biss. Imma fl-estimi għall-Ministeru bl-isem twil u bombastiku okkupat minn Leo Brincat (Ministeru għall-Iżvilupp Sostenibbli, Ambjent u Tibdil fil-Klima) kullma hemm ivvutat għall-politika tal-iżvilupp sostenibbli hu għaxart elef ewro. Dikjarazzjoni onesta li tfisser biss li matul l-2015 il-Gvern ta’ Joseph Muscat m’għandu l-ħsieb li jagħmel xejn f’dan il-qasam. It-terminu Żvilupp Sostenibbli fid-diskors tal-budget jissemma darbtejn. Jissemma biss fiż-żewġ tabelli fejn hemm imniżżel l-isem tal-Ministeru ta’ Leo Brincat.

Il-politika tal-Gvern ta’ Joseph Muscat dwar l-Iżvilupp sostenibbli (jekk  teżisti) tqieset mill-Ministru Edward Scicluna bħala li m’għandiex relevanza għall-budget tal-2015

Il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli tinseġ flimkien il-politika ambjentali, dik ekonomika u soċjali. Meta tkun żviluppata kif imiss, il-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli tassigura l-interessi tal-ġenerazzjonijiet futuri billi tmexxi l-quddiem l-ekonomija b’rispett sħiħ lejn l-ambjent u lejn il-bniedem. Għalhekk ngħidu li l-politika dwar l-iżvilupp sostenibbli hi mibnija fuq erba’ pilastri: l-iżvilupp ekonomiku, l-ħarsien tal-ambjent, il-ħarsien soċjali u l-politika kulturali.

Fil-ġranet li ġejjin ikolli l-opportunita’ nispjega iżjed fid-dettall kemm il-budget ippreżentat għall-2015 bl-ebda mod ma jista’ jitqies budget li jħares l-ambjent.  Minkejja li hemm miżuri individwali li huma pożittivi ma teżistix viżjoni ambjentali ċara u koerenti.

Għalhekk Joseph qed jiċċajta meta jgħid li dan hu budget ambjentali.

sd strategy budget 2015

Il-biża’ dwar Karmenu Vella: strument biex imexxu l-arloġġ lura

turning back the clock

 

Il-ħatra ta’ Karmenu Vella minn Jean-Claude Juncker biex ikun responsabbli (fost affarijiet oħra) għall-politika ambjentali tal-Unjoni Ewropeja qed tnissel biża’ mhux żgħira fost l-għaqdiet ambjentali Ewropej w internazzjonali.

Karmenu Vella mhux bniedem li jbeżża’ n-nies. Huwa l-programm politiku li għandu quddiemu li hu tal-biża’. Huwa programm politiku li fil-qasam tal-ambjent imexxi l-arloġġ lura.

Jean-Claude Juncker jidher li għandu l-mira li jdgħajjef jew jelimina kull regolament ambjentali li jista’ jitqies bħala li hu ta’ xkiel għall-ħidma ekonomika. Issa meta jingħad kliem f’dan is-sens ifisser li l-business u l-industrija jitħallew jagħmlu li jridu għax dawn iqiesu kull regola bħala li ixxekkilhom fl-iskop uniku tagħhom: dak li jimpalaw l-euros! Regoli li jipproteġu n-nies u l-ambjent. Regoli li jippruvaw jasiguraw imġieba korretta. Dawn kollha qegħdin fil-mira tal-Kummissjoni immexxija minn Jean-Claude Juncker.

Karmenu Vella ġej minn pajjiż (u minn partit politiku) li ftit li xejn għandu kredibilita’ fejn tidħol l-osservanza tar-regolamenti ambjentali. Il-lista hi twila u mhux il-Gvern tal-lum biss ta’ kontribut għal din il-fama ħażina: il-Gvernijiet ta’ Gonzi u Fenech Adami ukoll għandhom jerfgħu ir-responsabbilta’ għal dan.

L-għaqdiet ambjentali internazzjonali, għaxra minnhom, mhux minn Karmenu Vella biss qed jibżgħu. Huma inkwetati mill-programm politiku tal-Kummissjoni immexxija minn Jean-Claude Juncker li jidher li jrid idawwar l-arloġġ lura fil-qasam ambjentali.

