Wara l-maltemp  ………………

Wara l-maltemp jiġi l-bnazzi. Mhux biss. Huwa ukoll il-ħin biex nieħdu ħsieb il-ħsarat li saru mill-maltemp.

Iktar minn hekk hu żmien ukoll biex nidentifikaw in-nuqqasijiet li wasslu għal dawn il-ħsarat u nirrimedjawhom.

Waħda mill-problemi l-kbar li mhiex mogħtija attenzjoni biżżejjed hi dwar x’qiegħed jiġri mill-ilma tax-xita.

Hawn wisq binjiet bla bjar jew bi bjar żgħar wisq biex fihom jinġabar l-ilma tax-xita.

Il-konsegwenza ta’ dan, kif nafu, hi ta’ ħafna ilmijiet fit-toroq u ta’ drenaġġ ifur waqt maltempati bħal ta’ din il-gimgħa.

Kif għidt repetutament ir-responsabbiltà għal dan kollu hi ta’ tlieta: ta’ min jiżviluppa l-bini u ma jipprovdix bjar jew bjar kif meħtieġ, tal-Awtorità tal-Ippjanar li ma tivverifikax biżżejjed li qed jinbena bini mingħajr bjar inkella bi bjar żgħar kif ukoll tal-Korporazzjoni għas-Servizzi tal-Ilma li toħroġ permessi biex bini jitqabbad mas-sistema tad-drenaġġ mingħajr ma tagħmel il-verifika meħtieġ dwar l-eżistenza ta’ bjar.

Kulħadd irid jerfa’ ir-responsabbiltà tiegħu.

Wanted: a transport policy which makes sense

Everywhere is within reach in the Maltese islands: distances are relatively small. It is, in addition, an established fact, documented in the Transport Masterplan, that 50 per cent of private car trips on our roads take less than fifteen minutes. Do we need to be dependent on private cars for such short distances?

Over the years public transport was neglected. In the absence of suitable public transport, and as a reaction thereto, a pattern of car dependency has inevitably developed. The resulting congested roads are a symptom of this fact rather than being, as suggested in Parliament earlier this week by a government backbencher, the direct consequence of an increase in the country’s standard of living.

There have been improvements in public transport in the last years: these are however insufficient. Having free public transport is a good but pre-mature initiative as public transport has yet to be efficient and reliable. The decision announced last week by Transport Minister to invest in cycle lanes, is welcome, even if it comes a little late in the day.

The heavy investment in road infrastructure over the years has been misdirected as it has focused on the effects instead of on the causes of traffic congestion. The financial resources utilised in the Marsa Road network, the Central Link and elsewhere, will, at the end of the day, prove to be monies down the drain as traffic congestion will build up once more. This is already evident even in these early days. Others have been there before us as is revealed by countless studies carried out all over the world on the link between traffic congestion and improvement of the road infrastructure.

It is only through the provision of alternative means of sustainable mobility that the problematic behavioural pattern we have developed over the years can be addressed. Moving away from car dependency will however be a very slow process if policy makers keep continuously sending conflicting signals.

Making it easier for the car user through more or better roads is no help in solving the problem. It will make matters worse. Likewise, the subsidisation of petrol and diesel is sending a clear message to all that car dependency is not even considered to be a problem.

Three specific factors are currently in play: traffic congestion, fuel cost and the transition to transport electrification. If properly managed, together they can help us move towards a state of sustainable mobility. The transition period is however necessarily painful unless it is properly managed.

Postponement in tackling traffic congestion properly will only make matters worse.

Improvement of road infrastructure has postponed the issue of tackling traffic congestion into the future. Fuel subsidies have added to the problem as they blatantly ignore it. Electrification, unless coupled with a reduction of cars on the road will add acute electricity dependency on foreign sources to our current problems. Energy sovereignty has been problematic for quite some time: it will get worse.

The second electricity interconnector with the Sicilian mainland will worsen our car dependency as a result of linking it with a dependency on electricity generated outside our shores. We know quite well what that signifies whenever the interconnector is out of service, whatever the cause!

We need to go beyond the rhetoric and act before it is too late. It is also possible to ensure that the vulnerable are adequately protected. This would mean that instead of having across-the-board subsidises, these would be focused on those who really need them. All those who have mobility problems should receive focused assistance to help them overcome the difficulties which could result from a modal shift in transport. We cannot however go on with subsidies for all: it is not sustainable, neither economically, nor environmentally or socially

Land use planning can also be of considerable help if it is focused on the actual needs of the whole community instead of being at the service of the developers. We need to ensure that each community is self-sufficient in respect of its basic needs. This will, on its own, decrease traffic generated by the search for such needs.

