The war on nature is suicidal

If we are to register any significant progress in addressing our quality of life we must once and for all end the war on nature. This has been emphasised by Inger Anderson, the Executive Director of UNEP (United Nations Environment Programme) when she was addressing the Conference of the Parties of the UN Convention on Biological Diversity, currently in session at Montreal.

This has been also emphasised by a multitude of speakers within other fora, notably those related to climate, most recently in Sharm El Sheikh during the latest Climate Summit.

The Framework Convention on Climate Change and the Convention on Biological Diversity are just two of the many efforts and initiatives of the international community in order to end the continuous human war on nature.

Small steps forward have been made but they are nowhere near being enough in order to have any significant impact in halting the damage done to date as well as reversing its consequences.

It has been an uphill struggle for more than fifty years. It was in Stockholm fifty years ago, in June 1972, that the international community agreed for the first time ever, to recognise the environment as an important issue to be delt with by the global political agenda.

The UN Conference on the Human Environment held in Stockholm in 1972 laid the foundations for international environmental governance. The Stockholm Conference is in fact credited with introducing the environment in the contemporary political lexicon.

Opening the United Nations Montreal Biodiversity Conference, this week, Antonio Guterres-UN Secretary General, said that humans are treating nature “as a toilet”. Nature, said Guterres, is humanity’s best friend: without nature, we have nothing, without nature we are nothing!

We threaten nature in many ways: urbanisation, deforestation, agricultural intensification, all forms of pollution, climate change as well as the spread of invasive species. Possibly these are the primary vehicles used in the intensive war waged by humanity against nature.

It is about time that we seek ways to make peace. With nature, however, there is no room for negotiation! We must seek to make peace before nature strikes back with full force. It is already retaliating, and this will definitely get much worse.

There is no possibility to negotiate with nature, her demands are clear and simple: unconditional surrender. We need to change our ways and habits. Nature can be a reliable friend but if transformed into an enemy, it is ruthless, as climate change shows continuously and unequivocally.

Nature is what sustains everything on earth, yet it is declining on a global level. The rate of extinction of species is increasing exponentially.

Expanding protected areas is not enough to arrest nature’s decline. We need to change our behaviour through seriously addressing the various environmental threats. We must limit the spread of invasive species, and halt deforestation. We need to protect agricultural land. It is imperative that we drive some sense into land use planning. We also need to eliminate environmentally harmful subsidies. We need to protect what’s left of the natural resources which we have been provided with!

It is only when our actions match our nice words that we can start achieving the required results. Until then, we inch closer to a collective suicide.

published in The Malta Independent on Sunday: 11 December 2022

Chernobyl revisited

Chernobyl in Ukraine on 26 April 1986, 36 years ago, was the site of a major nuclear disaster. All that came to mind once more when the Russian and Byelorussian forces invaded Ukrainian territory over two months ago.

The invading forces took over the Chernobyl nuclear power station site. Troops were observed excavating trenches around the site where the nuclear accident happened 36 years ago. It was only this week that the International Atomic Energy Agency (IAEA) reported that the radiation levels at Chernobyl, after being tested, have been certified as being within safe limits; but it is definitely not safe for a picnic!

The nuclear clean-up at Chernobyl is ongoing. Starting immediately in 1986, it is scheduled to last at least until the year 2065. Possibly much beyond that!

36 years on, Chernobyl is still of concern not just to those living in its vicinity, but to all of Europe.

The Chernobyl nuclear disaster had brought many to their senses as to the dangers of nuclear energy, notwithstanding the sophisticated technology utilised in the industry. This was further reinforced by the Fukushima disaster, much closer in time on 11 March 2011. In the aftermath of Fukushima various countries opted for a phase-out of their dependence on nuclear energy. Germany led the way, our Italian neighbours to the North opting for a nuclear free future through a referendum in June 2011.

All this had a particular significance for Malta as it meant that plans for the construction of a nuclear power station at Palma di Montechiaro along the southern Sicilian coast, less than 100 kilometres to the North of Gozo, were mothballed. Southern Sicily as we know is an earthquake prone zone.

Occasionally there are rumblings of a renewed interest in the use of nuclear energy. The French government has for years been acting as a nuclear salesman all around the Mediterranean. It is known that agreements to set-up and operate various nuclear plants exist relative to various North African countries. Nicholas Sarkozy had even arrived at an agreement with Gaddafi just weeks before he was ousted.

Within the EU the debate is ongoing, at times spearheaded by the fact that the generation of nuclear energy emits relatively little carbon dioxide per kilowatt hour of electricity generated. Nuclear energy does however cause significant environmental negative impacts through the waste streams which it generates, namely spent nuclear fuel, rock waste at uranium mines and mills and the release of large amounts of uncontrolled radioactive emissions whenever accidents occur. The Chernobyl, Fukushima and the Three-Mile Island nuclear accidents are irrefutable testimony that the environmental damage resulting from nuclear accidents is not just enormous but also at times difficult to control.