F’ittra pubblika grupp ta’ għaxar għaqdiet ambjentali isemmu r-raġunijiet dettaljati għal din il-biża’ tagħhom kif ġej:

  1. Ir-responsabbiltajiet ambjentali flimkien ma dawk għas-sajd u l-politika marittima taħt Kummissarju wieħed ser idgħajfu l-impenn u l-prijorita’ li għandu jkollha l-politika ambjentali,
  2. L-oġġettiv ewlieni tal-Kummissjoni għall-ħames snin jidher li hu tnaqqis tar-regolamentazzjoni (deregulation),
  3. L-inkarigu ċar u speċifiku lil Karmenu Vella biex jinbidlu id-direttivi dwar l-Għasafar u l-Habitats: hu messaġġ ċar kontra l-ħarsien tal-bijodiversita’,
  4. Ġew imqegħda flimkien, taħt Kummissarju wieħed ukoll, l-enerġija u t-tibdil fil-klima: dan ifisser li l-azzjoni dwar il-bidla fil-klima ser tkun soġġetta għas-suq tal-enerġija,
  5. L-għażla bħala Kummissarju għall-Klima u l-Enerġija ta’ persuna b’kuntatti magħrufa fl-industrija taż-żejt jnissel biża’ addizzjonali ta’ kunflitt ta’ interess,
  6. Iċ-ċaqlieq tar-responsabbilta’ għal Aġenzija Ewropeja dwar il-Kimiċi (u allura d-Direttiva REACH) mid-Direttorat Ġenerali dwar l-Ambjent għad-Direttorat Ġenerali tal-Intrapriża juri b’mod ċar li l-interessi tal-industrija qed jitpoġġew qabel l-interessi tan-nies, qabel il-ħarsien tas-saħħa u qabel konsiderazzjonijiet ta’ ħarsien ambjentali,
  7. Ma hemm l-ebda Viċi President tal-Kummissjoni inkarigat milli jikkorodina l-ħidma ambjentali (ekonomija l-ħadra, żvilupp sostenibbli, ħarsien tar-riżorsi ………….).

 

Dan kollu jfisser li l-Kummissjoni Juncker ser tkun Kummissjoni kontra l-politika ambjentali. Il-kliem li l-għaqdiet ambjentali jużaw hu li ser ikun hemm “a de facto shut-down of EU environmental policy making.”

Din hi l-biża’. Mhux biss biża’ minn Karmenu Vella, imma biża’ li l-Kummissjoni immexxija minn Jean-Claude Juncker ser iddawwar l-arloġġ lura fil-qasam tal-ambjent u Karmenu Vella ser ikun l-istrument biex dan iseħħ.

 

Jean-Claude Juncker, Karmenu Vella and the missing cluster

EU Juncker Commission

When Jean-Claude Junker announced the distribution of the responsibilities in his Commission on Wednesday 10 September 2014 he decided to group the Commissioners into a number of clusters which he called project teams led as follows:

Frans Timmermans (NL), the First Vice President will deal with Better Regulation, Inter-Institutional Relations, the Rule of Law and the Charter of Fundamental Freedoms. He will oversee the Project on Home Affairs and Justice in addition to being Juncker’s Deputy.

Federica Mogherini (IT) the High Representative for Foreign and Security Policy will oversee a Project Team dealing with Enlargement, Development, Humanitarian Aid and Trade

Andrus Ansip (ET) will be the Vice President leading the project on the Digital Single Market.

Alenka Bratusek (SL) will be the Vice President leading the Energy Union project whilst Vladis Dombrovskis (LT) will as Vice president lead the project on the Euro and Social Dialogue.

Jyrki Katainen (FI) will lead the project on Growth, Investment and Competitiveness Project whilst Kristalina Georgieva (BG) will head the EU Budget and Human Resources Project.

These clusters or projects will bring together Commissioners responsible for specific areas such that there is coordination and purpose in the work of the Commission. Whilst the treaties provide for such a horizontal structure this is the first time that it is being tried. If it succeeds it will become the new template and it will settle once and for all the debate on the size of the Commission.

There is however one missing cluster: a cluster dealing with Sustainable Development. This point has been emphasised by the international NGO World Wildlife Fund in its comments about Juncker’s Commission.