The climate change debate is a unique opportunity to rethink the way we plan our cities as one way in which to combat the climate crisis. The idea crystallised as ‘the 15-minute city’ by Carlos Moreno, an architect advising the Paris mayor, entails turning current urban planning on its head to ensure that all our basic needs are available within easy reach, not more than 15 minutes away.

Carlos Moreno speaks of a social circularity for living in our urban spaces based on six essential functions: to live in good housing, to work close by, to reach supplies and services easily, to access education, healthcare and cultural entitlement locally by low-carbon means. Can we reassess the nature and quality of our urban lifestyles within these parameters?

All we do is essentially linked. At the end of the day traffic congestion and the related car dependency are a product of our mode of behaviour.  Thinking outside the box, we can tackle it successfully, as a result unchaining ourselves from our car dependency, consequently adjusting to a better sustainable lifestyle.

published in The Malta Independent on Sunday 20 November 2022

Il-PLPN jieklu minn idejn l-iżviluppaturi

Fl-intervista ippubblikata dalgħodu mis-Sunday Times mal-iżviluppatur Għawdxi Joseph Portelli, huwa ġie rappurtat li bi tweġiba għal mistoqsija jekk jagħtix donazzjonijiet lill-partiti politiċi qal hekk:

“You can’t donate the amounts of money that people think we do. There are laws. But yes, we do help them. Out of respect. And we help both parties…”

Biex inkun żgur li l-affarijiet huma ċari ħriġt stqarrija li ADPD la qatt talab u l-anqas qatt ma irċieva donazzjonijiet mingħand Portelli u persuni bħalu. Donazzjonijiet ta’ din ix-xorta ma jiġux aċċettati skond il-politika kostanti tal-ADPD.

Nosserva ukoll, fi kliem Portelli fl-istess intervista, li proġetti massiċċi li qed jiżviluppa Portelli jew li ser jiżviluppa fil-futur għandhom il-barka taż-żewġ partiti li jirċievu d-donazzjonijiet mingħandu.

Il-PLPN jieklu minn idejn l-iżviluppaturi. Tista’ qatt tafdhom?

Il-kontabilità tal-banek għall-ħsara ambjentali

Meta niddibattu l-ħsara ambjentali li qed tiżdied kontinwament madwarna nagħmlu tajjeb li nippuntaw subgħajna lejn ir-regolaturi nkompetenti u lejn ir-regħba tal-hekk imsejħa żviluppaturi. Wasal iż-żmien li ma dawn inżidu l-banek, għax huma l-banek li jiffanzjaw il-proġetti ta’ żvilupp u allura huma jagħmlu din il-ħsara possibli. Anke l-banek, għaldaqstant għandhom l-obbligu li jerfgħu ir-responsabbiltà fuq spallejhom għall-ħsara ambjentali li qed isseħħ: huma qed jiffinanzjawha.

Meta neżaminaw ir-rapporti annwali tal-banek lokali ewlenin hu ċar li dawn huma nteressati biss fil- profitti. Kontinwament taparsi jħossu għall ambjent. Dan jagħmluh biss u esklussivament biex jipproteġu r-reputazzjoni tagħhom.

Il-banek ipinġu lilhom infushom bħala li qegħdin hemm biex ikunu ta’ għajnuna. Regolarment iroxxu ftit flus favur numru ta’ kawżi ġusti. Iżda minkejja din is-sensittività  artifiċjali lejn setturi diversi tal-komunità, il-profitt jibqa’ dejjem prijorità fuq il-lejaltà lejn in-nies u lejn il-komunità.

L-attitudni tagħhom lejn proġetti ta’ żvilupp hi indikattiva ta’ dan. Il-banek rarament jindikaw fl-istqarrijiet pubbliċi inkella fir-rapporti tagħhom jekk u kif jagħtu każ ta’ impatti ambjentali u soċjali meta jkunu qed jikkunsidraw li jgħinu biex ikun iffinanzjat xi proġett ta’ żvilupp.  