The IAEA reports that as of 2022 there are 493 nuclear power reactors in operation in 32 different countries.  We tend to be aware of the major nuclear accidents at Chernobyl (1986) or Fukushima (2011), and possibly that at Three-Mile Island in the US (1979). Countless other “minor” accidents have however occurred over the years. In some cases, the accidents were under control just in time, avoiding their development into a major accident.

Our neighbours rejected nuclear energy twice in two different referenda, one in 1987 after Chernobyl, the other in 2011 after Fukushima. In 2011 the Italian government was planning to construct 10 nuclear reactors. These plans were only thwarted as a result of the 2011 referendum.

It is a responsibility of the Maltese government to be on the alert as these plans could be reactivated in the near future.  This would be a danger developing on our doorstep.

published on the Malta Independent on Sunday : 1st May 2022

L-Eċċellenza tiegħu Manwel Mallia

L-istejjer dwar Manwel Mallia qatt ma kienu nieqsa.

L-aħħar waħda toħroġ mill-ktieb ta’ Mark Camilleri fejn hemm allegazzjonijiet ta’ gravità kbira dwar il-kuntrabandu taż-żejt mil-Libya.

Il-gravità mhiex biss dwar jekk Manwel Mallia kienx involut jew le. Iktar minn hekk hi dwar jekk il-Gvern kienx jaf u għalaq għajnejh it-tnejn.

L-aħħar storja dwar li l-Foreign Office Inġliż għadu ma ppronunzjax ruħu dwar il-ħatra ta’ Manwel Mallia bħala Kummissarju Għoli Malti f’Londra tfisser ħafna. Tfisser li dak li l-Gvern Malti jipprova jżomm mistur, fil-fatt ma hu mistur xejn!

X’jafu fuq il-Gvern Malti u l-Ministri tiegħu s-servizzi sigrieti ta’ pajjiżi oħra?

Għax b’dak li qed jingħad jidher li Manwel Mallia ċeda is-siġġu (tiegħu) fil-Parlament għaż-z…..

It-turiżmu wara l-pandemija

It-turiżmu kien wieħed mis-setturi li l-iktar intlaqat bħala riżultat tal-pandemija Covid-19. Tul is-snin in-numri tat-turisti li ġew iżuruna żdied kull meta tjiebet il-konnettività: min-naħa l-oħra hekk kif il-konnettività naqset u eventwalment waqfet kompletament, ġara bil-maqlub.

Iktar kmieni din il-ġimgħa bdew jaslu l-ewwel turisti fil-port u l-ajruport tagħna. Bil-mod qed terġa’ tiġi stabilita l-konnettività li twassal biex it-turiżmu jibda jirpilja bil-mod. Il-Ministru tat-Turiżmu Julia Farrugia-Portelli f’dawn il-ġranet ħabbret il-mira tal-Gvern: 700,000 turist sal-aħħar tas-sena. Iktar kmieni t-tmexxija tal-Ajruport Internazzjonali ta’ Malta kienet emfasizzat li jeħtieġ madwar sentejn biex il-wasla tal-passiġġiera tirkupra u naslu fejn konna qabel ma faqqgħet il-pandemija.

Jista’ t-turiżmu qatt jilħaq il-livelli ta’ qabel il-pandemija?

Jeżistu stimi diversi dwar il-kontribut tat-turiżmu lejn l-ekonomija. Stima minnhom tipponta lejn kontribut dirett ta’ 5 fil-mija tal-ekonomija. Imma, bħala riżultat tal-impatt fuq setturi oħra dan is-sehem jitla għal madwar 12 fil-mija. Barijiet, restoranti, ħwienet li jbiegħu bl-imnut, attivitajiet pubbliċi, l-industrija tad-divertiment u t-trasport (in partikolari l-kiri tal-karozzi) huma dipendenti fuq it-turiżmu. Setturi partikolari bħat-tagħlim tal-Ingliż u ċ-ċentri tal-għaddasa huma meqjusa bħala parti integrali mill-ekonomija turistika.

Intqal ħafna dwar l-impatt tal-pandemija fuq il-lukandi. Imma anke dawk li jipprovdu sodod turistiċi barra mil-lukandi ġarrew fuq spallejhom impatt sostanzjali avolja ftit li xejn issemmew fid-dibattitu konness mal-impatti tal-pandemija. Dan huwa settur li jinvolvi negozjanti żgħar u dawk li nirreferu għalihom bħala micro-businesses li kull wieħed minnhom jimpjega inqas minn għaxar persuni.

UNCTAD, l-Aġenzija tal-Ġnus Magħquda dwar il-Kummerċ u l-Iżvilupp, iktar kmieni din il-ġimgħa ħabbret li l-iġġammjar tat-turiżmu minħabba l-pandemija ser jiswa’ lill-industrija globali tat-turiżmu madwar $1.2 triljun . Din l-istima tista’ tirdoppja skond kif tiżviluppa t-tieni mewġa tal-pandemija.

