Inxammru l-kmiem

 

 

Issa huwa ż–żmien li ngħarblu l-ħidma tal-partiti politiċi u nħejju għall-futur, b’tibdil kbir jew żgħir, skond dak li jirriżulta meħtieġ.

Il-Partit Laburista qiegħed fil-proċess li jagħżel suċċessur għal Louis Grech filwaqt li l-PN beda t-triq għal tibdila oħra li tista’ tkun waħda sostanzjali.

Mhux il-ħsieb tiegħi li nikkummenta dwar dawn l-għażliet li għandhom quddiemhom il-PN u l-PL. Għandi biżżejjed biex inħabbel rasi, għax bla dubju, Alternattiva Demokratika ukoll teħtieġ li tifhem sewwa dak li ġara u tieħu passi radikali dwaru.

Kif diġa kelli l-opportunitá li nikteb, ir-riżultat li kisbet AD kien mistenni wara li AD ma waslitx għal ftehim dwar koalizzjoni mal-PN. Għal AD kienet għażla, fil-fehma tiegħi iebsa, imma kienet ukoll għażla neċessarja. Ma kienitx deċiżjoni kontra “koalizzjoni” imma kontra l-forma tal-koalizzjoni li essenzjalment kienet waħda li tibla l-identitá tal-partiti li jiffurmaw il-koalizzjoni u (tal-inqas għall-elezzjoni) tippreżenthom bħala parti integrali mill-Partit Nazzjonalista, bit-tajjeb u l-ħażin kollu tiegħu.

Filwaqt li nifhem ir-raġunament ta’ min ġenwinament xtaq li AD tkun tifforma parti mill-koalizzjoni kontra l-korruzzjoni, għadni ftit li xejn ma smajt jew qrajt reazzjonijiet ta’ dawk li fehmu jew ta’ l-inqas apprezzzaw ir-raġunament ta’ Alternattiva Demokratika li ma tissieħibx.

Kien hemm waqtiet li ħsibt illi li kieku kien hemm iktar żmien, wieħed seta’ jasal. Imma fir-realtá qatt ma stajna naslu għax il-PN ġenwinament ma kienx f’posizzjoni li jippreżenta l-kandidati tiegħu taħt isem jew emblema differenti minn dik tas-soltu. Allura, l-loġika ukoll kellha twassal biex anke a bażi ta’ dan biss wieħed jifhem il-posizzjoni li ħadet AD.

Ilna s-snin nitkellmu favur il-ħtieġa ta’ koalizzjoni (jew alleanza pre-elettorali) u mhux ser nieqfu issa.

Imma dan kollu jwassal ukoll għal konsiderazzjoni oħra ta’ natura iktar fondamentali.

Kemm hu addattat il-mod li bih taħdem AD illum, bla presenza lokali jew reġjonali? X’impatt għandu dan fuq l-effettivitá ta’ AD  b’mod partikolari meta dan inqabbluh mal-presenza kontinwa tal-PN u l-PL fil-lokalitajiet kollha?

Ilni snin nargumenta, internament f’AD, li din hi l-isfida ewlenija għal Alternattiva Demokratika. Għax filwaqt li ċ–ċarezza tal-ħsieb u l-viżjoni politika hi essenzjali għal kull partit politiku hi daqstant meħtieġa organizzazzjoni li tista’ tittraduċi l-ħsieb f’azzjoni politika konkreta. Kultant naraw partiti politiċi b’magna organizzattiva impressjonanti imma mingħajr ċarezza fil-ħsieb u fil-viżjoni. Fil-każ ta’ AD id-diffikulta hi bil-maqlub. Hemm ideat u viżjoni ċara imma hemm nuqqas ta’ l-għodda organizzattivi biex dawn l-ideat jagħtu frott politiku adegwat.

Din mhiex problema li ħoloqha Arnold Cassola. L-anqas ma ħoloqha Michael Briguglio qablu. Ilha magħna sa minn meta twaqqfet AD fl-1989. Ovvjament hi responsabbilta kollettiva ta’ kulħadd li ma żviluppajniex din l-għodda organizzattiva neċessarja tul is-snin. Jiena ma naqbilx ma min iwaħħal fis-sistema elettorali għan-nuqqas ta’ AD li jkollha riżultati elettorali posittivi. Mhux faċli, imma m’huwiex gravi daqskemm jgħidu!