Fl-aħħar rapport annwali tiegħu, per eżempju, l-HSBC jirreferi għal dawk li jissejħu Equator Principles. Dawn l-Equator Principles huma sett ta’ kriterji miftehma fuq skala internazzjonali bejn banek u istituzzjonijiet finanzjarji. Huma qafas regolatorju volontarju dwar kif l-istituzzjonijiet finanzjarji għandhom jeżaminaw u jagħtu piz lir-riskji soċjali u ambjentali assoċjati ma’ proġetti li jkunu quddiemhom għall-finanzjament.  Jistabilixxu l-kriterji minimi li għandhom ikunu applikati huma u jittieħdu deċiżjonijiet dwar dawn ir-riskji.  Fost affarijiet oħra, dawn l-Equator Principles jitkellmu dwar kif il-banek u l-istituzzjonijiet finanzjarji għandhom jiddjalogaw mal-utenti (stakeholders) dwar azzjoni effettiva biex ikunu ndirizzati ir-riskji ambjentali u soċjali minn proġetti li jkunu quddiemhom għall-finanzjament.

L-HSBC, sal-lum, ma ippubblikax rapporti jew xi tip ta’ informazzjoni oħra dwar il-mod prattiku kif il-bank qed japplika dawn il-prinċipji f’Malta. Għad irridu naraw kif il-bank qed jassigura ruħu li r-riskji ambjentali u soċjali ġew identifikati u ndirizzati u speċifikament kif il-klijenti żviluppaturi tal-bank qed jiddjalogaw mal-utenti (stakeholders).

Fir-rapport annwali tal-Bank of Valletta, min-naħa l-oħra, insibu spjegazzjoni tal-miri tal-Ġnus Magħquda dwar l-iżvilupp sostenibbli, deskrizzjoni dwar il-kawżi ġusti appoġġjati mill-bank u rendikont tal-azzjoni mittieħda biex il-friegħi tal-bank ikunu effiċjenti fl-użu tal-enerġija u joperaw b’mod li ma jagħmlux ħsara ambjentali. Ir-rapport jiddeskrivi ukoll is-servizzi tal-bank biex il-klijenti tiegħu ikollhom aċċess aħjar għal finanzi biex jimplementaw diversi miżuri ambjentali. Ir-rapport tal-BoV ma jagħmel l-ebda referenza għall-Equator Principles jew xi qafas regolatorju alternattiv.

Il-Lombard Bank, min-naħa l-oħra, fl-aħħar rapport annwali tiegħu jemfasizza l-attenzjoni tal-management biex jimminimizza l-impatti ambjentali mill-operazzjonijiet tiegħu. Jgħidilna li hu ukoll jgħin kawżi ġusti! L-anqas il-Lombard Bank ma jirreferi għall- Equator Principles jew xi linji gwida oħra dwar x’għandu jsir biex il-klijenti żviluppaturi jkunu sorveljati aħjar mill-bank.

Fuq livell ta’ Unjoni Ewropeja il-Bank Ċentrali Ewropew għadu kif approva dokument b’linja gwida dwar ir-riskji klimatiċi u ambjentali li hu applikabbli għas-settur bankarju kollu fl-Unjoni minn din is-sena. Primarjament dan id-dokument jirrigwarda ir-riskji klimatiċi.

Il-banek għandhom responsabbiltà li jassiguraw illi meta jiffinanzjaw proġetti ta’ żvilupp, il-finanzi li jipprovdu ma jkunux użati biex issir jew biex tkun aċċelerata ħsara ambjentali u/jew soċjali. Meta din il-ħsara ambjentali u/jew soċjali sseħħ, ir-responsabbilta m’għandiex tintrefa biss mill-iżviluppatur u mir-regolaturi imma ukoll mill-bank. Għax anke l-bank għandu jkun kontabbli. Wara kollox hu l-bank permezz tal-finanzjament li jipprovdi li jagħmel l-iżvilupp possibli. Kull meta l-banek ikunu kompliċi fi ħsara ambjentali u/jew soċjali ikollhom huma wkoll jerfgħu r-responsabbiltà. Mingħajr l-involviment tagħhom, wara kollox, il-ħsara ma isseħħx!

Ippubblikat fuq Illum: il-Ħadd 29 ta’ Awwissu 2021

Holding banks to account for environmental damage

When discussing the current environmental onslaught developing around us, we rightly focus on incompetent regulators and greedy developers. It is about time that we also address the role of the banks: they make environmental degradation possible as they generally finance the development works which cause the said degradation. As a result, it is about time that banks too shoulder their responsibility for the ever-increasing environmental degradation.

Going through the annual reports of the major local banks it is more than clear that banks are only interested in profits. They engage in continuous greenwashing in order to try and minimise their reputational damage.

The banks portrait themselves as being there to help. They regularly sprinkle some cash to sponsor worthy causes. Notwithstanding this artificial sensitivity towards various sectors of the community, profits always take a priority over people in the banks’ operations.  Financing of development projects are a case in point. Banks rarely indicate in their public statements and reports whether and to what extent they factor in environmental and social considerations when deciding whether to make finance available for any particular development project.