Il-Ġamajka tista’ titlef madwar 11 fil-mija tal-Prodott Gross Domestiku, t-Tajlandja 9 fil-mija, l-Italja 5 fil-mija. Fl-Unjoni Ewropeja l-agħar impatti huma mal-kosta Mediterranja fejn l-ekonomija hi dipendenti ħafna fuq it-turiżmu. Minbarra Malta hemm l-Italja, l-Kroazja, is-Slovenja, Cipru u l-Greċja li kollha ntlaqtu sew. It-Turkija u t-Tunesija, parteċipanti Mediterranji fl-industrija turistika ukoll iġġammjaw, wara li gawdew minn żidiet sostanzjali fin-numri ta’ turisti tul is-snin.

Jagħmel sens li l-Gvern, f’dan il-waqt, permezz tal-Awtorità Maltija tat-Turiżmu, qiegħed jiffoka fuq li jġib lill-industrija tat-turiżmu lura fuq saqajha. Dan imma, mhux biżżejjed. Jeħtieġ li nibdew naħsbu dwar il-futur tal-industrija u dan billi neżaminaw fid-dettall dak li l-industrja teħtieġ li tiffaċċja fit-tul.

Fi tmiem is-sena li għaddiet, l-2019, ilħaqna in-numru ta’ 2.8 miljun turista iżuruna. Il-punt hu jekk dawn in-numri humiex sostenibbli. Dan hu argument ta’ dejjem li ilu għaddej sa minnmeta n-numri kienu ferm iżgħar. Id-dibattitu kien, u għandu jibqa’ jkun dwar jekk għandniex niffukaw iktar fuq il-kwalità milli fuq il-kwantità.

Il-miġja fostna tal-linji tal-ajru low-cost bħala parti essenzjali mill-politika tat-turiżmu illum tpoġġi emfasi ikbar fuq in-numri. Din hi għażla politika li saret u li teħtieġ li tkun eżaminata u analizzata fil-fond. L-impatti ekonomiċi għandhom jitqiesu fl-istess ħin mal-impatti ambjentali. Irridu niftakru kontinwament li t-turiżmu jiġġenera bosta impatti ambjentali.

Wasal iż-żmien li nirrealizzaw li d-dibattitu meħtieġ dwar il-futur tat-turiżmu jeħtieġ li jsir fl-isfond tal-Patt l-Aħdar: The Green Deal.

L-emissjonijiet tal-ajruplani ser ikollhom ikunu indirizzati fil-futur qarib. Hu inevitabbli li jiddaħħlu taxxi dwar dawn l-emissjonijiet (carbon taxes) fi żmien mhux il-bogħod. Jekk mhux ser jittieħdu passi immedjati dwar dawn l-emissjonijiet ser ikun ħafna iktar diffiċli, biex ma ngħidx impossibli, biex ikunu ndirizzati l-konklużjonijiet tas-Summit Klimatiku ta’ Pariġi tal-2015. Summit li Malta ħarġet tiftaħar li kienet wieħed mill-ewwel pajjiżi li rratifikatu. F’dak il-mument (jekk nibqgħu ma nieħdux passi) mhux biss it-turiżmu jaqla’ daqqa kbira oħra imma tkun il-kwalità tal-ħajja tagħna lkoll li tieħu daqqa l-isfel.

Il-gżejjer Maltin, bħall-parti l-kbira tal-gżejjer imxerrda mal-ibħra, ikunu minn tal-ewwel biex jaqilgħu ġo fihom l-impatti tat-tibdil fil-klima. Il-kosta tkun effettwat bl-għoli tal-livell tal-baħar. Tajjeb li niftakru li l-infrastruttura tat-turiżmu qegħda kważi kollha mal-kosta! Iktar ma ninjoraw dan il-fatt bażiku ikbar tkun id-daqqa li naqilgħu.

S’issa naħseb li kulħadd irrealizza kemm l-industrija tat-turiżmu hi waħda fraġli. Kull xokk li l-industrija issofri jista’ jwassal għal tnaqqis kbir fl-impiegi f’din l-industrija. It-turiżmu għadu staġjonali wisq u dan minnu innifsu jwassal għal kundizzjonijiet tax-xogħol ta’ natura prekarja.

Jeħtieġ li nippjanaw iżjed billi nħarsu il-bogħod u fuq medda twila ta’ żmien: naħsbu u nippjanaw sewwa dwar l-impatti soċjali, ambjentali u ekonomiċi ta’ kull deċiżjoni. Dan wara kollox hu l-proċess li jwassal għal żvilupp sostenibbli. Hu l-unika mod kif nistgħu nassiguraw li l-impatti negattivi tal-industrija tat-turiżmu nistgħu nindirizzawhom illum qabel għada.

Ippubblikat fuq Illum : il-Ħadd 5 ta’ Lulju 2020

Post-Covid Tourism

Tourism is understandably one of the hardest hit sectors as a result of the Covid-19 pandemic. Over the years, tourism numbers increased substantially as a result of an increased connectivity: the reverse happened the moment that connectivity was restricted or became practically inexistent.