Din hi l-isfida li għandha quddiema AD illum. Uċuħ ġodda dejjem tajniehom merħba u nibqgħu nagħtuhom. L-isfida quddiemna hi li nkunu preparati daqs l-avversarji politiċi tagħna.

L-ebda tim tal-futbol ma jinżel jilgħab logħba bil-flipflop, l-anqas dawk fl-iktar diviżjoni inferjuri. Jaf kemm jaf il-logħba, imħejji kemm hu imħejji, biex tim ikollu ċans sportiv jeħtieġlu l-preparazzjoni teknika u l-appoġġ amministrattiv daqs l-avversarji tiegħu. Biex dan ikun possibli jeħtieġ impenn mhux biss mit-tim imma ukoll minn dawk kollha li jappoġġawh.

F’dawn il-ġranet f’Alternattiva Demokratika qed niddiskutu dan kollu. Arnold Cassola infurmana li hu ma xtaqx ikompli jmexxi u allura huwa neċessarju li jkollna tmexxija ġdida.

Filwaqt li nieħu din l-opportunitá nirringrazzja lill-Arnold għall-ħidma tiegħu tul dawn is-snin kollha huwa neċessarju li issa nikkonċentraw fuq il-ħidma neċessarja biex niftħu kapitlu ġdid. Kapitlu li jrid iżewweġ flimkien l-idejali mal-ħidma organizzattiva.

Jidher li l-piż għal dan ser inġorru jiena u għaldaqstant hu l-mument li nitlob l-għajnuna ta’ dawk kollha li jissimpatizzaw ma’ Alternattiva Demokratika.   Hu l-mument li nxammru l-kmiem.

Bħan-nagħaġ ta’ Bendu

Il-viżjoni li għandu l-Partit Nazzjonalista dwar il-politika f’Malta tipprova tittratta lill-votanti bħan-nagħaġ ta’ Bendu. Għax il-ħarsien tad-demokrazija u d-drittijiet fundamentali, skond il-PN u s-segwaċi fidili tiegħu, huma assigurati biss permezz tal-Partit Nazzjonalista u għaldaqstant it-taqbida t-tajba tista’ issir biss permezz tiegħu u taħt it-tmexxija tiegħu.

Għal uħud, il-pluraliżmu hu tajjeb biss għaċ–ċikkulata u, forsi, ftit għax-xandir!

Matul ix-xhur li ġejjin, bħalma jiġri kważi qabel kull elezzjoni ġenerali, bla dubju qed tikber l-għajta tal-Partit Nazzjonalista u ta’ dawk li jinċensawh dwar il-ħtieġa ta’ koalizzjoni kontra Joseph Muscat u l-Partit Laburista u dak kollu li dawn jirrappreżentaw.

Il-politika ta’ Simon Busuttil tidher differenti minn dik tal-predeċessur tiegħu. Lawrence Gonzi kien esprima lilu innifsu diversi drabi kontra anke l-idea innifisha ta’ koalizzjoni li ġieli ddeskriviha bħala kalċI avvelenat li jippreferi li ma jmissx.

Imma fir-realtá, għalkemm Simon Busuttil qed jipprietka ħafna dwar “koalizzjoni kontra l-korruzzjoni”, fil-prattika qed imexxi l-quddiem process ta’ assimilizzazzjoni ta’ kull min jaħseb li jista’ jikkompeti lill-Partit Nazzjonalista għall-voti, anke bl-iżjed mod remot. Beda b’Salvu Mallia li illum hu parti mill-Partit Nazzjonalista u presentement għaddej bil-proċess tal-assimilazzjoni tal-partit ta’ Marlene Farrugia. Milli qed jingħad jidher li dan il-proċess wasal fit-tmiem tiegħu.

Koalizzjoni ma issirx billi nimxu bħan-nagħaġ ta’ Bendu wara l-Partit Nazzjonalista. Imma issir bejn partiti politiċi differenti wara li dawn jaqblu fuq programm politiku komuni kif ukoll dwar il-mod kif dan għandu jitwettaq. Għandi dubju kemm il-Partit Nazzjonalista qatt jista’ jasal li mhux biss jagħmel xi forma ta’ kompromess fuq il-proposti li jrid ipoġġi quddiem l-elettorat, imma iktar minn hekk dwar kemm hu lest li jaċċetta li jikkampanja ukoll favur ideat u idejali ta’ partiti politiċI oħra. Għax jekk ser nitkellmu fuq koalizzjoni pre-elettorali jfisser li jrid ikun ifformulat programm politiku aċċettabbli għall-elementi kollha ta’ din il-koalizzjoni.