HSBC, for example, refers to the applicability of the Equator Principles in its latest annual report. The Equator Principles are a risk management framework adopted by a number of financial institutions “for determining, assessing and managing environmental and social risk in projects.” They are intended to provide a minimum standard for due diligence and monitoring to support responsible risk decision-making.  Among other matters the Equator Principles deal with stakeholder engagement and require effective action dealing with environmental and social risks by developers who seek financial facilities from banks.

HSBC has not to date publicly reported on the matter as to the practical manner in which it applies these principles in Malta. We have yet to see how the bank establishes that environmental and social risks have been assessed and specifically the extent to which the bank ensures that proper stakeholder engagement has been carried out by its developer clients!

The Bank of Valletta annual report on the other hand gives us its take on the UN’s Sustainable Development Goals, describes at some length the worthy causes which it supports and explains the action taken to ensure that its branches are energy efficient and environmentally friendly. It also describes its services which facilitate client access to finance environmentally friendly initiatives. The Bank of Valletta Annual Report does not make any reference to the Equator Principles.

Lombard Bank in its latest annual report emphasises that it takes great care in minimising the environmental impacts of its operations. It also stresses its extensive contributions and initiatives to a number of worthy causes. Lombard Bank does not refer to the Equator Principles or any other benchmark or standard which it applies when dealing with its developer clients.

On an EU level the European Central Bank has very recently approved a “Guide on Climate-Related and Environmental Risks” applicable to the banking sector throughout the European Union as from this year.  As its title indicates it is primarily concerned with climate-related risks.

Banks have a responsibility to ensure that when financing development projects, the finance made available is not utilised to cause or accelerate environmental and/or social damage. Whenever such environmental and/or social damage arises it is not just the developers and the regulators which should shoulder responsibility for the said damage. Even banks should be held to account. They make it possible! Banks should pay the price whenever they are collaborators in the ever-increasing environmental degradation. They make it happen!

Published in The Malta Independent on Sunday : 29 August 2021

Sandro, Herman w it-taħwid dwar l-industrija tal-kostruzzjoni

Bħalissa għaddejjin bosta kummenti online dwar l-industrija tal-kostruzzjoni u dan fid-dawl tal-abbozz ta’ liġi dwar l-awtorità li ser tirregola l-industrija tal-bini presentment quddiem il-Parlament.

Huwa tajjeb li nkun ċar dwar dak li qed nitkellmu. Is-suġġett hawn mhux l-iżvilupp, il-politika dwar l-użu tal-art inkella l-impatti ambjentali fihom infushom. Is-suġġett hu l-industrija tal-bini. L-industrija tal-bini mhux l-iżviluppaturi. Anzi l-iżviluppaturi huma l-klijenti tal-industrija tal-bini!

Li l-industrija tal-bini tkun regolata aħjar huwa mhux biss meħtieġ imma essenzjali. Madwar sentejn ilu kont tkellimt dwar dan hekk kif kienet ippubblikata l-White Paper dwar is-suġġett.

Ma hemmx bżonn li l-MDA, l-Assoċjazzjoni tal-Iżviluppaturi, tkun fuq il-Bord ta’ din l-awtorità minkejja l-isforz imqanżah ta’ Herman Schiavone, istigat bla dubju mill-iġbid tal-ispag ta’ Sandro. Hi l-industrija tal-kostruzzjoni li teħtieġ li tipparteċipa fil-proċess u mhux il-lobby tal-iżviluppaturi. L-industrija tal-kostruzzjoni u l-lobby tal-iżviluppaturi anke jekk huma relatati mhumiex l-istess ħaġa: huma differenti u jeħtieġu li jkunu regolati b’metodi addattati għall-qasam tagħhom.

Nifhem li l-iżviluppaturi, bħall-periti u ħafna setturi oħra jeħtieġu industrija tal-kostruzzjoni organizzata, attentat u fuq kollox imħarrġa. Din l-awtorità bla dubju tista’ tkun il-mutur dwar dan kollu. Jeħtieġ ukoll li tkun trasparenti u ma tantx jidher li ser tkun mill-abbozz li ġie ippreżentat s’issa.

Jeħtieġ ukoll li titħalla taħdem. L-intervent ta’ Sandro biex idaħħal imnieħru mhux ta’ ġid, għax hemm mhux postu.