Earlier this week saw the first arrivals at our air and seaports. Slowly, connectivity is being restored. It is expected that tourism will now start a slow recovery. Tourism Minister Julia Farrugia-Portelli is on record with a 700,000-tourist target for year end. Malta International Airport CEO had earlier opined that it will take at least two years to recover to pre-pandemic level airport movements.

Will tourism ever recover to the pre-pandemic levels?

There are various estimates of the contribution of tourism to the economy. One such estimate points at a direct contribution of around 5 percent of our economy. However, as a result of its impacts on other sectors the overall contribution rises to around 12 percent. Bars, restaurants, retail trade, events, entertainment and transport (in particular car hire), are heavily dependent on tourism. Specific sectors such as the English language school sector as well as diving are important sectors in the tourism economy.

Much has been stated on the impact of the pandemic on the hotel industry. The providers of non-hotel beds, however, have also been heavily impacted by the pandemic, but they have not featured much in the post-Covid-19 debate. This is a sector which involves a number of small-scale investors and micro-businesses each employing less than ten employees.

UNCTAD, the UN Trade and Development Agency, earlier this week stated that the four-month standstill of the tourism industry due to the pandemic Covid-19 could cost the industry around $1.2 trillion. This estimated cost could more than double, depending on the severity and spread of a second wave of the pandemic.

Jamaica could lose as much as 11 percent of its GDP, Thailand 9 percent, Italy 5 percent. In the EU, the worst impacts are along the Mediterranean coast where the economy is heavily dependent on tourism. In addition to Malta, Italy, Croatia, Slovenia, Cyprus and Greece are also heavily impacted. Turkey and Tunisia, Mediterranean players in the tourism industry have also been almost at a standstill, after experiencing a substantial expansion of their tourism industry throughout the years.

It is understandable that government through the Malta Tourism Authority is currently focused on getting tourism back on its feet. This is however not enough. We must start discussing a long-term view of the tourism industry.

At the end of 2019 the 2.8 million mark of tourists visiting the Maltese islands had been attained. The point at issue is whether this is sustainable in the long-term. This has been a perennial issue in tourism politics since the days when the numbers were much lower. The debate was and should be whether we should focus more on quality than on quantity.

The advent of low-cost carriers as an essential part of the tourism equation places more emphasis on numbers than on quality. It is a choice which may need to be analysed and revisited. Economic impacts have to be viewed concurrently with environmental impacts. We must remember that tourism has a considerable environmental impact. It is about time that the tourism debate is carried out within the parameters of the Green Deal.

Aeroplane emissions will at some point in time in the near future have to be addressed. Carbon taxes will sooner or later come into play. Unless they are addressed immediately it will be more difficult, if not practically impossible, to address the Paris Climate Change conclusions to which Malta has adhered. At that point it will not be just the tourism industry but our whole lifestyle which will be in for the chop.

The Maltese archipelago, like all islands, will bear the brunt of climate change impacts. The coastline will be severely hit by a sea level rise. It may be pertinent to remember that the coast houses practically all of the tourism infrastructure. The longer we ignore this basic fact, the more severe will the impacts be.

By now all of us are aware that Tourism is a very volatile industry: any shock will result in mass redundancies. Tourism is currently way too seasonal, and consequently it only serves to create precarious working conditions.

It is the time to plan ahead: thinking carefully of the social, environmental and economic impacts of all decisions. This is what sustainable development is, after all, about. It is the only way to ensure that the negative impacts of the tourism industry are addressed by us sooner rather than later.

 

published in The Malta Independent on Sunday : 5 July 2020

Solidarity: practising what we preach

In the local political lexicon, at times, the significance of Malta’s EU membership is incorrectly equated to the financial input of the union in the financing of the development of the local infrastructure, both physical and social. The role of the cohesion funds and regional development funds, in their various forms, are, at times perceived as the be-all of Malta’s EU policy!

Solidarity is a founding principle embedded in the European Union Treaties: however, it is not sufficiently reflected in the behaviour of both EU states and EU citizens. Solidarity signifies the existence of a commitment for mutual support in time of need. As most are aware, solidarity is much more than a financial commitment of the stronger members of the union who are net contributors to the EU budget. Beyond financial assistance, unfortunately, solidarity has time and again proven easier said than done for the EU member states.

Solidarity is a two-way process: we speak of the solidarity which we expect of others without giving sufficient attention to the solidarity due from us, in particular to our neighbours. Solidarity due to us is a given, however a multitude of reservations seem to apply to the solidarity which we are expected to deliver to our neighbours in time of need.

The criminalisation of NGOs who save lives (thus filling the gaps created by EU state inaction and dereliction of duty) together with the closure of our ports for humanitarian missions is an affront to the basic principles of solidarity. We should not shift onto NGOs and onto the refugees the failure of the Libyan state to control those who are making a quick buck from the refugees’ plight.

The Covid-19 crisis has once more identified that within the European Union, in time of need, when it really matters, there exists a solidarity deficit. Ursula von der Leyen, President of the EU Commission, has earlier this week publicly apologised to the state of Italy for not helping out at the start of the coronavirus outbreak. Addressing the European Parliament, she stated that “too many were not there in time when Italy needed a helping hand at the very beginning”.