The EU Sustainable Development Strategy is by its very nature a well defined cluster of priorities which identified seven key priority challenges many of which are predominantly environmental.

Yet the Juncker Commission has ignored all this and grouped together the Environment with Fisheries and Maritime Policy, in the process downgrading the importance of all three areas of policy.

Jean Claude Junker needs the approval of the EU Parliament to implement this plan.  From the various statements being made it seems that some MEPs do not have the intention of giving this stamp of approval as they consider that the Environment on the one hand and Fisheries and Maritime Affairs on the other hand each require a separate Commissioner to be dealt with appropriately. The same goes for Energy and Climate Change which likewise have been assigned as responsibilities of one Commissioner instead of two separate Commissioners.

Its fine for the President-elect of the EU Commission to encourage the development of the Green Economy and the Blue Economy as he has emphasised in the mission letter to Commissioner-designate Karmenu Vella. This will not however be achieved sidelining sustainable development, nor by relegating the Environment, Fisheries  and Maritime Policy to a second class status within the Commission.

 

L-ekonomija l-ħadra

green new deal

Qed nirreferi għal dik il-ħidma ekonomika li titfassal jew titwettaq b’mod li tagħti każ tal-impatti ambjentali. Il-karatteristiċi ewlenin li jiddistingwu attivita’ meqjusa bħala li tappartjeni lill-ekonomija l-ħadra minn attivita oħra huma: tnaqqis fl-emmissjonijiet, tnaqqis fit-tniġġis, effiċjenza fl-użu tal-enerġija w ir-riżorsi, li tkun evitata t-telfa tal-bodiversita’ u l-ħarsien tas-servizzi li kontinwament tagħtina (b’xejn) l-ekosistema.

L-ekonomija l-ħadra taħdem flimkien man-natura, mhux kontra tagħha. Allura tfittex li tnaqqas l-impatti ambjentali tal-ħidma ekonomika f’kull qasam. Hi u tagħmel hekk toħloq ix-xogħol.

Toħloq ix-xogħol fil-ġenerazzjoni ta’ enerġija nadifa u alternattiva kif ukoll fil-ħidma biex tiżdied l-effiċjenza fl-użu tal-enerġija.

Ix-xogħol jinħoloq ukoll fil-proċess li jrid iwassalna sal-punt li ma niġġenerawx iktar skart. Dan ifisser li mhux biss irridu narmu inqas imma bħala pajjiż hu meħtieġ li nkunu kapaċi nirriċiklaw iktar dak li ma jkollniex iktar użu għalih. Ir-rimi tal-iskart hu rimi ta’ riżorsi prezzjużi li fil-parti l-kbira tal-każi nistgħu nsibu użu ieħor għalhom.

L-ekonomija l-ħadra toħloq ix-xogħol ukoll fil-qasam tat-trasport pubbliku. Nafu li trasport pubbliku effiċjenti (meta xi darba jkollna) jnaqqas b’mod sostanzjali t-tniġġis tal-arja fl-ibliet u l-irħula tagħna. Jnaqqas ukoll l-istorbju iġġenerat minn traffiku kontinwu. Dan iseħħ billi (meta jkun effiċjenti) t-trasport pubbliku jħajjar iktar persuni minna biex nagħmlu użu minnu flok ma nagħmlu użu mill-karozzi privati tagħna. Fuq perjodu ta’ żmien trasport pubbliku effiċjenti jista’ jikkonvinċina li wara kollox nistgħu ngħaddu mingħajr karozza privat. Ta’ l-inqas nitħajjru nnaqsu l-karozzi fil-familji. Dan nistgħu nagħmluh meta nkunu konvinti li jkun jaqbel li nagħmlu dan.

Din tkun sitwazzjoni li minnha jirbaħ kulħadd. Jirbaħ il-pajjiż kollu għax ikollna kwalita’ ta’ arja aħjar. Nirbħu aħna lkoll mhux biss għax ninqdew aħjar imma ukoll għax innaqqsu l-ispejjes biex ikollna l-karozzi privati.