Bejn prezz u valur

Kien Oscar Wilde li madwar mitt sena ilu kiteb li hawn uħud li jafu l-prezz ta’ kollox imma m’għandhomx l-iċken idea tal-valur ta’ dak li hemm madwarhom. Illum l-affarijiet huma ferm iktar soffistikati minn hekk. Għandna studji kkumplikati li janalizzaw il-benefiċċju miksub ikkomparat mal-infieq li jsir u studji dwar impatti ta’ kull xorta li bihom tista’ tipprova tiġġustifika dak li trid, dejjem sakemm tkun ippreparat biex tħallas minn imnieħrek għal dan il-privileġġ.

Illum il-ġurnata prattikament kollox hu ridott għal valur monetarju. Meta nitkellmu dwar spiża, prattikament kulħadd jifhem nefqa f’termini ta’ flus. Li titkellem dwar spiża ambjentali jew spiża soċjali donnu li hi xi ħaġa stramba, qisu diffiċli biex tinftiehem.

L-Assoċjazzjoni tal-Iżviluppaturi Maltin dejjem trid iktar. B’pariri minn xi professjonisti, inkluż eks uffiċjali anzjani tal-ippjanar, issa l-iżviluppaturi qed jippreżentaw it-talbiet tagħhom billi jilgħabuha tal-vittmi tar-regolamentazzjoni. Imma fis-sustanza t-talbiet tagħhom huma dejjem l-istess: biex jimmassimizzaw il-frott tar-rebgħa.

Kważi fl-istess ħin sirna nafu li l-Assoċjazzjoni Maltija tal-Ilma żarmat. Okkazjoni bħal din hi dejjem waħda ta’ dieqa. Imma r-realtà tibqa’ li f’Malta hawn ftit wisq attivisti ambjentali f’numru ta’ għaqdiet ambjentali li mhux wieħed żgħir. Forsi l-għaqdiet ambjentali jirrealizzaw illi l-multiplikazzjoni tagħhom ma tagħmilx ġid lill-kawża li jmexxu l-quddiem. Lanqas ma jagħmel ġid li dawn l-għaqdiet iħarsu lejn il-konsulenti tal-iżviluppaturi l-kbar huma u jfittxu tmexxija ġdida. Il-kredibilità tagħhom, naħseb, li tista’ tieħu daqqa ta’ ħarta.

Il-ħarsien tal-ambjent hu għadma iebsa. Bosta ma jirrealizzawx li l-kwalità tal-ħajja tagħna jiddependi minn din il-ħidma. Ir-riżultati tal-ħidma favur il-ħarsien tal-ambjent, jew in-nuqqas tagħha, jidhru ġeneralment fuq tul ta’ żmien, ma jidhrux malajr. Dan inevitabilment iwassal biex ma tidhirx b’mod ċar ir-rabta bejn il-kawża u l-effett u bħala  konsegwenza ma jkunx hemm biżżejjed interess f’dak li qed jiġri, sakemm ikun tard wisq.

Illum bosta qed jirrealizzaw x’inhuma l-impatti konsiderevoli tal-ezerċizzju ta’ razzjonalizzazzjoni tal-art li nieda l-Gvern immexxi minn Lawrence Gonzi fl-2006 li bħala riżultat tiegħu madwar żewġ miljun metru kwadru ta’ art madwar dawn il-gżejjer saru tajbin għall-iżvilupp mil-lum għal għada. Ftit jiftakru li l-Partit Laburista, dakinnhar, kien ħa posizzjoni kontra l-proposta ta’ razzjonalizzazzjoni u kien anke ivvota kontra tagħha fil-Parlament. Illum il-ġurnata, imma, l-Partit Laburista fil-Gvern ħalla kollox kif kien, għax, wara kollox, hu komdu li meta kkritikat tkun tista’ twaħħal f’ ta’ qablek u b’wiċċ ta’ qdusija artifiċjali tiddikjara li ma tista’ tagħmel xejn, għax sadanittant hemm min laħaq rabba’ l-ġust!