Saying sorry is however not enough. A genuine “sorry” needs to be matched by concrete action which changes behaviour, if it has to mean anything at all.

A time of crisis is a time for more Europe. It is a time where the relatively strong should seek the weak to help them out in overcoming the difficulties being faced. In a time of crises no one should beg for help. Solidarity should be forthcoming almost automatically and without any conditions attached.

As we are well aware, this is not news to us, as we have had to bear a lack of solidarity in respect of the impacts of immigration incident on our shores time and again. Together with other EU member states along the extensive borders of the Union, time and again Malta has been left on its own to face the music. There is as yet no general acceptance within the Union that this is an EU problem which requires an EU solution.

In Malta, at times, we fail to understand that the effectiveness of the EU in any specific area is dependent on the reactions from the individual member states.At times, there has been limited agreement on voluntary action to relocate refugees saved from drowning as well as those arriving in Malta on their own or else assisted by NGOs.

So far, the EU has generally been able to agree on one line of action in tackling the influx of refugees: throwing money at the problem. Development aid has also been used with limited success in aiding the rebuilding of those parts of Africa which have collapsed.

Solidarity should be a fundamental value in our operations as a state not just as an EU member state but more so as a state which claims adherence to basic Christian values. Our solidarity is a value which should stand on its own two feet without being conditioned by whether others act appropriately or not. Do unto others what you expect others do to you. Many a times have we heard this said. Isn’t it about time that we practice what we preach?

published in The Malta Independent on Sunday : 26th April 2020

Is-Solidarjetà mhiex għażla, iżda obbligu

Iktar kmieni din il-ġimgħa, Evarist Bartolo, il-Ministru għall-Affarijiet Barranin, b’wiċċ ta’ qdusija artifiċjali, iddikjara fuq it-televiżjoni li kien iddiskuta fit-tul il-kriżi tal-immigrazzjoni li qed tiżviluppa fl-ibħra Maltin mal-Kummissjoni Ewropea, mal-Vatikan u ma uffiċjali mlaħħqin tal-aġenzija tal-Ġnus Magħquda dwar ir-Refuġjati (UNHCR). Ilkoll kienu tal-fehma, qal, li Malta għandha raġun.

Evarist Bartolo qed jipprova jagħti l-impressjoni falza li l-għeluq tal-portijiet Maltin għall-NGOs biex ikunu jistgħu jisbarkaw l-immigranti meħlusa mill-għarqa fl-ibħra ta’ madwarna li qed jiżviluppaw f’ċimiterju hi aċċettabbli u jew raġjonevoli għall-komunità internazzjonali. Il-verità hi ferm differenti minn hekk.

Il-Ħodor, kemm f’Malta kif ukoll fl-Unjoni Ewropea, repetutament emfasizzaw li Malta ma tistax titħalla terfa’ waħedha dawn l-obbligi ta’ salvataġġ. Dan ġie emfasizzat din il-ġimgħa stess fi stqarrija konġunta bejn il-Partit tal-Ħodor Ewropej (EGP) u Alternattiva Demokratika. Is-solidarjetà fjakka jew ineżistenti ma tħassarx l-obbligi ta’ Malta fiż-żona ta’ salvataġġ li hi responsabbli għaliha fil-Mediterran ċentrali.

Hi tabilħaqq sfortuna li tul is-snin, Malta, repetutament ippruvat taħrab mir-responsabbiltajiet tagħha. Ilkoll niftakru meta l-PN fil-Gvern wasal fi ftehim mal-Gvern immexxi minn Silvio Berlusconi fl-Italja biex il-qawwiet tal-baħar Taljani jimbuttaw lura d-dgħajjes mgħobbija bl-immigranti li jkunu telqu mill-kosta Libjana.

Iktar qrib fiż-żmien il-Gvern immexxi minn Joseph Muscat wasal f’xi forma ta’ ftehim sigriet imma mhux miktub (safejn hu magħruf) li permezz tiegħu il-Gvern Taljan immexxi minn Matteo Renzi b’mod li ma waslux iktar immigranti f’Malta għal perjodu twil.

Imbagħad hemm il-każ ta’ Neville Gafà, il-mibgħut speċjali tal-Prim Ministru Joseph Muscat u l-laqgħat li hu kellu ma’ Haithem Tajouri mexxej tal-brigati rivoluzzjonarji ta’ Tripli. Tajouri, mid-dehra viċin ħafna tal-Gvern ta’ Joseph Muscat jissemma f’rapport ta’ ‘l fuq minn 200 paġna tal-Ġnus Magħquda liema rapport hu dwar ksur ta’diversi drittijiet tal-bniedem. Skond l-istess rapport Tajouri hu responsabbli ukoll għal ċentru privat ta’ detenzjoni fejn jinżammu ħafna nies.