Programm politiku ta’ koalizzjoni pre-elettorali jinvolvi ferm iktar minn ġlieda kontra l-korruzzjoni u t-tisħiħ tat-tmexxija tajba fl-istrutturi tal-istat. Jinkludi firxa sħiħa ta’ oqsma li dwarhom partiti politiċi differenti għandhom fehmiet differenti. Xi drabi differenzi żgħar imma xi minn daqqiet differenzi sostanzjali. Dan ma jgħoddx biss għall-politika ambjentali, imma jgħodd ukoll għall-edukazzjoni, għall-politika soċjali kif ukoll għall-politika fiskali, dik ekonomika u dik kulturali, fost oħajn.

Koalizzjoni politika teħtieġ li tkun mibnija fuq dan il-pedament bażiku, jiġifieri ftehim programmatiku, inkella ma jkollix direzzjoni jew skop ċar għajr li tiġbor lil kulħadd f’merħla waħda – l-uniku skop reali li jidher li għandu bħalissa l-Partit Nazzjonalista.

Koalizzjoni li issir b’xi mod ieħor tkun biss ezerċizzju li jittratta lill-Maltin bħan-nagħaġ ta’ Bendu.

ippubblikat fuq Illum : 12 ta’ Frar 2017

 

Basics for coalition building

It happens on the eve of most general elections in Malta. We are once more being bombarded with comments emphasising the need to set up a pre-electoral coalition in order to present a united opposition to Joseph Muscat’s Labour Party.

The Leader of the Opposition, as a self-appointed messiah, has reiterated many a time that the country can only be delivered from the clutches of corruption if it unites under his leadership in opposition to Joseph Muscat, the Labour Party and all that they represent. It is claimed that he can deliver us from all evil!

In public fora, Simon Busuttil speaks in favour of setting up “a coalition against corruption”, yet privately – far away from the glaring spotlight – he is actively working on trying to assimilate within the Nationalist Party those whom he thinks can help increase his own party’s vote tally. He has successfully recruited Salvu Mallia and is apparently currently in the final stages of the process of assimilating Marlene Farrugia’s Democratic Party within the Nationalist Party.  

In my view this can in no way be described as the manner in which to go about assembling a pre-electoral coalition of political parties. Rather, it is an attempt by the Nationalist Party at cannibalising other political parties, an exercise which, in fairness, has been going on for years. Just like the Labour Party, the Nationalist Party has, to date, demonstrated that the only coalition that made any sense to them was the one within their own parties, as both of them have, over the years, developed into grand coalitions – at times simultaneously championing diametrically opposed causes.

Real pre-electoral coalitions are assembled in a quite different manner. They should be formed on the basis of a commonly agreed political platform – one which plots an agreed electoral programme as well as the manner in which this should be implemented by the coalition partners.

Given its method of operation to date, I have reasonable doubts as to whether the Nationalist Party is able to compromise on its electoral pledges as well as to whether it can ever agree to take on board (at least) the basic issues championed by the other political parties with which it may seek to form a coalition. If a pre-electoral  coalition is ever to be formed, the coalition’s electoral platform must be acceptable to all the constituent elements of that coalition.

An agreed electoral platform would address much more than issues of corruption and governance – on which there is a general common position. An agreed electoral platform would necessarily be all-embracing and range from environmental matters to education, social, economic, fiscal and cultural policy, as well as all other matters so essential in running the country.

A pre-electoral coalition must of necessity be constructed on the basis of this agreed electoral platform, a crystallisation of thought and political direction shared by the political parties forming the coalition. The process to achieve such an agreed shared electoral platform is long and laborious, as a multitude of red lines have to be agreed on or else overcome. It is an exercise that should be based on mutual respect in contrast to the often acrimonious relationship so prevalent in local politics.

By its very nature, a pre-electoral coalition, if formed, signifies a commitment to do away with, once and for all, two-party politics and consequently signifies the substitution of the politics of confrontation with the politics of consensus.

This would be a watershed in Maltese politics and this is the real challenge, if we wish to move forward.

published in The Malta Independent on Sunday: 12 February 2017