Din l-aħħar manuvra tal-Assoċjazzjoni tal-Iżviluppaturi li jilgħabuha tal-vittmi mhiex xi ħaġa ġdida. Kif spjega dak li kien Direttur tal-Ippjanar, u li illum mid-dehra hu konsulent tal-Assoċjazzjoni, l-Perit Stephen Farrugia, l-proposta tinvolvi tpartit ta’ arja f’żoni ta’ konservazzjoni urbana ma drittijiet ta’ żvilupp iktar vantaġġjuż xi mkien ieħor. Bażikament it-talba tal-Assoċjazzjoni hi biex il-membri tagħha jkunu kkumpensati għar-restrizzjonijiet fiż-żoni ta’ konservazzjoni urbana kif ukoll fil-konfront ta’ bini protett. Kif intqal f’artiklu ippubblikat iktar kmieni din il-ġimgħa mill-President tal-Assoċjazzjoni Sandro Chetcuti t-talba hi biex dak li mhux jitħallew jiżviluppaw jibqa’ għandhom bi dritt li jkun trasferit fuq art oħra fejn ma hemmx l-istess restrizzjonijiet. S’issa ma ippubblikawx dettalji imma hu ovvju li l-proposta qed tfittex li jinħolqu ammont sostanzjali ta’ drittijiet ta’ żvilupp li jkompli jżid mal-madra li diġa hawn.

L-Assoċjazzjoni bil-proposta tagħha qed tmur kontra dak li hu bażiku fl-ippjanar tal-użu tal-art għax qed tassumi b’mod żbaljat li kull sid ta’ propjetà għandu dritt ugwali biex jiżviluppa rrispettivament mil-livell ta’ protezzjoni applikabbli. Hi proposta li tfisser biss taħwid, iktar milli diġa hawn.

X’baqa’ jiġri?

Ippubblikat fuq Illum : 24 ta’ Marzu 2019

Knowing the price of everything but the value of nothing

It was Oscar Wilde who over 100 years ago coined the expression on “knowing the price of everything but the value of nothing”. Today matters are more sophisticated, with “cost benefit analysis” and impact studies of all sorts which seek to justify practically anything, as long as you can pay for the privilege.

Reducing everything to a monetary value seems to be the order of the day. When we speak of costs, we are only understood as having spoken about financial outlays. Environmental costs or social costs seem to be something out of this world: apparently, they are so difficult to comprehend.

The Malta Developers Association wants more. With advice from professionals, including former senior land use planning regulators, they are now sugar-coating their demands. Essentially, however they are still making the same point: they are seeking to maximise the fruits of greed.

Almost simultaneously, we get to know that the Malta Water Association has closed shop. It is always a sad day when an eNGO disbands, but the reality is that we have too few environmental activists and too many environmental organisations on this little rock. It is about time that all environmental NGOs come together, as the proliferation of eNGOs is not doing the environment lobby any good. Nor is it helpful to the environment cause to co-opt former advisors of mega-developers to lead eNGOs. Credibility may, in my view, be at stake.

Protecting the environment is a tough job because not many realise that our quality of life is dependent on it. The results of environment protection – or the lack of it – are generally only evident in the long term as they are not easily identifiable immediately. This inevitably leads to a lack of connection between cause and effect and consequently to a lack of interest in the issues which matter, until it is too late.

Today, many people are realising the considerable impacts of the rationalisation exercise on land use embarked upon by the Lawrence Gonzi administration in 2006, as a result of which around two million square metres of land spread around the Maltese islands became suitable for development overnight. Few remember that, at the time, the Labour Party had then taken a stand against the proposal, even voting against it in Parliament. Today, however, Labour leaves the rationalisation proposals in place because, when faced with rampant over-development, it is most convenient to be able to continuously shift the blame on your predecessors, sanctimoniously declaring that you cannot do anything about it, as, in the meantime, vested rights have taken root!

The latest MDA land use planning gimmick is a well-known strategy of playing the role of the victims. As explained by the former Director of Planning – now apparently a consultant to the Association, architect Stephen Farrugia – this MDA proposal will involve trading in airspaces in urban conservation areas in order to acquire more advantageous planning rights elsewhere instead. Basically, it is a request by the MDA for its members to be compensated for planning restrictions in Urban Conservation Areas as well as in respect of limitations on the potential development of protected buildings. The MDA seeks the possibility, as stated earlier in an article published this week by its President Sandro Chetcuti, to transfer the potential unused gross floor area from buildings whose development is restricted to areas where it is not. The details are not yet out but it is obvious that this proposal seeks to create a substantial amount of development rights which will further increase the unbridled development to which we have become so accustomed to.

The MRA proposal negates the very basics of land use planning as it assumes that every property owner has an equal right to develop, irrespective of the level of protection afforded to specific properties. In practise the MDA proposal will signify deregulation and the sooner it is shot down, the better.

What next?

published in The Malta Independent on Sunday – 24 October 2019

Servizz Soċjali għall-iżviluppaturi

Iktar kmieni dan ix-xahar l-Assoċjazzjoni tal-Iżviluppaturi Maltin (MDA) permezz tal-President tagħha Sandro Chetcuti ħeġġet lill-Gvern biex jindirizza sewwa l-problema tal-iskart tal-kostruzzjoni.