Fl-istampa lokali kien ġie rappurtat ukoll li kien hemm laqgħat fil-Libja bejn Neville Gafà, l-mibgħut speċjali tal-Prim Ministru, Joseph Muscat, u uffiċjali għoljin tal-Gvern Libjan. F’dawn il-laqgħat, li għalihom attenda Kurunell mill-Forzi Armati ta’ Malta ġew diskussi l-mezzi li kellhom jintużaw biex iwaqqfu l-immigrazzjoni. L-ismijiet u r-ritratti ta’ dawk presenti kienu ġew ippubblikati.

Dan m’għadux effettiv għax illum jidher li nbidlet l-istrateġija u jeħtieġilna li niffaċċjaw allegazzjonijiet serji fil-konfront tal-Forzi Armati ta’ Malta dwar sabutaġġ tal-opri tal-baħar użati minn dawk li qed ifittxu l-ażil. Qed ikun allegat li s-suldati/baħrin tal-patrol boat P52 qatgħu l-cable tal-mutur li bih kienet għaddejja l-opra tal-baħar b’mod li ħallihom bejn sema’ u ilma fiż-żona ta’ tiftix li hi responsabbiltà ta’ Malta.

Prosit lill-NGO Repubblika li qed tinsisti li issir investigazzjoni kriminali dwar dan l-inċident biex jiġi stabilit eżattament x’ġara u min huwa responsabbli għalih. Kont nistenna li kellu jkun il-Kmandant tal-Forzi Armati minn rajh li jagħti bidu għall-investigazzjoni hekk kif saru dawk li s’issa għadhom allegazzjonijiet. Ma kellux joqgħod jistenna li jkun ħaddieħor li jinsisti li dan isir.

Il-proposta riċenti tal-Ministru Bartolo biex l-Unjoni Ewropeja tgħin lil-Libja b’mod li ittaffilha l-piz umanitarju li qed iġġorr bħalissa kif ukoll biex ikun iffaċilitat li l-komunità internazzjonali tkun tista’ tipprovdi l-għajnuna tant meħtieġa kemm lir-refuġjati kif ukoll lil-Libjani infushom hi pass il-quddiem. Imma tajjeb li jkun ċar illi minkejja d-diffikultajiet kollha fil-Libja nnifisha dan diġa qed isir.

Fil-fatt mill-2014 sal-lum l-Unjoni Ewropeja diġa ħarget għajnuna umanitarja ta’ madwar €50 miljun indirizzata lejn il-Libja.

Sfortunatament la hemm rieda u l-anqas aptit għal soluzzjoni Ewropea fost il-Gvernijiet tal-Unjoni Ewropeja u dan minkejja li erbgħa fost l-ikbar pajjiżi tal-unjoni (il-Ġermanja, Franza, Spanja u l-Italja), xi ġranet ilu ħadu inizjattiva biex il-migrazzjoni tirritorna fuq l-aġenda.

Naħseb li lkoll napprezzaw li s-sitwazzjoni hi waħda diffiċli. Imma anke f’dawn iċ-ċirkustanzi kulħadd għandu jerfa’ r-responsabbiltajiet tiegħu.

Il-Gvern Malti għandu jibdel ir-rotta u flok ma jibqa’ kontinwament ifittex li jipprova jaħrab mir-responsabbiltajiet tiegħu ifittex li jaħdem id f’id mal-NGOs li qed isalvaw il-ħajjiet b’mod li qed jagħmlu ħidma li messha qed issir mill-Gvernijiet. Li jkun hemm min jipprova jimita lil mexxej lemini Matteo Salvini biex ikunu kkriminalizzati l-NGOs iservi biss biex tkompli tixtered il-mibgħeda imżejna b’lingwaġġ taparsi patrijottiku.

Hemm il-ħtieġa li l-Gvern Malti jifhem li s-solidarjetà mhiex għażla, imma dmir.

Ippubblikat fuq Illum : il-Ħadd 19 t’April 2020

 

 

 

Solidarity is not an option but a duty

Earlier this week, Foreign Minister Evarist Bartolo sanctimoniously declared on TV that he had discussed at length the immigration crisis in Maltese waters with the EU Commission, with the Vatican and with senior officers of UNHCR. All agreed, he said, that Malta was in the right.

Mr Bartolo is trying to create a false perception that the closure of Maltese ports to NGOs disembarking immigrants saved from being engulfed in the cemetery developing around us is reasonable and acceptable to the international community. He cannot be more distant from the truth.

Greens, both in Malta and in the EU, have repeatedly emphasised that Malta cannot shoulder its “save and rescue responsibilities” on its own. This was emphasised as recently as this week in a joint statement between the European Green Party and Alternattiva Demokratika. However, inadequate or at times inexistent solidarity from EU member states does not absolve Malta of its international responsibilities from coordinating safety and rescue operations within its area of responsibility in the central Mediterranean.

It is indeed unfortunate that over the years Malta has repeatedly tried to wriggle out of its responsibilities. We do remember when the PN led government arrived at an agreement with the Berlusconi administration in Italy in order that the Italian navy pushes back all departing boats carrying immigrants along the Libyan coast.

Closer in time the Joseph Muscat administration is known to have arrived at some sort of secret but unwritten agreement with the then Renzi led government in Italy such that the arrival of immigrants in Malta trickled down to zero.