Tirbaħ ukoll l-ekonomija tal-pajjiż għax bil-ħidma tal-ekonomija l–ħadra jkunu ġġenerati l-impiegi. Impiegi b’differenza. Impiegi ħodor (green jobs) li permezz tagħhom jinħoloq il-ġid mingħajr ma issir ħsara ambjentali.

ippubblikata fuq iNews it-Tnejn 16 ta’ Diċembru 2013

Tackling the green skills gap

green skills 3

Launching the public consultation on the Green Economy last month, Ministers Leo Brincat and Evarist Bartolo emphasised the need to address the green skills gap in the process leading to a Green Economy strategy and action plan.

It is estimated that 20 million jobs will be created in the Green Economy between now and 2020 within the European Union. Capacity building is the greatest challenge: ensuring that more working men and women are adequately equipped with green skills.

The Green Economy includes activities in different sectors. It is possible to go about activity in these sectors in a manner which reduces their environmental impacts, is socially inclusive and economically rewarding.

Various sectors have been identified as being of key importance in the transition to a Green Economy. The basic characteristics which distinguish the Green Economy are a reduction of carbon emissions, the reduction of all forms of pollution, energy and resource efficiency, prevention of biodiversity loss  and the protection of eco-system services.

The United Nations Environment Programme  has repeatedly emphasised that the transition to a Green Economy enables economic growth and investment while increasing environmental quality and social inclusiveness. A Green Economy is one which respects the eco-system and recognises that there are natural limits  which, if exceeded, endanger the earth’s ecological balance. In effect it means that the transition to a Green Economy signifies addressing all of our environmental impacts in all areas of activity. Addressing impacts in one area would still signify progress although this would be of limited benefit.

An agriculture which forms part of the Green Economy is one which works with nature, not against it. It uses water sustainably and does not contaminate it. Green agriculture does not seek to genetically modify any form of life nor to patent it.

Energy efficient buildings, clean and renewable energy together with the sustainable use of land are also basic building blocks of the Green Economy. We cannot speak of the Green Economy whilst simultaneously tolerating  large scale building construction. Having a stock of 72,000 vacant dwellings, (irrespective of the reasons for their being vacant) signifies that as a nation we have not yet understood that the limited size of the Maltese islands ought to lead to a different attitude. The green skills of politicians and their political appointees on MEPA is what’s lacking in this regard.

Maritime issues are of paramount economic importance to Malta’s economy. The depleted fish stock and the quality of sea water are obvious issues. But the impacts of organised crime through the dumping of toxic, hazardous and nuclear waste in the Mediterranean Sea is not to be underestimated as has been evidenced time and again in the exploits of the eco-mafia reign to our north.

Heavy industry is fortunately absent in Malta. New industries like the pharmaceutical industry are more eco-conscious. However we still require more inputs on resource efficiency and eco-design.

Greening tourism is essential in order to ensure that more of tourism’s environmental impacts are addressed.  The consumption of tourism is 50% more per capita than that registered for a resident, indicating that there is room for considerable improvements.

Public transport is still in shambles. The effects of this state of affairs is evident in the ever increasing number of passenger cars on our roads which have a major impact on air and noise pollution in our communities. Greening transport policies signifies that the mobility of all is ensured with the least possible impacts.  Still a long way to go.

Waste management has made substantial improvement over the years even though it is still way  behind EU targets. It is positive that the draft waste management strategy has established the attaining of a Zero Waste target by 2050. However we still await the specifics of how this is to be achieved. It is achievable but the commitment of all is essential.

Our water resources have been mismanaged, year in, year our. Discharging millions of litres of treated sewage effluent into the sea is just the cherry on the cake. The contaminated and depleted water table which still contributes around 40% to Malta’s potable water supply is in danger of being  completely lost for future generations if we do not act fast.

All the above have been dealt with in various policy documents. One such document is the National Sustainable Development Strategy which establishes the parameters for the action required. Implementing the National Sustainable Development Strategy is the obvious first step in establishing a Green Economy.  It is here where the real green skill gap exists. Decision makers lack green skills. This skill gap exists at the level of Cabinet, Parliament, the top echelons of the civil service and in the ranks of the political appointees to Boards and Authorities where decisions are taken and strategies implemented.

When this skill gap is addressed, the rest will follow and we will be on the way to establishing  a green economy.

published in The Times of Malta, Saturday 14 December 2013