Flok ma jaġixxi kif mitlub, il-Gvern għandu jitlob lill-Assoċjazzjoni tal-Iżviluppaturi bħala r-rappreżentant ta’ dawk li jipproduċu l-parti l-kbira ta’ dan l-iskart biex tassumi responsabbiltà diretta għall-iskart tal-kostruzzjoni ġġenerat mill-membri.

Il-lobby tal-iżviluppaturi kontinwament temfasizza li temmen bis-sħiħ fl-iżvilupp sostenibbli. Forsi wasal iż-żmien li jibdew jipprattikaw dak li jgħidu li jemmnu fih. Dan billi japplikaw il-prinċipji li (jgħidu li) jemmnu fihom biex isolvu l-problema tal-iskart tal-kostruzzjoni li jiġġeneraw u b’hekk inaqqsu l-impatti ambjentali tal-industrija tal-kostruzzjoni.

Hawn kunsens ġenerali li l-ġebla hi riżors skars. Imma ma hawn l-ebda sforz fis-seħħ biex l-iskart iġġenerat mill-kostruzzjoni jkun riċiklat, kollu inkella in parti. Il-gebla tifforma parti sostanzjali mill-iskart iġġenerat mill-industrija tal-kostruzzjoni.

Ir-riċiklaġġ ifakkarna fil-kontenituri kbar għall-karta, plastik, metall jew ħġieġ f’uħud mit-toroq tagħna. Illum ma dan ninkludu l-iskart organiku kif ukoll l-iskart elettriku u elettroniku.

Imma meta ser nibdew nindirizzaw il-problema tal-iskart tal-kostruzzjoni bis-serjetà u nirriċiklawh? Qatt kellek bżonn xi xorok tal-franka biex tibdel oħrajn li kienu maqsumin? Mhux qed nirreferi biss għal dawk ta’ daqs żgħir li nsibu f’uħud minn djarna imma ukoll għal dawk ferm ikbar fid-daqs li fl-industrija nirreferu għalihom bħala xorok tal-qasba li ħafna drabi ssibhom f’bini qadim, inkluż irziezet, u li għalihom tħallas minn imnieħrek.

Ma nafx jekk qatt rajtux reklami ta’ bejgħ ta’ garigor tal-ġebel żarmat li jkun ġie salvat minn bini, x’aktarx qadim, li jkun twaqqa’?

Għax bħala fatt ir-riċiklar ta’ dak li uħud iqisu bħala skart tal-kostruzzjoni diġa qiegħed isir, avolja fuq skala żgħira. Ir-realtà hi li dan hu mod prattiku kif tista’ tkun indirizzata din il-materja b’mod sostenibbli. Irridu nsibu użu għal dak kollu li llum inqiesuh bħala skart sostenibbli.

L-Istrateġija dwar l-Immaniġjar tal-Iskart għall-Gżejjer Maltin addottata fl-2014 għandha sotto-titlu li jemfasizza l-ħtieġa li din l-istrateġija twassal għall-immaniġjar aħjar tar-riżorsi. B’referenza għall-iskart tal-kostruzzjoni dan ifisser li titwal il-ħajja utli tar-riżorsi u bħala riżultat ta’ dan il-ġebla tintuża aħjar. Din hi opportunità biex nissalvagwardjaw ir-riżorsi limitati ta’ pajjiżna.

Li nżidu l-barrieri biex fihom jitqiegħed l-iskart tal-kostruzzjoni mhu ser isolvi xejn. It-tħabbira riċenti dwar il-ħlas miżjud ta’ €8 għal kull tunellata ta’ skart tal-kostruzzjoni li jinġabar fil-barrieri huwa baxx. Il-piz fuq il-pajjiz bħala riżultat tal-iskart tal-kostruzzjoni hu ferm iktar minn miżerja ta’ €8-il tunellata. Fil-prattika dan ifisser li l-industrija tal-kostruzzjoni hi sussidjata.

Lura fl-2012 kien irrappurtat fil-medja lokali li l-Wasteserve kienet qed titlob ħlas ta’ €20 għal kull tunellata ta’ skart mingħand il-Gvern. Il-parti l-kbira ta’ dan il-ħlas dakinnhar kien sussidjat u mħallas minn fondi pubbliċi.