What about Neville Gafà, then special envoy of Prime Minister Joseph Muscat and his meetings with Libyan militia leader Haithem Tajouri of the Tripoli Revolutionary brigades? Tajouri, apparently a close acquaintance of the Muscat led government was singled out in a United Nations report for a number of human rights breaches. He is also, according to the same report, responsible for the running of a private detention centre where many are held in captivity.

It was also reported in the press that at a point in time Neville Gafà, envoy of the Prime Minister had accompanied the Maltese Colonel in charge of AFM Operations at high level meetings in Libya to stem immigration. Photographs and names were published.

Apparently this is no longer effective as we now have to face serious allegations of AFM personnel sabotaging rubber boats carrying asylum seekers in Maltese waters. It is being alleged that the crew of patrol boat P52 cut the cable of the motor driving the rubber boat carrying the asylum seekers leaving them adrift in the Maltese search and rescue area. Hats off to NGO Repubblika for filing criminal complaints. I would have expected the Commander of the Armed Forces to initiate an investigation himself without the need for any prompting, as soon as the allegations surfaced.

The recent proposal of Minister Bartolo for the EU to engage with Libya in order to lessen its humanitarian burden and enable the international community to provide much-needed assistance to both refugees and the Libyan people is positive. It is however to be underlined that this is already being done notwithstanding the difficult circumstances within Libya itself.

The EU has in fact disbursed around €50 million in humanitarian aid utilised in Libya since 2014.

Unfortunately there is no will among EU governments for an EU solution even though the four largest EU countries (Germany, France, Spain and Italy), a couple of days ago, have taken steps to push the migration issue back onto the EU agenda.

Everyone recognises that the situation is very difficult. Everyone must however shoulder their responsibilities.

The Maltese government should change tack and instead of constantly seeking ways to wriggle out of its responsibilities actively develop a close collaboration with those NGOs who have volunteered to deploy their own rescue missions to save lives, thereby filling in the gaps left by the EU states. Aping Italian right-wing leader Matteo Salvini in criminalising NGOs only serves to further encourage pseudo-patriotic vitriol.

It is about time that the Maltese Government recognises that solidarity is not an option but a duty.

published in the Malta Independent on Sunday 19 April 2020

Dejjem jagħtu l-eżempju!

 

Mela issa sira nafu li minkejja dak kollu li jgħidu l-ilsna ħżiena f’dan il-pajjiż Neville Gafà hu s-sors ta’ altruwiżmu bla limitu. Ix-xogħol volontarju li qed jagħmel fl-uffiċċju tal-Prim Ministru huwa biss eżempju wieħed minn ħafna.

Il-bqija, għax hu bniedem umli, jagħmel ħiltu biex jibqa’ mistur.

Kultant insiru nafu xi ħaga, bħal per eżempju dawk l-eluf ta’ visa għal skop mediku li “tqassmu b’xejn”. Min jaf, forsi għalhekk kien il-Libja dan l-aħħar biex ikompli din l-opra ta’ benefiċjenza.

Jekk ħasbu li qed jgħaddu n-nies biż-żmien, huma mqarrqin!

 

L-għassies taċ-ċimiterju

Malta, bir-raġun kollu, akkużat lill-Italja li kisret id-dritt internazzjonali meta iddikjarat li l-port ta’ Lampedusa kien magħluq għall-vapuri tal-għaqdiet mhux governattivi li kienu fuq missjoni ta’ salvataġġ fiċ-ċentru tal-Mediterran. Wara li faqqgħet l-istorja ta’ MV Lifeline, Malta, imbagħad, għamlet l-istess billi għalqet il-portijiet kollha għal dawn l-għaqdiet. Matteo Salvini, il-bully ta’ ħdejna, pubblikament sforza lill-Gvern Malti biex jaddotta l-valuri tiegħu: valuri li jinjoraw id-dinjitá tal-bniedem.

Ġejna ibbumardjati mill-aħbarijiet li l-Kunsill Ewropew kien jaqbel mal-posizzjoni ta’ Malta dwar l-immigrazzjoni. Imma l-qbil tal-Kunsill kien li l-prattika tas-solidarjetá fil-qasam tal-immigrazzjoni kellha tkun fuq bażi volontarja. Ma hemm xejn ġdid f’dan. Ilna nafu b’din il-posizzjoni żmien: sa minn meta Lawrence Gonzi kien għadu jokkupa l-Berġa ta’ Kastilja!

Il-Prim Ministru ta’ Malta Joseph Muscat issa huwa qrib fil-ħsieb mal-Prim Ministru Ungeriż Viktor Orban, il-Kanċellier Awstrijakk Sebastian Kurst u l-Prim Ministru pupazz tal-Italja Giuseppe Conte, li magħhom dal-waqt tingħaqad il-Kanċellier Ġermaniża Angela Merkel, li kellha ċċedi għat-talbiet ta’ Horst Seehofer, mis-CSU, Ministru tal-Intern fil-koalizzjoni tagħha. Ilkoll kemm huma “jittolleraw” is-solidarjetá, sakemm din tkun prattikata minn ħaddieħor.

Nifhem il-ħtiega għat-tejatrin li ħass Muscat biex iċaqlaq lil diversi pajjiżi ħalli jipparteċipaw biex joffru it-tama lill-immigranti fuq MV Lifeline, avolja l-234 persuna umana abbord bagħtew tul l-istennija f’nofs il-Baħar Mediterran, sakemm disa’ stati ddeċidew li kellhom jerfgħu r-responsabbiltajiet tagħhom.

Imma dan kollu kien segwit mill-azzjoni kriminali kontra l-kaptan tal-vapur MV Lifeline, il-ħaruf tas-sagrifiċċju fuq l-artal tal-populiżmu, kif prattikat minn Joseph Muscat. Għax donnu kien meħtieġ għal Joseph Muscat li jinnewtralizza l-azzjoni tajba li għamel meta aċċetta li l-MV Lifeline jorbot mal-moll tal-Isla.

Dawk li jissugraw ħajjithom biex isalvaw dik ta’ oħrajn jispiċċaw jaqilgħu fuq rashom. L-ordni biex il-vapuri f’idejn l-għaqdiet mhux governattivi ma jbaħħrux fl-ibħra ta’ salvataġġ responsabbiltá ta’ Malta, anke jekk taparsi hi ordni temporanja, tagħti l-mano libera lill-gwardja tal-kosta Libjana biex “twettaq dmirha” u tassigura li dawk li jitilqu mil-Libja ikollhom għażla bejn żewġ destinazzjonijiet : iċ-ċentri ta’ detenzjoni Libjani inkella qiegħ il-baħar.

Biex jassigura li l-mewt bl-għarqa tkun l-unika għażla realistika il-Gvern Malti issa ipprojibixxa ukoll li ajruplani għat-tiftix u is-salvataġġ operati mill-għaqdiet mhux governattivi Sea Watch u Swiss Humanitarian Pilots Initiative jitwaqqfu immedjatament. Dan wara li diġa wasslu biex ġew salvati madwar 20,000 persuna umana.

Il-mistoqsija inevitabbli hi: dan kollu għaliex?

Is-soċjoloġi Ungeriżi Vera Messing u Bence Ságvári fl-istudju tagħhom intitolat Looking behind the Culture of Fear. Cross-national analysis of attitudes towards migration. li kien ippubblikat bl-għajnuna tal-Fondazzjoni soċjaldemokratika Ġermaniza Friedrich Ebert Stiftung u l-European Social Survey, f’Marzu li għadda, jistħarreġ tweġiba għal din il-mistoqsija.

“L-attitudni kontra l-immigranti, ftit li xejn għandha x’taqsam mal-immigranti”, ikkonkludew Messing u Ságvári. “Dawk f’pajjiżi b’livell għoli ta’ fiduċja fl-istituzzjonijiet, ftit li xejn korruzzjoni, ekonomija stabbli u li taħdem tajjeb, livell għoli ta’ koeżjoni u inklużjoni soċjali (inkluż tal-immigranti) jibżgħu l-inqas mill-immigrazzjoni” jinnotaw l-awturi. Min-naħa l-oħra jibżgħu dawk li “qegħdin f’pajjiżi fejn in-nies ma tafdax, la lil xulxin u l-anqas l-istituzzjonijiet tal-istat u fejn il-koeżjoni soċjali u s-solidarjetá huma dgħajfa.”

Hi tabilħaqq sfortuna li l-familji politiċi ewlenin ġew kontaminati minn din il-kultura tal-biża’ u b’hekk irrendew ruħhom ostaġġi tal-bulijiet li hawn madwarna.

Il-posizzjoni ġejografika ta’ Malta ma tinbidilx: mhiex negozjabbli. Flok ma niġu mbeżża’ biex b’mod passiv nagħmluha tal-għassiesa taċ-ċimiterju li qed jiżviluppa madwarna nistgħu inkunu proattivi u nfittxu li ninkoraġixxu oħrajn biex jingħaqdu magħna biex inkunu l-port tat-tama fiċ-ċentru tal-Mediterran. Dik dejjem kienet il-missjoni tagħna tant li wieħed mill-isbaħ ċertifikati li għandu pajjiżna huwa dak iffirmat minn San Luqa fl-Atti tal-Appostli meta huwa u jiddeskrivi n-nawfraġju ta’ San Pawl jgħid li l-Maltin “ġiebu ruħhom magħna bi ħlewwa liema bħalha. Laqgħuna tajjeb lilna lkoll ……..”

Sfortunatament l-egħluq tal-portijiet tagħna għall-vapuri operati mill-għaqdiet mhux governattivi fuq missjoni ta’ salvataġġ (wara l-eċċezzjoni tal-MV Lifeline) tindika li Joseph Muscat, imniġġeż kif inhu minn Matteo Salvini, abbanduna kull tama u minflok għażel ir-rwol ta’ għassies taċ-ċimiterju.

ippubblikat fuq Illum il-Ħadd 8 ta’ Lulju 2018