Flok rata ta’ €8-il tunellata l-iskart tal-kostruzzjoni għandu jkun soġġett għall-ħlas ferm għola ta’, ngħidu aħna €100-il tunellata: €8 jkunu ħlas għall-operaturi tal-barriera u l-bqija taxxa ambjentali. Dan jassigura li l-industrija tal-kostruzzjoni tagħmel tajjeb għall-ħsara li qed tikkawża. Ħlas sostanzjali jkun ukoll xprun biex l-industrija tal-kostruzzjoni tibda tipprattika r-riċiklaġġ fuq skala kbira.

Dak li illum inqiesuh skart tal-kostruzzjoni jista’ jistablu użu divers. Ikun ifisser imma li t-twaqqiegħ tal-bini, meta dan ikun neċessarju, isir b’mod ordnat li jassigura l-inqas ħsara possibli fl-elementi tal-bini li jkun ser jitwaqqa’ biex ikun assigurat l-użu mill-ġdid tagħhom. Għax il-parti l-kbira tal-materjali li nsibu fil-bini li jitwaqqa’ jista’ jerġa’ jintuża.

L-industrija tal-kostruzzjoni teħtieġ li taġixxi b’mod responsabbli u dan billi terfa’ b’mod dirett ir-responsabbiltà għall-impatti ambjentali tagħha. Huwa b’dan il-mod li nistgħu nindirizzaw bis-serjetà l-iskart tal-kostruzzjoni u mhux bis-“servizzi soċjali” għall-iżviluppaturi, permezz ta’ tariffi baxxi jew issussidjati.

ippubblikat fuq ILLUM : Il-Ħadd 17 ta’ Frar 2019

A social service for the developers

Earlier this month the Malta Developers Association (MDA) – through its President Sandro Chetcuti – urged the government to tackle the problem of construction waste.

Instead of acting as requested, the government should request that the MDA, being a representative of the major producers of this waste stream, should assume responsibility for the construction waste which is mostly generated by its members.

Time and again, development lobby has emphasised the fact that it strongly believes in sustainable development. How about putting its beliefs into practice and applying them to resolving the issue of the construction waste which it generates, thereby contributing to a reduction in the environmental footprint of the construction industry?

There is general agreement that stone is a scarce resource, yet no efforts are being made to divert construction waste – in whole or in part – to recycling, although stone forms a substantial part of the construction waste generated.

When we speak of recycling, the paper, plastic, metal and glass recycling bins come to mind. To these, nowadays, we include organic waste as well as electric and electronic waste. We are rightly told that we need to “sort it out”.

What about sorting out construction waste and recycling it? Can’t be done? You are joking! Ever been in need of a stone slab to replace a damaged one? I am not only referring to the small normal-sized ones, but the large ones – those we refer to in the building industry as “xorok tal-qasba” – which fetch a considerable price on the market.

Have you ever come across a dismantled stone spiral staircase put up for sale?

As a matter of fact, the recycling of what some consider to be “construction waste” is already in hand but it is carried out on a very small scale. In reality, this is the only practical and sustainable solution: finding a suitable use for what is now considered as being “construction waste”.

The Waste Management Strategy for the Maltese Islands, adopted in 2014, is sub-titled: A resource management approach. With reference to construction waste this entails “lengthening the life cycle of virgin resources” thereby maximising the limestone resource. It is an opportunity to safeguard the limited resources of our islands.

Opening up more landfills is no solution to addressing the issue of construction waste. The recently announced charge of €8 per tonne of construction waste is too little. Construction waste imposes much higher costs on the country than a mere €8 per tonne. In effect, this means that the construction industry is being subsidised.

Way back in 2012, it was reported in the local media that Wasteserve was charging the government €20 per tonne for waste deposited at its landfills. Most of these charges were then subsidised, they were paid out of public funds.

Instead of the €8 per tonne of construction waste, a high landfill charge – say €100 per tonne – should be charged: €8 being the landfill operational charges with the rest being an environmental tax. This would ensure that the construction industry internalises its costs, that is, it pays for them itself. It would also kick-start the construction industry into actively recycling on a large scale.

Many uses can be found for construction waste. It would certainly, however, signify that demolition work, where necessary, are carried out in a more orderly manner, with the aim of preserving stonework with the least amount of damage for possible re-use. Most recoverable materials can be recycled and re-used.

The construction industry needs to act responsibly: it must accept direct responsibility for its environmental footprints. This, rather than the introduction of “social services” for Sandro’s MDA in the form of low or subsidised landfill charges, is the only way to address the construction waste generated.

published in The Malta Independent on Sunday – 17 February 2019